Οἱ τιμές καί οἱ τιμητές

Εἴθισται, λέει, στίς ἐκδηλώσεις μνήμης ἀνά τήν πατρίδα μας γιά τό ὁλοκαύτωμα τῆς γερμανικῆς Κατοχῆς, νά προσκαλοῦνται καί ἐκπρόσωποι τῆς Γερμανίας· γι αὐτό καί ἡ πρόσκληση [1] στόν Πρόεδρο τῆς Τουρκίας, νά παραστῆ στίς ἐπίσημες ἐκδηλώσεις γιά τά διακόσια χρόνια τῆς Ἑλληνικῆς Παλιγγενεσίας καί τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821. Βέβαια, ἡ σημερινή Γερμανία, διά τῶν ἐκπροσώπων της, συμμερίζεται τον πόνο πού προκάλεσε ὁ ὄλεθρος τόν ὁποῖο ἡ ἴδια προξένησε καί δηλώνει μεταμέλεια, παρ’ ὅλο πού δέν δέχεται νά καταβάλει τίς ὀφειλόμενες ἀποζημιώσεις. Ὅποιος παρίσταται, τρανός καί ἄσημος, δέν μπορεῖ παρά νά συμμερίζεται τίς θέσεις του ἑλληνικοῦ πνεύματος καί τήν στάση τοῦ λαοῦ μας, διαχρονικά, ὑπέρ τῆς Ἐλευθερίας· αὐτό δηλώνει ἡ παρουσία του.

Τα πνεύματα της πονηρίας [Ε’ Ματθαίου] (12.7.2020)

Την περασμένη Κυριακή, αδελφοί χριστιανοί, είδαμε μέσα από την διήγηση του Ευαγγελίου την θεραπεία του παράλυτου δούλου του εκατόνταρχου και διδαχθήκαμε την δύναμη της πίστης και ότι ο θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός έχει την δύναμη να επεμβαίνει στην δημιουργία και να θεραπεύει κάθε σωματική ασθένεια. Σήμερα μάς διδάσκει ότι πέραν του ορατού και αισθητού κόσμου υπάρχει και ο αόρατος, ο πνευματικός κοσμος, τον οποίο επίσης ορίζει και εξουσιάζει, ως Θεός και δημιουργός, «ποιητής ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων».

Πίστη αδιάκριτος [Δ’ Ματθαίου] (5.7.2020)

Την περασμένη Κυριακή, αδελφοί χριστιανοί, μάς είπε ο Χριστός να μη μεριμνάμε τί θα φάμε ή τί θα πιούμε ή τί θα ντυθούμε, αλλά να ζητούμε πρώτα την βασιλεία του Θεού και την δικαιοσύνη αυτού, και όλα αυτά θα μάς δοθούν επιπροσθέτως. Γιατί, όπως ο Θεός φροντίζει για τα πετεινά του ουρανού και για τα άνθη του αγρού, πολύ περισσότερο φροντίζει και προνοεί και για μάς τους ανθρώπους, για το «συναμφότερον» σώματος και ψυχής, σε αντίθεση με εμάς που συχνά στρέφουμε την προσοχή μας μόνο στις βιοτικές μέριμνες. Με το θαύμα της σημερινής περικοπής από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, μάς δείχνει ότι ο Θεός μάς φροντίζει όχι μόνο στα βιοτικά αλλά και σε προβλήματα άλυτα για τους ανθρώπους. Με τον τρόπο αυτό, αφού μάς δίδαξε την προς τον Θεό αγάπη, έρχεται να μάς διδάξει και την πίστη προς αυτόν, όπως θα δούμε ευθύς αμέσως.

Το φως του κόσμου [Γ’ Ματθαίου] (28.6.2020)

Τις δύο προηγούμενες Κυριακές, αδελφοί χριστιανοί, μάς δίδαξε ο Χριστός την ιεράρχηση των πραγμάτων και των προσώπων στην ζωή μας, με πρωταρχική την αγάπη προς τον ίδιο, και είδαμε πώς οι πρώτοι από τους αγίους αποστόλους έκαναν πράξη αυτή την προτροπή, αφού εγκατέλειψαν τα πάντα στο κάλεσμά του και τον ακολούθησαν. Με την σημερινή περικοπη του ιερού Ευαγγελίου, η οποία αποτελεί μέρος της επί του όρους ομιλίας, ο Χριστός μάς διδάσκει ότι ο άνθρωπος που είναι προσκολλημένος στα επίγεια αγαθά δεν δύναται να έχει στην ψυχή του τον φωτισμό του Θεού.

Η κλήση των ψαράδων [Β’ Ματθαίου] (21.6.2020)

Την περασμένη Κυριακή, αδελφοί χριστιανοί, ο Χριστός έθεσε το πλαίσιο των προτεραιοτήτων μας, προτάσσοντας την προς τον Θεό αγάπη πάνω από την αγάπη προς τους γονείς, τους συγγενείς ή προς τα επίγεια αγαθά. Μάς είπε μάλιστα ότι όποιος τα αφήσει όλα αυτά για το όνομά του, θα λάβει εκατονταπλάσια και θα κληρονομήσει την αιώνιο ζωή. Σήμερα βλέπουμε το παράδειγμα της κλήσεως των πρώτων μαθητών και αποστόλων του Χριστού, των απλών ψαράδων της Γαλιλαίας, οι οποίοι στο κάλεσμα του Ιησού άφησαν τα πάντα και τον ακολούθησαν.

Η καλή ομολογία [Κυριακή των Αγίων Πάντων] (14.6.2020)

Η πρώτη Κυριακή του Ματθαίου, αδελφοί χριστιανοί, αποτελεί την κατακλείδα της περιόδου του Πεντηκοσταρίου και γέφυρα τρόπον τινά για τα διδάγματα που πρόκειται εν συνεχεία να μάς παρουσιάσει η αγία μας Εκκλησία. Εορτάσαμε την Ανάσταση του Κυριου μας και την Ανάληψή του στους ουρανούς και την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος στους αγίους αποστόλους, το οποίο φωτίζει και αγιάζει πάντα άνθρωπο και όλον συγκροτεί τον θεσμό της Εκκλησίας. Κατά λογική σειρά, σήμερα τιμούμε και εορτάζουμε τους Άγιους Πάντες, οι οποίοι έγιναν δοχεία της χάριτος του Παρακλήτου και ως άλλοι αστέρες κατακοσμούν το νοητό στερέωμα της Εκκλησίας. Είναι αυτοί που η καρδιά τους φλεγόταν από αγάπη για τον Χριστό και όλη τους η ζωή αποτελούσε ομολογία τούτης της αγάπης. Γι αυτό και με τα λόγια τους και με τα έργα τους έγιναν κήρυκες της αληθείας και μάρτυρες της πίστεως και πολλοί από αυτούς δεν δίστασαν ακόμη και το αίμα τους να χύσουν για την αγάπη του Χριστού. Γι αυτή την αγάπη μάς ομιλεί ο ίδιος ο Χριστός στην σημερινή περικοπή του ιερού Ευαγγελίου [1].

Ο Παράκλητος και οι απαράκλητοι [Κυριακή της Πεντηκοστής] (7.6.2020)

Σήμερα, αδελφοί χριστιανοί, κλείνει η περίοδος του Πεντηκοσταρίου, κατά την οποία πανηγυρίσαμε την Ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και την Ανάληψή του στους ουρανούς, και κατά την οποία αναγιγνώσκεται το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, και από αύριο, Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος, αρχίζει η περίοδος του Ματθαίου, η οποία φτάνει μέρι την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Η χαρά όμως των πιστών δεν σταματά, γιατί η ημέρα της Πεντηκοστής αποτελεί την γενέθλιο ημέρα της Εκκλησίας, η οποία ζει εις τον αιώνα και δεν πρόκειται να καταλυθεί ούτε με την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας, κατά τους αψευδείς του λόγους. Αφετηρία, επομένως, λογίζεται η σημερινη μέρα, ή μάλλον διαιώνιση της χαράς της Αναστάσεως, την οποία άλλωστε εορτάζουμε κάθε Κυριακή του έτους. Γιατί ο Χριστός έστειλε στον κόσμο, όπως υποσχέθηκε, άλλον Παράκλητο, δηλαδή άλλον βοηθό, συμπαραστάτη και παρηγοριά του κόσμου, το Άγιον Πνεύμα, το οποίο φωτίζει και αγιάζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον, και όλον συγκροτεί τον θεσμόν της Εκκλησίας, και καλεί πάντας εις ενότητα, γιατί Εκκλησία είναι όνομα ενότητας και αγάπης. Πάνω δε από όλα, το Άγιο Πνεύμα είναι αυτό που επιτελεί τα ιερά Μυστήρια, με κορωνίδα πάντων την Θεία Ευχαριστία, και καθιστά τον μεν Χριστό παρόντα ανάμεσά μας, εντός του Αγίου Ποτηρίου, εμάς δε κοινωνούς του θεανθρώπινου σώματος και αίματος του σωτήρος Χριστού.

Οι κήρυκες της Αναστάσεως [Κυριακή των αγίων Πατέρων] (31.5.2020)

Τις προηγούμενες Κυριακές, αδελφοί χριστιανοί, οι οποίες έπονται της Κυριακής του Πάσχα, η αγία μας Εκκλησία προέβαλε ενώπιόν μας το κήρυγμα της Αναστάσεως του Χριστού και της θεότητάς του, η οποία νικά τον θάνατο, την φθορά και την αμαρτία. Είδαμε τον Θωμά να ψηλαφεί τον αναστάντα Χριστό και να διακηρύσσει «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου!», είδαμε τις μυροφόρες, οι οποίες πρώτες κήρυξαν στους μαθητές την Ανάσταση του Χριστού, είδαμε τον Κύριο να θεραπεύει τον παραλυτο από την σωματική του ασθένεια και να χορηγεί στην Σαμαρείτιδα το ύδωρ το ζων, την εν πνεύματι και αληθεία προσκύνηση του Θεού, είδαμε τον εκ γενετής τυφλό να γίνεται κήρυκας της θεότητας του Κυρίου μας και της θαυματουργού του δυνάμεως. Η σημερινή περικοπή του ιερού Ευαγγελίου περιλαμβάνει τους τελευταίους στίχους από το κατά Μάρκον Ευαγγέλιο [1] και συνοψίζει τρόπον τινά όλα τα αναστάσιμα γεγονότα.

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ͵ ἐλέησόν με

Τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου
ἐπιστολὴ πρὸς μοναχοὺς

Φησὶν ὁ θεῖος ἀπόστολος· ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε χωρὶς ὀργῆς καὶ διαλογισμῶν· πᾶς γὰρ λογισμὸς χωρίζων νοῦν ἀπὸ τοῦ Θεοῦ͵ εἰ καὶ δοκεῖ ἀγαθὸς εἶναι͵ ἀλλ΄ ὅλος διάβολός ἐστιν͵ ἵνα μὴ εἴπω τοῦ διαβόλου ἐστίν· ὅλος γὰρ ὁ ἀγὼν τοῦ διαβόλου τοῦτό ἐστιν͵ ἵνα ἀποχωρίσῃ καὶ ἀποβουκολήσῃ τὸν νοῦν ἀπὸ τοῦ Θεοῦ καὶ εἰς τὰς κοσμικὰς περισύρῃ φροντίδας καὶ ἡδονάς· ἐντολὰς καὶ εὐποιίας ὑπαγορεύει ἔσωθεν ἐν τῇ καρδίᾳ καὶ ἄλλας τινὰς εὐλόγους ἢ καὶ ἀλόγους ἐννοίας͵ αἷς οὐ προσέχειν ὅλως προσήκει. Ὅλος δὲ ὁ ἀγὼν τῆς ψυχῆς ἐστι τοῦ μὴ χωρίζειν τὸν νοῦν ἀπὸ τοῦ Θεοῦ μηδὲ συνδυάζειν καὶ συμφρονεῖν τοῖς ἀκαθάρτοις λογισμοῖς μηδὲ προσέχειν οἷς εἰκονογραφεῖ ἐν τῇ καρδίᾳ ὁ παντομώμητος καὶ παλαιὸς ζωγράφος διάβολος͵ ποτὲ μὲν τύπους͵ ποτὲ δὲ πρόσωπα καὶ σχήματα. Μετὰ δὲ ταῦτα πάντα ὁ διάβολος ἀπομορφοῦται καὶ ὁ ἄθλιος ἄνθρωπος ἐν ἑνὶ τόπῳ ἑστὼς νομίζει ἀλλαχοῦ ποῦ ποτε εἶναι ἀπατώμενος καὶ δοκεῖν βλέπειν τινὰς καὶ προσώποις λαλεῖν καὶ διατάσσεσθαι πράγματα ἅπερ πλάνης εἰσὶ διαβολικῆς.

Περί τοῦ πῶς δεῖ μεταλαμβάνειν

Καθώς ἀποκαθίσταται σταδιακῶς στήν πατρίδα μας ἡ ὁμαλότητα τῆς ζωῆς τῶν πολιτῶν καί τῶν ἐπαγγελματικῶν, οἰκονομικῶν, κοινωνικῶν καί θρησκευτικῶν δραστηριοτήτων αὐτῶν, ἐπανέρχεται, ὡς μή ὤφελε, ἀπό ἀνθρώπους πού ἀγνοοῦν τήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική πίστη καί ζωή, ἡ συζήτηση περί τοῦ ἐνδεχομένου -κατ’ αὐτούς- κινδύνου μεταδόσεως τοῦ ἰοῦ διά τῆς μεταλήψεως τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, δηλαδή τῆς Θείας Κοινωνίας. Ἐπικεντρώνεται μάλιστα τεχνηέντως ἡ συζήτηση ὄχι στήν Θεία Κοινωνία αὐτή καθ’ αὐτή, ἀλλά στόν τρόπο τῆς μεταδόσεώς της, προβάλλοντας τούτη τήν φορά τόν ἰσχυρισμό ὅτι ἡ ἱερή Λαβίδα δύναται μέ τό σάλιο νά μεταδώσῃ ἀπό στόμα σέ στόμα τα μικρόβια. Προτείνεται δέ ἡ ἐξεύρεση «ἀσφαλοῦς» τρόπου μεταδόσεως τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ, ὡς δῆθεν «ἐκσυγχρονισμός» τῆς Ἐκκλησίας ἤ ὡς «προσαρμογή» στήν «νέα κανονικότητα» ἤ ἀκόμα ὡς κίνηση ποιμαντικῆς εὐθύνης καί εὐαισθησίας πρός τούς ἀσθενεστέρους στήν πίστη ἀδελφούς χριστιανούς.

Ύδωρ πνευματικό [Κυριακή της Σαμαρείτιδος] (17.5.2020)

Αδελφοί χριστιανοί, Χριστός Ανέστη!

Η σημερινή περικοπή του ιερού Ευαγγελίου [1] μάς διηγείται την συνάντηση του Χριστού με την Σαμαρείτιδα και τον μεταξύ τους διάλογο. Όπως διάλεξε πρώτα στις μυροφόρες γυναίκες να φανερώσει την Ανάστασή του, έτσι και σήμερα επιλέγει μια γυναίκα, και μάλιστα αιρετική για τους ορθόδοξους Ιουδαίους, και τής αποκαλύπτει απερίφραστα ότι είναι ο Χριστός, δηλαδή ο Μεσσίας που ανέμενε ο Ισραήλ. Είχε βαδίσει ο Χριστός με τους μαθητές του προς μία πόλη της Σαμαρείας που ονομάζονταν Συχάρ. Φτάσανε το μεσημέρι κι έστειλε τους μαθητές να αγοράσουν τροφές, ενώ ο εκείνος κάθισε δίπλα σε ένα πηγάδι που είχε χτίσει ο Ιακώβ. Σε λίγο πλησίασε η Σαμαρείτιδα, με την στάμνα της, για να αντλήσει νερό. Τότε ο Χριστός τής ζήτησε να τού προσφέρει νερό και στην απορία της, πώς αυτός, Ιουδάιος ων, καταδέχτηκε να μιλήσει σε μια γυναίκα Σαμαρείτιδα, έδραξε της ευκαιρίας να της μιλήσει για το πνευματικό ύδωρ που ο ίδιος δίνει στις καρδιές των ανθρώπων και γίνεται πηγή, η οποία αναβλύζει διαρκώς μέσα τους και τούς δροσίζει και τούς παρέχει την αιώνιο ζωή. -Κύριε, δώσε μου τούτο το νερό, τού λέει, για να μη διψώ και να μην έρχομαι εδώ να αντλώ. -Πήγαινε φώναξε τον άνδρα σου, τής λέει, κι έλα εδώ. - Δεν έχω άνδρα, τού απαντά, και ο Χριστός της λέει: -Σωστά απάντησες, γιατί πέντε άνδρες είχες και αυτός που έχεις τώρα δεν είναι άντρας σου. Δεν επαναστατεί η Σαμαρείτιδα στην αποκάλυψη αυτή, αλλά με ταπεινό φρόνημα αναγνωρίζει ότι μόνο ένας άνθρωπος του Θεού, ένας προφήτης θα μπορούσε να το πει αυτό ενώ δεν την γνωρίζει. Γι αυτό και δράττεται της ευκαιρίας και ρωτά τον Χριστό πού πρέπει να προσκυνείται ο Θεός, μιας που οι Ιουδαίοι έλεγαν στον ναό του Σολομώντα ενώ οι Σαμαρείτες τον λάτρευαν στο παρακείμενο βουνό. -Γυναίκα, πίστεψέ με, τής απαντά, θα έλθει ώρα που ο Θεός θα προσκυνείται αλλά όχι σε τούτο το βουνό ούτε στα Ιεροσόλυμα. Σείς προσκυνείτε αυτό που δεν γνωρίζετε, εμείς προσκυνούμε αυτό που γνωρίζουμε, ότι δηλαδή η σωτηρία προέρχεται από τους Ιουδαίους. Αλλά θα έλθει ώρα, τώρα δα, που οι αληθινοί προσκυνητές θα προσκυνήσουν τον πατέρα με πνεύμα και με αλήθεια, γιατί ο Θεός είναι πνεύμα και όσοι τον προσκυνούν πρέπει να τον προσκυνούν με πνεύμα και με αλήθεια. -Γνωρίζω, τού λέει η γυναίκα, ότι έρχεται ο Μεσσίας ο λεγόμενος Χριστός, κι όταν έλθει εκείνος θα μάς τα αναγγείλει όλα. -Εγώ είμαι, που σού μιλώ, τής απαντά ο Ιησούς. Ήλθαν στο μεταξύ οι μαθητές, απόρησαν που μιλούσε με μια γυναίκα, αλλά δεν τόλμησαν να τόν ρωτήσουν τίποτα. Άφησε η Σαμαρείτιδα την στάμνα στο πηγάδι κι ετρεξε και φώναξε όλη την πόλη, και πίστεψαν πολλοί στον λόγο του Ιησού και ομολογούσαν ότι αυτός είναι ο Χριστός, ο σωτήρ του κόσμου.

Ο παράλυτος και η Ανάσταση [Κυριακή του Παραλύτου] (10.5.2020)

Αδελφοί χριστιανοί, Χριστός Ανέστη!

Η σημερινή περικοπή του ιερού Ευαγγελίου [1] μάς διηγείται το θαύμα της ιάσεως του παραλύτου, το οποίο έκανε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός πολύ πριν από το Πάθος και την ανάστασή του. Ανέβηκε, μάς λέει ο Ιησούς στα Ιεροσόλυμα και στην πύλη που ονομάζονταν προβατική, υπήρχε μια δεξαμενή νερού με πέντε στοές, στις οποίες βρίσκονταν πλήθος ασθενών, τυφλών, κουτσών και τα λοιπά, γιατί από καιρού εις καιρόν άγγελος Κυρίου τάραζε τα νερά και όποιος προλάβαινε και έμπαινε πρώτος θεραπεύονταν. Ο Χριστός πλησίασε έναν παράλυτο, ο οποίος ταλαιπωρούνταν επί τριάντα οκτώ έτη, και τόν ρωτά: -Θέλεις να γίνεις υγιής; -Κύριε, τού λέει, δεν έχω άνθρωπο, ώστε όταν ταραχτεί το νερό να με βάλει στην δεξαμενή, και καθώς έρχομαι άλλος προλαβαίνει πριν από μένα. -Σήκω, τού απαντά ο Ιησούς, σήκωσε το κρεβάτι σου και περπάτα, κι αμέσως θεραπεύτηκε ο άνθρωπος, σήκωσε το κρεβάτι του και περπατούσε. Ήταν δε ημέρα Σάββατο, και οι Ιουδαίοι έλεγαν στον θεραπευμένο ότι δεν επιτρέπεται να κουβαλά κρεβάτια το Σάββατο. -Εκείνος που με έκανε υγιή, τούς αποκρίθηκε, μού είπε να σηκώσω το κρεβάτι και να περπατήσω. Δεν ήξερε όμως να απαντήσει και ποιός ήταν αυτός που τον θεράπευσε, γιατί εν τω μεταξύ ο Χριστός είχε χαθεί μέσα στο πλήθος. Συναντήθηκαν αργότερα στο ιερό, και τού λέει ο Ιησούς, -Ιδού, έγινες υγιής, μην αμαρτάνεις άλλο, για να μη σού συμβεί τίποτα χειρότερο. Έφυγε ο άνθρωπος, πήγε στους Ιουδαίους και τούς είπε ότι ο Ιησούς τον θεράπευσε.

Περί της Θείας Κοινωνίας

Με αφορμή τον κίνδυνο μετάδοσης ενός ιού, όχι του πρώτου ούτε του επικινδυνότερου στην ανθρώπινη ιστορία, πολύς λόγος έγινε τελευταία για την Θεία Κοινωνία. Οι λεκτικοί διαξιφισμοί δεν ωφελούν αλλά μάλλον θόρυβος γίνεται. Γι αυτό είναι ανάγκη, μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης, να διευκρινισθούν τα εξής:

1. Η Ορθόδοξη Πίστη είναι θεμελιωμένη στην σταυρική θυσία του Χριστού και στην Ανάστασή του. Όντας τέλειος Θεός, έγινε και τέλειος άνθρωπος, όμοιος κατά πάντα με εμάς, εκτός από την αμαρτία. Την νύκτα πριν από το Πάθος του, παρέδωσε ο ίδιος το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας στους μαθητές του, «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν αἰώνιον». Όπως κατά την σάρκωσή του δεν εγκατέλειψε τον ουρανό, έτσι και μετά την Ανάληψή του στους ουρανούς, ο Χριστός (τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος) βρίσκεται μεν στον ουρανό αλλά δεν εγκατέλειψε τον κόσμο. Γιατί βρίσκεται μέσα στο Άγιο Ποτήριο. Η Θεία Κοινωνία είναι αυτό τούτο το σώμα και αυτό τούτο το αίμα του Χριστού. Και η πηγή της ζωής δεν περιέχει ίχνος φθοράς, ούτε είναι δυνατόν να μεταδώσει μικρόβια, όπως συνηγορεί η δισχιλιετής εμπειρία της Εκκλησίας. Όποιος κοινωνεί το σώμα και το αίμα του Χριστού «μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης», γίνεται και ο ίδιος σώμα και αίμα Χριστού. Κοινωνία δίχως την Θεία Κοινωνία δεν υπάρχει, όπως δεν γίνεται ποτιστικό κανένα χωράφι, αν ποτίζεται το διπλανό.

Ο θρήνος και το θαύμα [Κυριακή των Μυροφόρων] (3.5.2020)

Αδελφοί χριστιανοί, Χριστός Ανέστη!

Όρθρου βαθέως, πριν δηλαδή να χαράξει, μάς λέει η σημερινή ευαγγελική περικοπή [1], κίνησαν οι μυροφόρες γυναίκες, η Μαρία η Μαγδαληνή και η Ιωάννα και η Μαρία του Ιακώβου και άλλες μαζί μ’ αυτές, και ήλθαν στο μνημείο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, για να τόν θρηνήσουν για άλλη μια φορά και να καλύψουν με μύρα το άχραντο σώμα του, κατά την συνήθεια της εποχής εκείνης. Τον θρήνο όμως διαδέχτηκε απορία, καθώς βρήκαν τον λίθο του μνημείου μετακυλισμένο και άφαντο το σώμα του Χριστού. Φάνηκαν τότε δυο άνδρες με απαστράπτουσα φορεσιά και τούς είπαν: -Γιατί ψάχνετε τον ζωντανό ανάμεσα στους νεκρούς; δεν είναι εδώ αλλά σηκώθηκε‧ θυμηθείτε τὶ σάς είπε όταν ήταν ακόμη στην Γαλιλαία, ότι πρέπει ο υιός του ανθρώπου να παραδοθεί σε χέρια αμαρτωλών και να σταυρωθεί και την τρίτη ημέρα να αναστηθεί. Έτρεξαν με χαρά και ανήγγειλαν το γεγονός στους έντεκα μαθητές και σε όλους τους άλλους. Εκείνοι όχι μόνο δεν τις πίστεψαν, αλλά τούς φάνηκαν τα λόγια τους σαν παραλήρημα. Σηκώθηκε ο Πέτρος και έτρεξε στο μνημείο‧ είδε τα σάβανα να κείτονται κενά και αναχώρησε θαυμάζοντας το γεγονός.

Η Μεγάλη Εβδομάς με την γραφίδα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

Στους σύνδεσμους που ακολουθούν διαβάζουμε έργα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη που αναφέρονται στην Μεγάλη Εβδομάδα και στο Πάσχα και τούτες τις ημέρες μεταδίδονται από τον ραδιοφωνικό σταθμό «Άγιος Σπυρίδων» 91,1fm της Ιεράς Μητροπόλεως Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων, το πρόγραμμα του οποίου μπορεί ο καθένας να παρακολουθήσει από την ιστοσελίδα της Ι. Μ. Κέρκυρας και από άλλες δημοφιλείς πλατφόρμες ραδιοφωνικών σταθμών.

Μπορείτε να τα ακούσετε πατώντας πάνω στον τίτλο ή να τα κατεβάσετε. Επιτρέπεται η αναπαραγωγή των ηχητικών αρχείων χωρίς περικοπές και χωρίς αλλοίωση του περιεχομένου αυτών.

Καλή και ευλογημένη Ανάσταση!

Μεγάλη Δευτέρα

Μεγάλη Τρίτη

Μεγάλη Τετάρτη

Μεγάλη Πέμπτη

Μεγάλη Παρασκευή

Μέγα Σάββατον

Η ζωηφόρος Ανάστασις

Δευτέρα της Διακαινησίμου

Ο Επιτάφιος και η Ανάστασις εις τα χωρία

Αϊ μου Γιώργη! 

Χριστός Ανέστη! - Από τα νησιωτικά έθιμα

Ὀ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ δέδεται

«Ἀλλ΄ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ δέδεται». Τουτέστιν͵ εἰ μὲν κοσμικοὶ ἦμεν στρατιῶται͵ φησὶν͵ ἢ εἰς πόλεμον ἐπολεμοῦμεν αἰσθητὸν͵ ἴσχυε ταῦτα τὰ δεσμὰ τὰς χεῖρας κατέχοντα· νῦν δὲ τοιούτους ἡμᾶς ἐποίησεν ὁ Θεὸς͵ ὡς μηδενὶ καταγωνίζεσθαι. Δεσμοῦνται μὲν γὰρ αἱ χεῖρες͵ ἀλλ΄ οὐχ ἡ γλῶττα· γλῶτταν γὰρ οὐδεὶς δῆσαι δύναται͵ ἀλλ΄ ἢ δειλία μόνον καὶ ἀπιστία· ὡς ἂν ταύτην μὴ ἔχωμεν͵ κἂν περιβάλῃς δεσμὰ͵ τὸ κήρυγμα οὐ δέδεται. Οἷον͵ γεωργόν τις ἐὰν δήσῃ͵ τὸν σπόρον ἐνεπόδισε· τῇ χειρὶ γὰρ σπείρει· διδάσκαλον ἐὰν δήσῃς͵ τὸν λόγον οὐκ ἐνεπόδισας· τῇ γλώττῃ γὰρ σπείρει͵ οὐ τῇ χειρί. Οὐχ ὑποβάλλεται τοίνυν δεσμῷ ὁ λόγος ὁ ἡμέτερος· ἡμῶν γὰρ δεδεμένων͵ ἐκεῖνος λέλυται καὶ τρέχει. Πῶς; φησίν· Ὅτι ἰδοὺ καὶ δεδεμένοι κηρύττομεν. Τοῦτο εἰς προτροπὴν τῶν λελυμένων· εἰ ἡμεῖς δεδεμένοι κηρύττομεν͵ πολλῷ μᾶλλον ὑμᾶς τοὺς λελυμένους τοῦτο ποιεῖν χρή.

(Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος, PG 62.621)

Και ο νοών, νοείτω...

 

Κυριακή δίχως Σταυροπροσκύνηση 2.3.2020)

Το κήρυγμα, αδελφοι χριστιανοί, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την λατρεία της αγίας μας Εκκλησίας. Τούτη την Κυριακή που σιγούν οι καμπάνες, αργεί και το κήρυγμα, και καλουμαστε αντί να προσκυνήσουμε τον Σταυρό του Χριστού να σηκώσουμε τον σταυρό της δοκιμασίας, αποστερημένοι τον γλυκύτατό μας Ιησού, τον οποίο μεταλαμβάνουμε στο Ποτήριον της Ζωής. Στον σύνδεσμο που ακολουθεί, μπορείτε να ακούσετε δυο σκέψεις, όπως ήρθαν στο νου και η φωνή ψέλισε. Ας είναι για σήμερα αρκετές.

Ειρήνη υμίν και ημίν.

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΚΑΤΗΧΗΣΗ 2020-03-22 (ΕΚΤΟΣ ΣΕΙΡΑΣ - ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΛΕΙΣΤΕΣ).mp3

Ο ιατρός ψυχών και σωμάτων [Κυριακή Β’ Νηστειών] (15.3.2020)

Την πίστη και πάλι σήμερα, αδελφοί χριστιανοί, προβάλλει και τονώνει η αγία μας Εκκλησία. Πίστη στο πρόσωπο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ότι δηλαδή είναι Θεος αληθινός και τέλειος άνθρωπος συνάμα, ο δημιουργός του σύμπαντος και ο χορηγός της ζωής, ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων ημών. Στο ανάγνωσμα από την προς Εβραίους επιστολή, ο απόστολος Παύλος ομολογεί και λέει μεταξύ άλλων ότι «Σύ, Κύριε, στην αρχή θεμελίωσες την γη και έργα των χεριών σου είναι οι ουρανοί‧ αυτοί θα χαθούν, σύ όμως διαμένεις‧ αυτοί θα παλιώσουν σαν το πανωφόρι και θα τούς διπλώσεις σαν το ρούχο και θα τους αλλάξεις, σύ όμως παραμένεις ο ίδιος και δεν γηράσκεις. Σε ποιον άραγε από τους αγγέλους είπε ποτέ “-Κάτσε στα δεξιά μου μέχρι να θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιο στα πόδια σου;”»[1]. Αλλά και η περικοπή από το κατά Μάρκον Ευαγγέλιο, με το θαύμα που περιγράφει, την ίδια πίστη έρχεται να ενισχύσει. Βρισκόταν, λέει, ο Χριστός στην Καπερναούμ, σε κάποιο σπίτι, και μαζεύτηκε κόσμος πολύς για να τόν ακούσει. Προσήλθαν και τέσσερις άνθρωποι που σήκωναν έναν παράλυτο και επειδή δεν μπορούσαν να πλησιάσουν εξ αιτίας του πλήθους, ξεσκέπασαν την στέγη και κατέβασαν με σχοινιά το κρεβάτι με τον παράλυτο. Βλέποντας την πίστη τους ο Ιησούς είπε στον παράλυτο, -Παιδί μου, συγχωρέθηκαν οι αμαρτίες σου. Κάποιοι από τους γραμματείς που βρισκονταν εκεί συλλογίζονταν «Γιατί αυτός λέει τέτοιες βλασφημίες;» Τότε ο Κύριος τούς απάντησε, -Γιατί η καρδιά σας σκέφτεται αυτά; τί είναι ευκολότερο να πει κανείς στον παράλυτο, ότι συγχωρούνται οι αμαρτίες σου ή να τού πει σήκω, φορτώσου το κρεβάτι σου και περπάτα; για να δείτε όμως ότι ο υιός του ανθρώπου έχει εξουσία να συγχωρεί αμαρτίες, -Σ’ εσένα μιλώ, λέει στον παράλυτο, σήκω και πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου. Τότε ο παράλυτος σηκώθηκε, σήκωσε το κρεβάτι και εξήλθε, και όλοι δόξαζαν τον Θεό λέγοντας ότι ουδέποτε είχαν δει τέτοιο θαύμα[2].

Η άγκυρα της πίστεως [Κυριακή Α’ Νηστειών - Ορθοδοξίας] (8.3.2020)

Τα ευαγγελικά αναγνώσματα της Πρώτης Κυριακής των Νηστειών, αδελφοί χριστιανοί, μάς μιλούν για την πίστη στον Χριστό. Αλλά και το μεγάλο και σπουδαίο γεγονός της αναστήλωσης των ιερων εικόνων, το οποίο ανελλιπώς γιορτάζουμε κάθε χρόνο από το 843 μέχρι και σήμερα, αυτήν την πίστη καταδεικνύει και διατρανώνει. «Αδελφοί», μάς λέει ο απόστολος Παύλος [1], «με πίστη ο Μωυσής έγινε μέγας και αρνήθηκε να ονομάζεται γιος της κόρης του Φαραώ, προτιμώντας μάλλον να συμπάσχει με τον λαό του Θεού παρά να έχει πρόσκαιρη απόλαυση της αμαρτίας και θεωρώντας την ντροπή του Χριστού ως μεγαλύτερο πλούτο από όλους τους θησαυρούς της Αιγύπτου. Αλλά δεν θα μού φτάσει ο χρόνος να διηγούμαι για τους Κριτές και τους Προφήτες, οι οποίοι με την πίστη υπερνίκησαν βασιλείς, εργάστηκαν την δικαιοσύνη, πέτυχαν τις υποσχέσεις (του Θεού), έφραξαν στόματα λιονταριών, έσβησαν την δύναμη της φωτιάς, ιάθηκαν από ασθένειες. Άλλοι πάλι δεν δέχτηκαν να γλιτώσουν και υπέμειναν μαρτύρια, προσβλέποντας στην μεγαλύτερη ανάσταση (του πνεύματος), περιπαίχτηκαν, μαστιγώθηκαν, φυλακίστηκαν, λιθοβολίστηκαν, πριονίστηκαν, θανατώθηκαν με μαχαίρι, περιπλανήθηκαν σε σπηλιές και βουνά με στερήσεις και κακουχίες, σαν να μην τους άξιζε ο κόσμος. Μαρτύρησαν με τον τρόπο αυτό την πίστη τους και δεν αποκόμισαν την επαγγελία (της Αναστάσεως), επειδή ο Θεός προέβλεψε κάτι καλύτερο, να τελειωθούν μαζί με εμάς».

Λόγος περί νηστείας [Κυριακή της Τυροφάγου] (1.3.2020)

Τις προηγούμενες Κυριακές, αδελφοί χριστιανοί, μάς δίδαξε Χριστός την σημασία της ταπεινοφροσύνης, της μετανοίας και της ελεημοσύνης, οι οποίες ανοίγουν την θύρα του ελέους του Θεού και μάς χαρίζουν την αιώνιο ζωή. Σήμερα μάς δίνει οδηγίες για τη νηστεία που αρχίζει από αύριο, Καθαρά Δευτέρα, και ολοκληρώνεται την αγία και Μεγάλη Εβδομάδα. «Είπε ο Κύριος‧ Εάν συγχωρείτε στους ανθρώπους τα παραπτώματά τους, θα συγχωρήσει και τα δικά σας ο πατέρας σας ο ουράνιος‧ εάν όμως δεν συγχωρήσετε στους ανθρώπους τα παραπτώματά τους, ούτε ο πατέρας σας ο ουράνιος θα συγχωρήσει τα δικά σας. Όταν μάλιστα νηστεύετε, να μη γίνεστε σκυθρωποί σαν τους υποκριτές, γιατί αλλοιώνουν τα πρόσωπά τους για να φανούν στους ανθρώπους ότι νηστεύουν‧ αλήθεια σάς λέω, ότι απέχουν από τον μισθό τους. Σύ όμως όταν νηστεύεις άλειψε (με λάδι) το κεφάλι σου και νίψε το πρόσωπό σου, για να μη φανείς στους ανθρώπους ότι νηστεύεις αλλά στον πατέρα σου που είναι εκεί κρυφά‧ και ο πατέρας σου που βλέπει τα κρυφά, θα σού ανταποδώσει στα φανερά. Μην αποθησαυρίζετε για σάς θησαυρούς πάνω στη γη, οι οποίοι σαπίζουν και τρώγονται και οι κλέφτες σκάβουν και τους κλέβουν. Αλλά να αποθησαυρίζετε για σάς θησαυρούς στον ουρανό, όπου ούτε σαπίζουν ούτε τρώγονται ούτε κλέφτες σκάβουν ούτε τους κλέβουν. Γιατί όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί βρίσκεται και η καρδιά σας»1.

Η ελεημοσύνη [Κυριακή της Απόκρεω] (23.2.2020)

Με τις παραβολές που διηγήθηκε ο Χριστός τις προηγούμενες Κυριακές, αδελφοί χριστιανοί, μάς δίδαξε την σημασία της ταπεινοφροσύνης και της μετανοίας. Είδαμε μάλιστα ότι ο Κύριος δεν εξετάζει το μέγεθος των αμαρτιών ούτε του τελώνη ούτε του άσωτου γιου‧ γιατί, όπως λέει ο ψαλμός, «καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει». Σήμερα δεν μάς μιλά με παραβολές αλλά μάς αποκαλύπτει ότι το κριτήριο με το οποίο θα κρίνει τον κόσμο κατά την ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας του είναι η ελεημοσύνη. Θα έλθει, μάς λέει, και θα φανερωθεί με όλη του την δόξα και θα τον περιστοιχίζουν όλοι οι άγγελοι. Θα συνάξει όλα τα έθνη και θα ξεχωρίσει τους ανθρώπους, όπως ο βοσκός διαχωρίζει τα πρόβατα από τα κατσίκια, τα μεν στα δεξιά του και τα άλλα στα αριστερά. -Ελάτε, οι ευλογημένοι του πατρός μου, να κληρονομήσετε την βασιλεία που ετοιμάστηκε για σάς από την αρχή του κόσμου, θα πει στους εκ δεξιών‧ γιατί πείνασα και μού δώσατε να φάω, δίψασα και με ποτίσατε, ήμουν ξένος και με βάλατε στο σπίτι σας, ήμουν γυμνός και με ντύσατε, αρρώστησα και με επισκεφτήκατε, στη φυλακή ήμουν και ήλθατε σ’ εμένα. Τότε θα απορήσουν οι δίκαιοι: -Κύριε, πότε σε είδαμε σε τέτοια ανάγκη και σε ελεήσαμε; -Αλήθεια σάς λέω, θα αποκριθεί ο Κύριος, εφ` όσον το πράξατε σε έναν από τούτους τους αδελφούς μου τους ελάχιστους, σ` εμένα το κάνατε. Στη συνέχεια θα στραφεί στους εξ ευωνύμων και θα τούς πει: -Φύγετε από κοντά μου και πηγαίνετε στο αιώνιο πυρ, το ετοιμασμένο για τον διάβολο και τους αγγέλους του‧ γιατί πείνασα και δεν μού δώσατε να φάω, δίψασα και δεν με ποτίσατε, ήμουν ξένος και δεν με βάλατε στο σπίτι σας, ήμουν γυμνός και δεν με ντύσατε, αρρώστησα και δεν με επισκεφτήκατε, στη φυλακή ήμουν και δεν ήλθατε σ’ εμένα. -Πότε, Κύριε, σε είδαμε πεινασμένο ή διψασμένο, ή ξένο ή γυμνό ή άρρωστο ή φυλακισμένο και δεν σε διακονήσαμε; -Αλήθεια σάς λέω, θα αποκριθεί, εφ’ όσον δεν το πράξατε σε έναν από τούτους τους ελάχιστους, ούτε σ` εμένα το κάνατε. Και θα απέλθουν αυτοί στην αιώνια κόλαση, οι δε δίκαιοι στην αιώνιο ζωή.

Η επιστροφή [Κυριακή του Ασώτου] (16.2.2020)

Την περασμένη Κυριακη, αδελφοί χριστιανοί, μάς δίδαξε ο Κύριός μας την μεγάλη σημασία της ταπεινοφροσύνης. Σήμερα, μέσα από την παραβολή του Ασώτου υιού, μάς διδάσκει ότι μακριά από τον Θεό δεν υπάρχει ελπίδα σωτηρίας και μάς υπογραμμίζει την σημασία της μετανοίας. Η παραβολή είναι σε όλους γνωστή: ο νεώτερος γιος παίρνει το μερίδιο της πατρικής περιουσίας που τού αναλογεί και φεύγει σε χώρα ξένη, όπου σπαταλά κάθε πλούτο σε χαρές και γλέντια, μέχρι που πεινασμένος καταδέχεται να γίνει βοσκός χοίρων και προσπαθεί να κορέσει την πείνα του με την τροφή τους, τα ξυλοκέρατα. Κάποτε έρχεται σε συναίσθηση, παίρνει τον δρόμο της επιστροφής και όταν ο πατέρας του τρέχει να τον προϋπαντήσει, τού λέει «Πατέρα, αμάρτησα στον ουρανό και σ` εσένα, δεν είμαι άξιος να λέγομαι γιος σου, δέξου με σαν δούλο σου». Ο Πατέρας δεν απαντά με λόγια, αλλά στρώνει λαμπρό τραπέζι για να χαρούν όλοι για την επιστροφή του παιδιού του που ήταν εξαφανισμένο και βρέθηκε, ήταν νεκρό και αναστήθηκε. Τα λόγια του γιου αυτού δεν διαφέρουν από το «Θεέ μου, συγχώρησέ με τον αμαρτωλό» του τελώνη και όπως η προηγούμενη παραβολή, έτσι και η σημερινή απευθύνεται σε εμάς, που θεωρούμε πως είμαστε κοντά στον Θεό, αφού εκείνοι που βρίσκονται μακριά δεν έχουν μάλλον διάθεση να τόν ακούσουν. Ας ακούσουμε όμως με ποιόν τρόπο τα εξηγεί αυτά ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.

Η υψοποιός ταπεινοφροσύνη [Κυριακή τελώνου και φαρισαίου] (9.2.2020)

Αδελφοί χριστιανοί, καλό κι ευλογημένο Τριώδιο! Σήμερα ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στον υμνολογικό και λατρευτικό κύκλο της Εκκλησίας, το οποιο μάς εισάγει στην αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή και την διατρέχει, συμπεριλαμβανομένης και της Μεγάλης Εβδομάδας. Ονομάζεται περίοδος του Τριωδίου, γιατί οι ύμνοι που ψάλλουμε την περίοδο αυτή και περιέχονται στο ομώνυμο βιβλίο, απαρτίζουν τρεις Ωδές αντί των οκτώ που είναι συνήθως. Είναι μάλιστα γνωστό ότι αποτελεί περίοδο εντατικότερου πνευματικού αγώνα κατά των παθών, προκειμένου να υποδεχτούμε με καθαρότητα ψυχής και βίου το μέγιστο κεφάλαιο της σωτηρίας μας, την Ανάσταση του Κυρίου. Γι αυτό και το πρώτο πράγμα που μάς υπενθυμίζει σήμερα η αγία μας Εκκλησία, με την παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου, είναι η αρετή της ταπεινοφροσύνης, όπως μάς εξηγεί ευθύς αμέσως ο άγιος Βασίλειος, επίσκοπος Σελευκείας [1].

Σημείον αντιλεγόμενον [Η Υπαπαντή του Κυρίου] (2.2.2020)

Σαράντα ημέρες μετά την γέννηση του Χριστού, αδελφοί χριστιανοί, έφεραν οι γονείς τον νεογέννητο Ιησού στα Ιεροσόλυμα για να τον παρουσιάσουν στον Κύριο, κατά πως έλεγε ο νόμος, ότι κάθε πρωτότοκο αγόρι θα ονομαστεί άγιο για τον Θεό, και για να προσφέρουν ένα ζευγάρι τρυγόνια ή δυο νεοσσούς περιστεριών. Καθώς εισέρχονταν στο ναό, τούς υποδέχτηκε ο Συμεών, ένας γέροντας ιερέας, δίκαιος και ευλαβής, ο οποίος είχε πληροφορία από το Πνεύμα του Θεού ότι δεν θα πεθάνει πριν δει τον σωτήρα του κόσμου. Πήρε στην αγκαλιά του τον Ιησού και δοξολόγησε τον Θεό λέγοντας «Τώρα, Δέσποτα, απολύεις ειρηνικά τον δούλο σου, όπως είπες, γιατί είδα με τα μάτια μου τον σωτήρα που ετοίμασες για όλους τους ανθρώπους, το φως που θα αποκαλυφθεί στα έθνη και την δόξα του λαού σου Ισραήλ». Στράφηκε στη συνέχεια στον Ιωσήφ και στην Παναγία, που θαύμαζαν για όσα συνέβαιναν, τούς ευλόγησε και είπε στην Μαριάμ: «Ιδού, αυτός είναι η αιτία της πτώσης και της ανάστασης πολλών στον Ισραήλ, και σημείο αντιλεγόμενο. Και την δική σου καρδιά θα την διαπεράσει σπαθί δίστομο, για να αποκαλυφθούν οι διαλογισμοί από πολλές καρδιές». Ἠταν εκεί και η προφήτιδα Άννα, κόρη του Φανουήλ από την φυλή του Ασήρ, ογδόντα τεσσάρων ετών και χήρα από την νεότητά της, αφού έζησε μόλις επτά έτη έγγαμου βίου, η οποία μέρα και νύχτα βρισκόταν στο ναό λατρεύοντας τον Θεό με νηστείες και δεήσεις. Και αυτή εκείνη την ώρα ήλθε και δοξολογούσε τον Κύριο και μιλούσε γι’ αυτόν σε όλους τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ που περίμεναν την λύτρωση. Όταν τέλεσαν όσα προέβλεπε ο νόμος του Θεού, επέστρεψαν στη Γαλιλαία, στην πόλη τους τη Ναζαρέτ. Και το παιδί μεγάλωνε και ενδυναμώνονταν γεμίζοντας από πνεύμα σοφίας, και η χάρις του Θεού ήταν σε αυτό.

Η καλή μεταβολή του βίου [Κυριακή του Ζακχαίου] (26.1.2020)

Οι τρεις τελευταίες Κυριακές της περιόδου του Λουκά μάς μιλούν, αδελφοί χριστιανοί, για την μετάνοια και αποτελούν γέφυρα ανάμεσα στην πρόσφατη εορτή των Θεοφανίων και στην επερχόμενη περίοδο του Τριωδίου. Ας δούμε όμως τί μάς λέει σήμερα ο ευαγγελιστής Λουκάς. Εκείνο τον καιρό, λέει, διέσχιζε ο Ιησούς την Ιεριχώ και κάποιος άνθρωπος ονόματι Ζακχαίος, ο οποίος ήταν αρχιτελώνης και πολύ πλούσιος, ήθελε να δει ποιός τέλος πάντων είναι ο Ιησούς αλλά δεν μπορούσε, γιατί ήταν κοντός. Έτρεξε λοιπόν πιο μπροστά στον δρόμο κι ανέβηκε σε μια συκομορέα για να τον δει, καθώς επρόκειτο να διέλθη από εκεί. Όταν ο Ιησούς βρέθηκε στο σημείο εκείνο, ανασήκωσε το βλέμμα του και είπε, «Ζακχαίε, κατέβα γρήγορα γιατί σήμερα θα μείνω στο σπίτι σου». Κατέβηκε εκείνος βιαστικά και τόν υποδέχτηκε με χαρά, ενώ όλοι με δυσφορία σχολίαζαν ότι στο σπίτι αμαρτωλού ανδρός εισήλθε να καταλύσει. Στάθηκε τότε ο Ζακχαίος και είπε στον Κυριο, «Ιδού, Κύριε, δίνω τα μισά υπάρχοντά μου στους φτωχούς και αν κάποιον αδίκησα τού ανταποδίδω τα τετραπλάσια». Είπε τότε προς αυτόν ο Κύριος ότι «Σήμερα σωτηρία έγινε σε τούτο το σπίτι, καθότι και αυτός παιδι του Αβραάμ είναι. Γιατί ο υιός του ανθρώπου ήλθε να αναζητήσει και να σώσει εκείνο (το πρόβατο) που είχε χαθεί».

Το θαύμα και η πράξη [Κυριακή ΙΒ’ Λουκά] (19.1.2020)

Συνεχίζοντας την σειρά της αναγνώσεως του κατά Λουκάν Ευαγγελίου, έπειτα από την περίοδο που περικλείει το Άγιο Δωδεκαήμερο, διαβάζουμε σήμερα, αδελφοί χριστιανοί, την περικοπή των δέκα λεπρών. Καθώς έμπαινε, λέει, ο Χριστός σε κάποιο χωριό, τον προϋπάντησαν δέκα λεπροί άνδρες, οι οποίοι στάθηκαν από μακριά και φώναξαν λέγοντας «Ιησού αρχηγέ, ελέησέ μας». Αφού τούς είδε, είπε «Πηγαίνετε και δείξτε τους εαυτούς σας στους ιερείς». Καθώς μεν αυτοί πορεύονταν, καθαρίστηκαν. Ένας δε από αυτούς, σαν είδε ότι θεραπεύτηκε, επέστρεψε δοξάζοντας τον Θεό με μεγάλη φωνή, και έπεσε με το πρόσωπο στα πόδια του Χριστού, ευχαριστώντας τον. Κι αυτός μάλιστα ήταν Σαμαρείτης. Αποκρίθηκε ο Ιησούς και είπε «Δεν καθαρίστηκαν οι δέκα; οι δε εννέα πού είναι; δεν βρέθηκαν να επιστρέφουν δοξάζοντας τον Θεό, παρά μόνο τούτος ο αλλογενής;» και είπε σε αυτόν «Ανασηκώσου και πήγαινε, η πίστη σου σε έσωσε».

Φως ανέτειλε στον κόσμο [Κυριακή μετά τα Φώτα] (12.1.2020)

Την Κυριακή μετά τα Φώτα, αδελφοί χριστιανοί, κλείνει ο εορτολογικός κύκλος που άρχισε τρεις Κυριακές πριν από τα Χριστούγεννα και περιλαμβάνει τις δύο μεγάλες εορτές των Χριστουγέννων και των Θεοφανίων. Σε μια ομιλία του ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος εξηγεί ότι εκείνη την εποχή μόλις είχε αρχίσει να εορτάζεται χωριστά η Γέννηση του Χριστού από την Βάπτισή του, ενώ μέχρι τότε γιορτάζονταν μαζί και η γιορτή αυτή ονομάζονταν Θεοφάνια ή Επιφάνια. Στην πράξη όμως δεν πρόκειται για διαχωρισμό αλλά για επέκταση της γιορτής της φανέρωσης του Θεού στον κόσμο, γι αυτό και αποκαλούμε την περίοδο αυτή «Άγιο Δωδεκαήμερο», και επειδή τρόπον τινά αποτελεί μια λειτουργική μέρα, γι αυτό και την περίοδο αυτή τρώμε από όλες τις τροφές, παρεκτός από την παραμονή των Θεοφανίων.

Αρχή του ευαγγελίου Ιησού Χριστού [Κυριακή προ των Φώτων] (5.1.2020)

Η ευαγγελική περικοπή που διαβάζουμε στην Θεία Λειτουργία της Κυριακής πριν από τα Θεοφάνια είναι, αδελφοί χριστιανοί, οι πρώτοι οκτώ στίχοι του πρώτου κεφαλαίου του κατά Μάρκον Ευαγγελίου. Σε απλά ελληνικά μάς λέει τα εξής: «Αρχή του ευαγγελίου του Ιησού Χριστού, υιού του Θεού. Καθώς είναι γραμμένο στα βιβλία των προφητών, ότι “ιδού, εγώ στέλνω τον αγγελιοφόρο μου πριν από το πρόσωπό σου, ο οποίος θα στρώσει τον δρόμο μπροστά σου”1 και “φωνή κάποιου που φωνάζει στην έρημο, ετοιμάστε την οδό του Κυρίου, ευθείες να χαράζετε τις πορείες αυτού”2, έτσι έγινε ο Ιωάννης βαπτίζοντας στην έρημο και κηρύσσοντας βάπτισμα μετανοίας για άφεση των αμαρτιών. Και εξέρχονταν προς αυτόν όλη η Ιουδαία χώρα και οι Ιεροσολυμίτες, και βαπτίζονταν όλοι από αυτόν στον Ιορδάνη ποταμό, εξομολογούμενοι τις αμαρτίες τους. Ο Ιωάννης ήταν ντυμένος χιτώνα από τρίχες καμήλας, είχε δεμένη τη μέση του με δερμάτινη ζώνη κι έτρωγε ακρίδες και μέλι άγριο. Και κήρυττε λέγοντας “έρχεται μετά από εμένα ο ισχυρότερός μου, του οποίου δεν είμαι ικανός να σκύψω και να λύσω τον ιμάντα των υποδημάτων του. Εγώ μεν σάς βάπτισα στο νερό, αυτός όμως θα σάς βαπτίσει στο Άγιο Πνεύμα”».