Σαράντα ημέρες μετά την γέννηση του Χριστού, αδελφοί χριστιανοί, έφεραν οι γονείς τον νεογέννητο Ιησού στα Ιεροσόλυμα για να τον παρουσιάσουν στον Κύριο, κατά πως έλεγε ο νόμος, ότι κάθε πρωτότοκο αγόρι θα ονομαστεί άγιο για τον Θεό, και για να προσφέρουν ένα ζευγάρι τρυγόνια ή δυο νεοσσούς περιστεριών. Καθώς εισέρχονταν στο ναό, τούς υποδέχτηκε ο Συμεών, ένας γέροντας ιερέας, δίκαιος και ευλαβής, ο οποίος είχε πληροφορία από το Πνεύμα του Θεού ότι δεν θα πεθάνει πριν δει τον σωτήρα του κόσμου. Πήρε στην αγκαλιά του τον Ιησού και δοξολόγησε τον Θεό λέγοντας «Τώρα, Δέσποτα, απολύεις ειρηνικά τον δούλο σου, όπως είπες, γιατί είδα με τα μάτια μου τον σωτήρα που ετοίμασες για όλους τους ανθρώπους, το φως που θα αποκαλυφθεί στα έθνη και την δόξα του λαού σου Ισραήλ». Στράφηκε στη συνέχεια στον Ιωσήφ και στην Παναγία, που θαύμαζαν για όσα συνέβαιναν, τούς ευλόγησε και είπε στην Μαριάμ: «Ιδού, αυτός είναι η αιτία της πτώσης και της ανάστασης πολλών στον Ισραήλ, και σημείο αντιλεγόμενο. Και την δική σου καρδιά θα την διαπεράσει σπαθί δίστομο, για να αποκαλυφθούν οι διαλογισμοί από πολλές καρδιές». Ἠταν εκεί και η προφήτιδα Άννα, κόρη του Φανουήλ από την φυλή του Ασήρ, ογδόντα τεσσάρων ετών και χήρα από την νεότητά της, αφού έζησε μόλις επτά έτη έγγαμου βίου, η οποία μέρα και νύχτα βρισκόταν στο ναό λατρεύοντας τον Θεό με νηστείες και δεήσεις. Και αυτή εκείνη την ώρα ήλθε και δοξολογούσε τον Κύριο και μιλούσε γι’ αυτόν σε όλους τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ που περίμεναν την λύτρωση. Όταν τέλεσαν όσα προέβλεπε ο νόμος του Θεού, επέστρεψαν στη Γαλιλαία, στην πόλη τους τη Ναζαρέτ. Και το παιδί μεγάλωνε και ενδυναμώνονταν γεμίζοντας από πνεύμα σοφίας, και η χάρις του Θεού ήταν σε αυτό.
«Ιδού, αυτός είναι η αιτία της πτώσης και της ανάστασης πολλών στον Ισραήλ, και σημείο αντιλεγόμενο». «Της πτώσεως ποίων;», ρωτά ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, και συνεχίζει: «Είναι φανερό ότι των απιστούντων, των αντιλεγόντων, των σταυρωτών. Και της ανάστασης ποίων; Εκείνων που τόν αναγνωρίζουν και τον ομολογούν με ευγνωμοσύνη. Ποιό είναι το αντιλεγόμενο σημείο; Το σημείο του σταυρού, το οποίο αποτελεί για την Εκκλησία το σωτήριο σύμβολο του κόσμου, το οποίο εχθραίνονται οι ιουδαίοι, αυτό που πολλές φορές και ο ουρανός κήρυξε. Αντιλέγεται δε το σημείο για να νικήσει η αλήθεια, γιατί χωρίς την αντιλογία δεν υπάρχει πλήρης νίκη... αντιλέγουν δε οι απιστούντες.
»... Και την δική σου καρδιά θα την διαπεράσει ρομφαία. -Γιατί, Κύριε; τί αμαρτία έκανα; - Ουδεμία αμαρτία έκανες. Όταν όμως δεις αυτόν να κρέμεται στον σταυρό και να πάσχει για τον κόσμο, όταν δεις τα χέρια του απλωμένα στον σταυρό και καρφωμένα στο ξύλο, τότε θα αρχίσεις να αμφιβάλλεις και να λες: Αυτός είναι για τον οποίο ο άγγελος έκανε διάλογο μαζί μου; αυτός είναι για τον οποίο έγινε το θαύμα της συλλήψεώς μου; Παρθένος ήμουν και γέννησα και έμεινα παρθένος. Γιατί αυτός σταυρώνεται; Και την δική σου καρδιά θα την διαπεράσει ρομφαία. Ώστε ουδείς έμεινε χωρίς πειρασμό, σύμφωνα με την προφητεία του δίκαιου Συμεών. Ο Πέτρος, ο κορυφαίος των μαθητών, τρείς φορές αρνήθηκε‧ και οι άλλοι μαθητές αφού τον εγκατέλειψαν έφυγαν. Γιατί ο ποιμένας δεν είχε καμία ανάγκη να τον προστατέψουν τα πρόβατα, όταν έδιωχνε τους λύκους... αλλά ο Χριστος ήταν μόνος, σαν κριάρι κρεμασμένο. Διαπέρασε λοιπόν και την ψυχή αυτής ρομφαία, δηλαδή ο πειρασμός και η αμφιβολία.
» Και την δική σου καρδιά θα την διαπεράσει σπαθί δίστομο, για να αποκαλυφθούν οι διαλογισμοί πολλών καρδιών. Ώστε πάσχει ο Ιησούς για να ελεγχθεί η απιστία και για να συσταθεί η ευγνωμοσύνη των πιστευόντων. Αντιλέγεται δε το σημείο για να ελεγχθούν για την πονηρία τους οι αντιλέγοντες. Διότι, αν η αλήθεια ήταν με κάθε τρόπο αναντίρρητη για τους ανθρωπους, τότε και η ευσέβεια έμελλε να είναι αδόκιμη‧ ενώ η συγχώρηση της αντιλογίας δοκιμάζει την αλήθεια της προαιρέσεως... Κοίτα πόσο ωφέλησε η αντιλογία, καθότι κατασκεύασε όχι απλά πιστούς, όπως θα έλεγε κανείς, αλλά και μάρτυρες που βάδισαν μέχρι τα βασανιστήρια και τον θάνατο και παρέχουν με την καρτερία τους δείγμα της χάριτος του Χριστού. Όταν επομένως ο Συμεών λέει ότι “Οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραὴλ͵ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον”, πρέπει να έχουμε στο νου ότι ούτε την πτώση εργάζεται, ούτε την ανάσταση φέρνει με την βία‧ αλλά κείτεται μεν για την πτώση εκείνων που προσκόπτουν στον λίθο του προσκόμματος, για την ανάσταση δε όσων εκ προαιρέσεως πιστεύουν...
»Είναι δε φανερό ότι η κατά Θεόν αλήθεια αντιλέγεται επειδή ο Θεός συγχωρεί, γιατί κανείς δεν θα μπορούσε να φέρει αντίρρηση, αν ο Θεός δεν το επέτρεπε‧ η δε συγχώρηση αυτή είναι αναγκαία, για να φανερωθούν οι δόκιμοι. Γιατί θά ‘ρθει καιρός που δεν θα υπάρχει αντίρρηση‧ διότι όταν λάμψει το σημείο του σταυρού στον ουρανό, τότε θα γονατίσουν όλα τα επουράνια και τα επίγεια και τα καταχθόνια και κάθε γλώσσα θα ομολογήσει ότι ο Χριστός ειναι ο Κύριος εις δόξαν Θεού Πατρός... Τότε εκείνοι μεν που δέχτηκαν το σημείο θα δοξαστούν από τον σημαινόμενο, εκείνοι δε που έφεραν αντίλογο στο σημείο θα κατακριθούν‧ και θα είναι τότε το τέλος της αντιλογίας, τέλος της πλάνης, τέλος της αμφιβολίας, τέλος της απιστίας και αρχή βραβείων και στεφάνων‧ τα οποία μακάρι κι εμείς να επιτύχουμε με την χάρη του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας, στον οποίο ανήκει η δόξα και το κράτος στους απέραντους αιώνες. Αμήν1».
-------------------
1Λόγος εὶς τήν Ὑπαπαντήν, PG 50.807-812.
1Λόγος εὶς τήν Ὑπαπαντήν, PG 50.807-812.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου