Κυριακή δίχως Σταυροπροσκύνηση 2.3.2020)

Το κήρυγμα, αδελφοι χριστιανοί, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την λατρεία της αγίας μας Εκκλησίας. Τούτη την Κυριακή που σιγούν οι καμπάνες, αργεί και το κήρυγμα, και καλουμαστε αντί να προσκυνήσουμε τον Σταυρό του Χριστού να σηκώσουμε τον σταυρό της δοκιμασίας, αποστερημένοι τον γλυκύτατό μας Ιησού, τον οποίο μεταλαμβάνουμε στο Ποτήριον της Ζωής. Στον σύνδεσμο που ακολουθεί, μπορείτε να ακούσετε δυο σκέψεις, όπως ήρθαν στο νου και η φωνή ψέλισε. Ας είναι για σήμερα αρκετές.

Ειρήνη υμίν και ημίν.

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΚΑΤΗΧΗΣΗ 2020-03-22 (ΕΚΤΟΣ ΣΕΙΡΑΣ - ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΛΕΙΣΤΕΣ).mp3

Ο ιατρός ψυχών και σωμάτων [Κυριακή Β’ Νηστειών] (15.3.2020)

Την πίστη και πάλι σήμερα, αδελφοί χριστιανοί, προβάλλει και τονώνει η αγία μας Εκκλησία. Πίστη στο πρόσωπο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ότι δηλαδή είναι Θεος αληθινός και τέλειος άνθρωπος συνάμα, ο δημιουργός του σύμπαντος και ο χορηγός της ζωής, ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων ημών. Στο ανάγνωσμα από την προς Εβραίους επιστολή, ο απόστολος Παύλος ομολογεί και λέει μεταξύ άλλων ότι «Σύ, Κύριε, στην αρχή θεμελίωσες την γη και έργα των χεριών σου είναι οι ουρανοί‧ αυτοί θα χαθούν, σύ όμως διαμένεις‧ αυτοί θα παλιώσουν σαν το πανωφόρι και θα τούς διπλώσεις σαν το ρούχο και θα τους αλλάξεις, σύ όμως παραμένεις ο ίδιος και δεν γηράσκεις. Σε ποιον άραγε από τους αγγέλους είπε ποτέ “-Κάτσε στα δεξιά μου μέχρι να θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιο στα πόδια σου;”»[1]. Αλλά και η περικοπή από το κατά Μάρκον Ευαγγέλιο, με το θαύμα που περιγράφει, την ίδια πίστη έρχεται να ενισχύσει. Βρισκόταν, λέει, ο Χριστός στην Καπερναούμ, σε κάποιο σπίτι, και μαζεύτηκε κόσμος πολύς για να τόν ακούσει. Προσήλθαν και τέσσερις άνθρωποι που σήκωναν έναν παράλυτο και επειδή δεν μπορούσαν να πλησιάσουν εξ αιτίας του πλήθους, ξεσκέπασαν την στέγη και κατέβασαν με σχοινιά το κρεβάτι με τον παράλυτο. Βλέποντας την πίστη τους ο Ιησούς είπε στον παράλυτο, -Παιδί μου, συγχωρέθηκαν οι αμαρτίες σου. Κάποιοι από τους γραμματείς που βρισκονταν εκεί συλλογίζονταν «Γιατί αυτός λέει τέτοιες βλασφημίες;» Τότε ο Κύριος τούς απάντησε, -Γιατί η καρδιά σας σκέφτεται αυτά; τί είναι ευκολότερο να πει κανείς στον παράλυτο, ότι συγχωρούνται οι αμαρτίες σου ή να τού πει σήκω, φορτώσου το κρεβάτι σου και περπάτα; για να δείτε όμως ότι ο υιός του ανθρώπου έχει εξουσία να συγχωρεί αμαρτίες, -Σ’ εσένα μιλώ, λέει στον παράλυτο, σήκω και πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου. Τότε ο παράλυτος σηκώθηκε, σήκωσε το κρεβάτι και εξήλθε, και όλοι δόξαζαν τον Θεό λέγοντας ότι ουδέποτε είχαν δει τέτοιο θαύμα[2].

Η άγκυρα της πίστεως [Κυριακή Α’ Νηστειών - Ορθοδοξίας] (8.3.2020)

Τα ευαγγελικά αναγνώσματα της Πρώτης Κυριακής των Νηστειών, αδελφοί χριστιανοί, μάς μιλούν για την πίστη στον Χριστό. Αλλά και το μεγάλο και σπουδαίο γεγονός της αναστήλωσης των ιερων εικόνων, το οποίο ανελλιπώς γιορτάζουμε κάθε χρόνο από το 843 μέχρι και σήμερα, αυτήν την πίστη καταδεικνύει και διατρανώνει. «Αδελφοί», μάς λέει ο απόστολος Παύλος [1], «με πίστη ο Μωυσής έγινε μέγας και αρνήθηκε να ονομάζεται γιος της κόρης του Φαραώ, προτιμώντας μάλλον να συμπάσχει με τον λαό του Θεού παρά να έχει πρόσκαιρη απόλαυση της αμαρτίας και θεωρώντας την ντροπή του Χριστού ως μεγαλύτερο πλούτο από όλους τους θησαυρούς της Αιγύπτου. Αλλά δεν θα μού φτάσει ο χρόνος να διηγούμαι για τους Κριτές και τους Προφήτες, οι οποίοι με την πίστη υπερνίκησαν βασιλείς, εργάστηκαν την δικαιοσύνη, πέτυχαν τις υποσχέσεις (του Θεού), έφραξαν στόματα λιονταριών, έσβησαν την δύναμη της φωτιάς, ιάθηκαν από ασθένειες. Άλλοι πάλι δεν δέχτηκαν να γλιτώσουν και υπέμειναν μαρτύρια, προσβλέποντας στην μεγαλύτερη ανάσταση (του πνεύματος), περιπαίχτηκαν, μαστιγώθηκαν, φυλακίστηκαν, λιθοβολίστηκαν, πριονίστηκαν, θανατώθηκαν με μαχαίρι, περιπλανήθηκαν σε σπηλιές και βουνά με στερήσεις και κακουχίες, σαν να μην τους άξιζε ο κόσμος. Μαρτύρησαν με τον τρόπο αυτό την πίστη τους και δεν αποκόμισαν την επαγγελία (της Αναστάσεως), επειδή ο Θεός προέβλεψε κάτι καλύτερο, να τελειωθούν μαζί με εμάς».