Τετάρτη της στ΄ εβδομάδας Λουκά (ια΄, 9-13)
(Ελεύθερη απόδοση της περικοπής:) «Είπε ο Κύριος στους μαθητές Του: να ζητάτε, και θα σας δοθεί· να ψάχνετε και θα βρείτε· να χτυπάτε την θύρα, και θα σας ανοιχθεί. Διότι ο καθένας που ζητά κάτι, το παίρνει· και αυτός που αναζητεί, το βρίσκει· και σε αυτόν που κτυπά, θα ανοιχθεί η θύρα. Υπάρχει κάποιος πατέρας από εσάς, που όταν το παιδί του ζητήσει από αυτόν ψωμί για να φάει, αυτός θα του δώσει πέτρα; ή αν του ζητήσει ψάρι, αντί για ψάρι θα του δώσει φίδι; ή ακόμα αν του ζητήσει αυγό, αυτός θα του δώσει σκορπιό; Αν λοιπόν εσείς, που είσαστε πονηροί άνθρωποι, γνωρίζετε να δίνετε τα ωφέλιμα πράγματα στα παιδιά σας, πολύ περισσότερο ο Πατέρας ο Επουράνιος γνωρίζει και θα δώσει Άγιον Πνεύμα σε αυτούς που του το ζητάνε.»
Εδώ μας ομιλεί ο Κύριος για την Πρόνοια και το ενδιαφέρον Του προς τον άνθρωπο. Μας προτρέπει να ζητάμε από Αυτόν αυτά που θέλουμε και να επιμένουμε στις παρακλήσεις μας προς Αυτόν. Μας υποδεικνύει την προσευχή ως τον δρόμο για την επίτευξη των αρετών.
«Καθένας που ζητά κάτι το λαμβάνει», μας λέει ο Ιησούς Χριστός. Τι είναι όμως αυτό που ζητάμε από τον Θεό και τι θα έπρεπε να ζητάμε πρώτα; πολλοί από εμάς προσεύχονται και παρακαλούν τον Θεό να τους έχει καλά, να τους χαρίζει δύναμη και υγεία, να τους προφυλάσσει από τους κινδύνους της ζωής, να τους δίνει άνεση βίου και ευτυχία. Όλα αυτά τα αιτήματα είναι καλά και άγια, επιτρέψτε μου όμως να τονίσω στην αγάπη σας πως όλα αυτά είναι δευτερεύοντα.
Άλλα πράγματα θα έπρεπε να ζητάμε πρώτα, τα πιο ουσιώδη, τα πνευματικά, αυτά που έχουν σχέση με την αθάνατη ψυχή μας, με την σωτηρία και την αιωνιότητα. Υπάρχει μεγαλύτερο αίτημα από το να μας προφυλάσσει ο Θεός από τις παγίδες του Διαβόλου, ο οποίος θέλει να μας οδηγήσει στην απώλεια και την καταστροφή; Αυτό που θα πρέπει να ζητάμε πάντοτε και επίμονα, αδιαλείπτως αν γίνεται, είναι να μας σπλαχνισθεί ο Θεός, να μας συγχωρήσει για τις αμαρτίες που καθημερινά διαπράττουμε, να μας οδηγήσει στην οδό της σωτηρίας, να γεμίσει την ύπαρξή μας με την παρουσία Του, να στείλει στις καρδιές μας το Άγιό Του Πνεύμα. Έτσι, με τις θείες αυτές δωρεές, θα μπορούμε να νικάμε τον πειρασμό που συνέχεια προσπαθεί να μας εκτροχιάσει από τον δρόμο του Θεού, θα πορευόμαστε σε μια πορεία προς τον ουρανό και τη θέωση, θα αγιάζεται η ζωή μας και ολόκληρη η ύπαρξή μας.
Γι αυτά τα αιτήματα μας μιλάει ο Κύριός μας στο σημερινό Ευαγγέλιο, όπως φαίνεται από τα τελευταία Του λόγια: «ο Επουράνιος Πατέρας γνωρίζει τις ανάγκες σας και θα δώσει το Άγιον Πνεύμα σε αυτούς που του το ζητάνε.» Αν στη ζωή μας έχουμε ως πρώτο μας αίτημα αυτό, τότε ο Θεός θα μας δώσει και όσα άλλα έχουμε ανάγκη στην παρούσα ζωή. Αυτός θα φροντίσει και για την υγεία μας, και για τα καθημερινά μας προβλήματα, και για οτιδήποτε άλλο μας απασχολεί στον καθημερινό μας βίο.
Ας προσέξουμε και κάποιο άλλο σημείο: ο Θεός γνωρίζει τις ανάγκες μας, ξέρει καλύτερα από εμάς τους ίδιους ποιο είναι το συμφέρον μας. Αν οι φυσικοί γονείς, που είναι άνθρωποι ατελείς και αμαρτωλοί και πολλές φορές κυριαρχούνται από πονηρές σκέψεις και λογισμούς, αν λοιπόν αυτοί γνωρίζουν ποιο είναι το συμφέρον και το χρήσιμο για τα παιδιά τους, πολύ περισσότερο ο Θεός γνωρίζει άριστα και τον εσωτερικό μας κόσμο και τις ανάγκες μας, τόσο τις πνευματικές όσο και τις υλικές. Όπως ο ίδιος μας το είπε, προνοεί για κάθε στοιχείο της δημιουργίας, από το μικρότερο χορταράκι μέχρι το τελειότερο πλάσμα Του, τον άνθρωπο, σε τέτοιο βαθμό, που ακόμα και για να πέσει μια ασήμαντη τρίχα από το κεφάλι μας αυτό θα γίνει κάτω από τη δική Του απόφαση και γνώση.
Και αν κάποιες φορές νομίζουμε πως ο Θεός δεν μας προσφέρει αυτό που του ζητάμε, ίσως είναι γιατί γνωρίζει πως το συγκεκριμένο μας αίτημα δεν θα μας ωφελήσει. Άλλωστε και οι σαρκικοί γονείς δεν κάνουν πάντα όλα τα χατήρια των παιδιών τους.
Ας μην απελπιζόμαστε όμως. Ας επιμείνουμε να κρούουμε την θύρα του ελέους Του. Κάποτε θα μας την ανοίξει, όπως έκανε με την Χαναναία, η οποία δεν σταμάτησε να παρακαλεί τον Χριστό, παρά μόνο αφού εκπλήρωσε το αίτημά της και θεράπευσε την άρρωστη κόρη της. Ας μην αφήσουμε την απελπισία, η οποία προέρχεται από τον πονηρό και αντίδικό μας διάβολο, να κυριεύσει την ψυχή μας. Ας μην υποκύψουμε στο βάρος των αμαρτιών που έχουμε διαπράξει και στα τραύματα που ταλαιπωρούν την ψυχή μας. Ακόμα κι αν νοιώθουμε πως βρισκόμαστε στα έγκατα του άδη, ας φωνάξουμε επίμονα και πιο έντονα προς τον Σωτήρα μας: Κύριε, σώσον με!
Και Αυτός, από τη στιγμή που θα επιδείξουμε αληθινή πίστη προς το πρόσωπό Του, θα σπεύσει να μας βοηθήσει, θα μας ανασύρει από την πτώση μας και θα μας προσφέρει την ίαση και τη σωτηρία.
Και τότε, όταν δηλαδή με πίστη και ταπείνωση προστρέχουμε διαρκώς σε Αυτόν που είναι η πηγή της ζωής και της αθανασίας, θα έχουμε επιτύχει το μεγαλύτερο κατόρθωμά μας ως άνθρωποι: Την πνευματική μας υγεία και ελευθερία, την αληθινή Ζωή με τον Χριστό, την πραγματική γαλήνη και ευτυχία, θα έχουμε κερδίσει την μέλλουσα Ζωή και μια θέση στην Βασιλεία του Θεού.
(3-11-1999)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου