Η φυγή στην Αίγυπτο [Κυριακή μετά την Χριστού Γέννησιν] (29.12.2019)

Η σημερινή Κυριακή, αδελφοί χριστιανοί, αποτελεί μαζι με την περασμένη τους δορυφόρους της μεγάλης εορτής των Χριστουγέννων. Γι’ αυτό, ενώ την παρελθούσα ο ευαγγελιστής Ματθαίος μάς ανέφερε τα γεγονότα που προηγήθηκαν της Γεννήσεως του Θεανθρώπου, την γενεαλογία του Ιησού Χριστού και τις αμφοβολίες του Ιωσήφ του μνήστορος, σήμερα μάς παρουσιάζει όσα ακολούθησαν. Αφού λοιπόν αναχώρησαν οι μάγοι, άγγελος Κυρίου φανερώθηκε στον ύπνο του Ιωσήφ και τού παρήγγειλε να παραλάβει το παιδί και την μητέρα του και να φύγουν στην Αίγυπτο, γιατί πρόκειται ο Ηρώδης να κινηθεί εναντίον του. Σηκώθηκε ο Ιωσήφ και μέσα στη νύχτα ξεκίνησαν το μακρύ ταξίδι και παρέμειναν στην Αίγυπτο μέχρι την τελευτή του Ηρώδη. Τότε εκπληρώθηκε η προφητεία που έλεγε ότι «από την Αίγυπτο κάλεσα τον υιό μου». Όταν ο Ηρώδης αντιλήφθηκε ότι οι μάγοι τον ξεγέλασαν, (αφού δεν επέστρεψαν να τού δώσουν τις πληροφορίες που ήθελε), θύμωσε τόσο πολύ που έστειλε στρατιώτες και φόνευσαν όλα τα βρέφη της ευρύτερης περιοχής της Βηθλεέμ, ηλικίας από δύο ετών και κάτω, σύμφωνα με όσα είχε πληροφορηθεί από τους μάγους. Τότε εκπληρώθηκε η ρήση του προφήτη Ιερεμία, «Φωνή ακούστηκε στη Ραμά, κλάμα και σπαραγμός μεγάλος‧ ήταν η Ραχήλ που έκλαιγε τα παιδιά της απαρηγόρητη, γιατί δεν υπάρχουν πια». Αφού πέθανε ο Ηρώδης, άγγελος Κυρίου φάνηκε στον Ιωσήφ και τού λέει «Σήκω, πάρε το παιδί και την μητέρα του και πήγαινε στην γη του Ισραήλ, γιατί πέθαναν εκείνοι που ζητούσαν να θανατώσουν το παιδί». Έτσι κι έκανε. Άκουσε όμως ότι στην Ιουδαία βασιλεύει ο γιος του Ηρώδη Αρχέλαος και φοβήθηκε να πάει εκεί. Γι αυτό, σύμφωνα και με σχετική συμβουλή που τού δωσε πάλι ο άγγελος, αναχώρησε στα μέρη της Γαλιλαίας και κατοίκησε στην Ναζαρέτ, κι έτσι εκπληρώθηκε και η άλλη προφητεία, ότι ο Μεσσίας θα κληθεί Ναζωραίος.

Ο Θεός είναι μαζί μας [Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως] (22.12.2019)

Την Κυριακή πριν από τα Χριστούγεννα έχει ορίσει η αγία μας Εκκλησία, αδελφοί χριστιανοί, να ακούμε το πρώτο κεφάλαιο από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο. Στο πρώτο και μεγαλύτερο μέρος ο ευαγγελιστής παραθέτει το γενεαλογικό δέντρο του Χριστού, από τον πατριάρχη Αβραάμ μέχρι και τον Ιωσήφ τον μνήστορα. Οι λόγοι για τους οποίους γίνεται αυτή η παράθεση των ονομάτων είναι πολλοί, και σχετίζονται με το γεγονός ότι ο ευαγγελιστής Ματθαίος έγραψε το Ευαγγέλιό του απευθυνόμενος στην κοινότητα των εξ Ιουδαίων χριστιανών της παλαιστίνης. Γι αυτό και είναι το μόνο από τα βιβλία της Καινής Διαθήκης που πρώτα γράφτηκε στα αραμαϊκά και αμέσως μετά μεταφράστηκε στα ελληνικά, ενώ όλα τα άλλα γράφτηκαν απ’ ευθείας στην ελληνική γλώσσα.

Το μεγάλο δείπνο [Κυριακή ΙΑ΄ Λουκά] (15.12.2019)

Την περασμένη Κυριακή, αδελφοί χριστιανοί, με αφορμή την συγκύπτουσα του Ευαγγελίου ο άγιος Ιππόλυτος Ρώμης μάς μίλησε για την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας‧ παραπλήσιο είναι και το νόημα της σημερινής παραβολής που διηγήθηκε ο Χριστός1. Κάποιος άνθρωπος, είπε, παράθεσε ένα μεγάλο δείπνο και κάλεσε πολλούς και όταν ήλθε η ώρα έστειλε τους δούλους του να πουν στους καλεσμένους «Ελάτε, γιατί ήδη όλα είναι έτοιμα». Τότε άρχισαν όλοι να παραιτούνται και ο μεν ένας είπε «Αγόρασα χωράφι και πηγαίνω να το δω, γι αυτό σε παρακαλώ μη με λογαριάζεις», ο δεύτερος «Αγόρασα πέντε ζευγάρια βόδια και πάω να τα δοκιμάσω, οπότε σε παρακαλώ μη με λογαριάζεις» και άλλος είπε «Παντρεύτηκα, και δεν θα μπορέσω να έλθω». Επέστρεψε ο δούλος και είπε αυτά στον κύριό του, ο οποίος οργισμένος τού είπε να βγει αμέσως στους δρόμους και στις πλατείες και να φέρει στο δείπνο τους φτωχούς και τους ανάπηρους και τους τυφλούς. «Κύριε, έγινε όπως πρόσταξες και ακόμα υπάρχει χώρος», είπε ο δούλος‧ και ο κύριος τού είπε: «Βγες στους δρόμους και στους φράχτες και ανάγκασε να έλθουν, για να γεμίσει το σπίτι μου. Γιατί σας το λέω ότι κανείς από τους προσκεκλημένους δεν θα γευτεί το δείπνο μου. Διότι πολλοί μεν είναι οι καλεσμένοι, λίγοι όμως οι εκλεκτοί».

Ο ελευθερωτής των ψυχών ημών [Κυριακή Ι΄ Λουκά] (8.12.2019)

Καθώς πλησιάζουμε στην μεγάλη γιορτή των Χριστουγέννων, αδελφοί χριστιανοί, η αγία μας Εκκλησία μάς προετοιμάζει κατάλληλα με την νηστεία, η οποία έχει ήδη αρχίσει από την δεκάτη πέμπτη Νοεμβρίου, και με τα αναγνώσματα των Κυριακών που προηγούνται. Μέσα από την σημερινή ευαγγελική περικοπή, ο Χριστός μάς διδάσκει ότι ο σκοπός της σαρκώσεώς του είναι να ελευθερώσει τον άνθρωπο από τα δεσμά του διαβόλου και να τον ανασηκώσει‧ δηλαδή προαναγγέλλει, όπως θα δούμε, την Ανάσταση. Ο Ιησούς, γράφει ο ευαγγελιστής Λουκάς1, δίδασκε τα Σάββατα σε μια συναγωγή. Ήταν εκεί μια γυναίκα που είχε πνεύμα ασθενείας επί δεκαοκτώ χρόνια, με αποτέλεσμα να έχει κυρτώσει υπερβολικά η ράχη της και να μην μπορεί να ατενίσει προς τα επάνω. Όταν την είδε ο Ιησούς, τής είπε «Γυναίκα, λύνεσαι εντελώς από την ασθένειά σου» και έβαλε επάνω της τα χέρια του. Αμέσως εκείνη ανασηκώθηκε και δόξαζε τον Θεό. Πήρε τον λόγο τότε ο αρχηγός της συναγωγής, αγανακτισμένος επειδή ο Ιησούς θεράπευσε το Σάββατο, και έλεγε στον κόσμο: «Έξη μέρες υπάρχουν, κατά τις οποίες πρέπει να εργαζόμαστε‧ αυτές λοιπόν να έρχεστε και να θεραπεύεστε, και όχι την ημέρα του Σαββάτου». Τού απάντησε τότε ο Χριστός και είπε: «Υποκριτή, ο καθένας σας το Σάββατο δεν λύνει το βόδι του ή το γαϊδουράκι του από το παχνί και το πηγαίνει να πιει νερό; και αυτήν εδώ, που είναι θυγατέρα του Αβραάμ, την οποία έδεσε ο σατανάς εδώ και δεκαοχτώ χρόνια, δεν έπρεπε να λυθεί από τούτα τα δεσμά την ημέρα του Σαββάτου»; Με τα λόγια τούτα ντροπιάζονταν όλοι όσοι τον πολεμούσαν, ενώ όλος ο λαός χαίρονταν με όλες τις ένδοξες πράξεις του.

Ο τυφλός και οι πνευματικά τυφλοί [Κυριακή ΙΔ΄ Λουκά] (1.12.2019)

Η περικοπή του κατά Λουκάν Ευαγγελίου[1] που ακούσαμε σήμερα, αδελφοί χριστιανοί, μάς μιλά για έναν τυφλό, ο οποίος καθόταν στο δρόμο έξω από την Ιεριχώ και ζητιάνευε. Κάποια στιγμή άκουσε κόσμο πολύ να πλησιάζει. Ρωτούσε λοιπόν να μάθει τί συμβαίνει και τού είπανε ότι περνά ο Ιησούς από την Ναζαρέτ. Άρχισε τότε να φωνάζει λέγοντας, «Ιησού, γιε του Δαβίδ, ελέησέ με», ενώ ο κόσμος τού έκανε παρατήρηση λέγοντάς του να σωπάσει. Ο Χριστός όμως στάθηκε, ζήτησε να φέρουν μπροστά του τον τυφλό και τον ρώτησε: «Τί θέλεις να σού κάνω;» Εκείνος είπε: «Κύριε, για να δω». Ο Ιησούς απάντησε: «Δες. Η πίστη σου σε έσωσε», και μονομιάς ο τυφλός βρήκε το φως του και ακολουθούσε τον Χριστό δοξάζοντας τον Θεό, μαζί με τον λαό που έγινε μάρτυρας αυτού του θαύματος.

«Σού λείπει ακόμα ένα» [Κυριακή ΙΓ΄ Λουκά] (24.11.2019)

Η περικοπή από το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο που ακούσαμε σήμερα, αδελφοί χριστιανοί, μάς διηγείται μια συνάντηση που είχε ο Χριστός με έναν νεαρό νομικό, ο οποίος για να πειράξει τον Ιησού, τον ρώτησε: - Δάσκαλε αγαθέ, τί να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνιο ζωή; - Τί με λες αγαθό; αποκρίθηκε ο Χριστός, ουδείς αγαθός, παρά μόνο ένας, ο Θεός. Γνωρίζεις τις εντολές: μη μοιχεύσεις, μη φονεύσεις, μην κλέψεις, μην ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου. - Όλα αυτά τα έχω τηρήσει από παιδί, είπε εκείνος. - Σού λείπει ακόμα ένα, τού λέει ο Χριστός, πούλησε τα υπάρχοντά σου και σκόρπισέ τα στους φτωχούς και θα έχεις θησαυρούς στον ουρανό και ακολούθησέ με. Ὀταν άκουσε αυτά ο νεαρός λυπήθηκε πολύ, γιατί ήταν πολύ πλούσιος. Είδε ο Χριστός ότι λυπήθηκε και σχολίασε: - Πόσο δύσκολα θα εισέλθουν στη βασιλεία του Θεού όσοι έχουν χρήματα! Γιατί είναι πιο εύκολο να περάσει η γκαμήλα μέσα από την τρύπα της βελόνας, παρά να εισέλθει ο πλούσιος στην βασιλεία του Θεού. - Και ποιός δύναται να σωθεί; ρώτησαν αυτοί που άκουγαν. - Τα αδύνατα για τους ανθρώπους, είναι δυνατά για τον Θεό.

Ο πλούτος της φιλανθρωπίας [Κυριακή Θ΄ Λουκά] (17.11.2019)

Με την παραβολή του πλουσίου και του φτωχού Λαζάρου και εκείνη του καλού Σαμαρείτη, που προηγήθηκαν, διδαχθήκαμε ποιά είναι τα πρόσκαιρα αγαθά και ποιά τα αιώνια και τί καρπούς επιφέρει η σκληροκαρδία και ποιά η σημασία της φιλανθρωπίας, υπόδειγμα της οποίας είναι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Σήμερα, αδελφοί χριστιανοί, η αγία μας Εκκλησία προβάλλει την παραβολή του άφρονα πλουσίου, για να μάς διδάξει ότι η ρίζα κάθε κακού, κάθε αμαρτίας, δεν είναι άλλη από την πλεονεξία, όπως θα μάς εξηγήσει στη συνέχεια ο Μέγας Βασίλειος1.

Ο καλός Σαμαρείτης Χριστός [Κυριακή Η΄ Λουκά] (10.11.2019)

Σήμερα, αδελφοί χριστιανοί, ακούσαμε την παραβολή του καλού Σαμαρείτη, με την οποία ο Χριστός έδειξε στον νομικό της εποχής του ότι πλησίον δεν είναι ούτε ο ομοεθνής ούτε ο νομομαθής ή ο ευσεβής άνθρωπος αλλά ο φιλάνθρωπος και ελεήμων. Πρώτος, μάλιστα, φιλάνθρωπος και ελεήμων και γι` αυτό πλησίον όλων των ανθρώπων και πρότυπο για τον καθένα μας, είναι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, όπως θα μάς διδάξει ευθύς αμέσως ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος1.

Τα πρόσκαιρα και τα αιώνια [Κυριακή Ε΄ Λουκά] (3.11.2019)

Η σημερινή περικοπή του ιερού Ευαγγελίου1, αδελφοί χριστιανοί, είναι η γνωστή στους περισσότερους παραβολή του πλουσίου και του φτωχού Λαζάρου. Ο μεν πλούσιος φορούσε πολυτελή ρούχα και κάθε μέρα ευφραίνονταν λαμπρά‧ ο δε Λάζαρος, πληγωμένος και παραπεταμένος κοντά την θύρα του πλουσίου, προσπαθούσε να ξεγελάσει την πείνα του με τα ψίχουλα που έπεφταν από το τραπέζι του πρώτου, ενώ τα σκυλιά έρχονταν και του έγλειφαν τις πληγές. Σαν άφησαν και οι δυο τούτον τον μάταιο κόσμο, ο μεν Λάζαρος οδηγήθηκε από τους αγγέλους στην αγκαλιά του Αβραάμ, ενώ ο πλούσιος βρέθηκε στον άδη. Μέσα στα βάσανά του βλέπει από μακριά τον Αβραάμ και τόν παρακαλεί να τον λυπηθεί στείλει τον Λάζαρο να βουτήξει το δάχτυλό του στο νερό και να τοὺ δροσίσει την γλώσσα, μέσα στην φλόγα που τον βασάνιζε. -Παιδί μου, απαντά ο Αβραάμ, θυμήσου ότι εσύ απόλαυσες όλα τα αγαθά, ενώ ο Λάζαρος τις κακουχίες‧ τώρα εκείνος αναπαύεται κι εσύ ταλαιπωρείσαι. Και πάνω απ’ όλα, μάς χωρίζει μεγάλο χάσμα, ώστε να μη μπορούν οι απ` εδώ που θέλουν να έλθουν σ` εσάς, μήτε οι απ` εκεί προς εμάς. Τότε τόν παρακαλεί και πάλι να στείλει πίσω τον Λάζαρο, για να πει στα πέντε του αδέλφια τί του συμβαίνει, ώστε να μετανοήσουν. -Έχουν τον νόμο και τους προφήτες, απαντά ο Αβραάμ και στην επιμονή του πλούσιου προσθέτει ότι εάν δεν ακούν τον νόμο και τους προφήτες, δεν πρόκειται να πεισθούν ακόμα κι αν κανείς αναστηθεί από τους νεκρούς.

Η πίστη και το θαύμα [Κυριακή Ζ΄ Λουκά] (27.10.2019)

Με την περικοπή του κατά Λουκάν Ευαγγελίου που αναγνώσαμε κατά την σημερινή Θεία Λειτουργία, αδελφοί χριστιανοί, η αγία μας Εκκλησία μάς υπογραμμίζει την σημασία της πίστεως για την ζωή μας. Πλησίασε τον Ιησού κάποιος αρχηγός της συναγωγής, που τον έλεγαν Ιάειρο, και τον παρακάλεσε να θεραπεύσει την ετοιμοθάνατη κόρη του. Καθώς πήγαιναν προς το σπίτι, κόσμος πολύς συνωστίζονταν γύρω από τον Χριστό, ανάμεσά τους και μια γυναίκα που επί δώδεκα χρόνια αιμορραγούσε και δεν κατάφερε να βρει την γιατρειά της, παρόλο που είχε ξοδέψει στους γιατρούς όλη την περιουσία της. Πλησίασε από πίσω και άγγιξε την άκρη από το ρούχο του Ιησού και μονομιάς σταμάτησε η αιμορραγία. Τότε ο Χριστός κοντοστάθηκε και ρωτούσε ποιός τον άγγιξε. -Κυριε, τού λέει ο Πέτρος, το πλήθος σε συνθλίβει και ρωτάς ποιός σε άγγιξε; -Κάποιος με άγγιξε, απαντά ο Χριστός, γιατί αισθάνθηκα δύναμη να βγαίνει από μένα. Τότε η γυναίκα φανερώθηκε και τρέμοντας διηγήθηκε ενώπιον πάντων όλη την ιστορία. -Αναθάρρησε, κόρη, τής λέει τότε ο Χριστός, η πίστη σου σε έσωσε, να πορεύεσαι με ειρήνη. Στο μεταξύ ήλθε ένας υπηρέτης του Ιάειρου και τού ανακοίνωσε ότι η θυγατέρα του είχε ήδη πεθάνει. -Μή φοβάσαι, τού λέει ο Χριστός, μόνο να έχεις πίστη και θα σωθεί. Σαν έφτασαν, παίρνει μέσα ο Ιησούς τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη και τους γονείς του κοριτσιού. Όλοι έκλαιγαν και θρηνούσαν. -Μην κλαίτε, τους λέει, δεν πέθανε αλλά κοιμάται. Εκείνοι γέλασαν, γιατί ήξεραν ότι πέθανε. Τότε ο Χριστός τούς έβγαλε όλους έξω, έπιασε το χέρι του κοριτσιού και της είπε: -Παιδάκι μου, σήκω. Τότε επέστρεψε η ψυχή της κοπέλας κι αμέσως αναστήθηκε, στους δε γονείς που έμειναν έκθαμβοι παρτήγγειλε να μην πουν τίποτα σε κανέναν.

Το καλό και το κακό [Κυριακή ΣΤ΄ Λουκά] (20.10.2019)

Με αφορμή το θαύμα της ανάστασης του γιου της χήρας στη Ναΐν, αδελφοί χριστιανοί, είδαμε ότι ο Χριστός είναι η πηγή της ζωής και ο συνδημιουργός του σύμπαντος. Το θαύμα της σημερινής περικοπής του Ευαγγελίου μάς δίνει την απόδειξη πως δεν υπάρχει τιποτα που να μπορεί να αντισταθεί στο θέλημα του Θεού, ούτε αυτές οι δυνάμεις του κακού. Καθώς πλησίαζε ο Χριστός με τους μαθητές του στην χώρα των Γεργεσηνών, συνάντησαν έναν δαιμονισμένο που περιφέρονταν γυμνός έξω από την πόλη και για κατοικία του είχε τα μνήματα. Πολλά χρόνια ταλαιπωρούνταν και συχνά τον έδεναν ακόμα και με αλυσίδες για να μην κάνει κακό στον εαυτό του και στους άλλους, τις οποίες έσπαζε και έτρεχε στις ερημιές. Μόλις είδε τον Χριστό άρχισε να φωνάζει: -Τί υπάρχει ανάμεσά μας, Ιησού, υιέ του Θεού του υψίστου; σε παρακαλώ, μη με βασανίσεις. Αυτό το τελευταίο το είπε γιατί ήδη ο Κύριος είχε διατάξει το δαιμόνιο να εξέλθει. -Πώς σε λένε; ρώτησε ο Χριστός. -Λεγεώνα, αποκρίθηκε, γιατί πολλά δαιμόνια είχαν εισέλθει σε αυτόν, και παρακαλούσε τον Κύριο να μην τα στείλει στην άβυσσο αλλά να επιτρέψει να εισέλθουν σε ένα κοπάδι χοίρων που έβοσκε εκεί κοντά. Έτσι κι έγινε, και τα δαιμόνια κατέλαβαν τα άτυχα ζωντανά, τα οποία αφηνιασμένα κατακρημνίστηκαν στην λίμνη και πνίγηκαν, ενώ οι βοσκοί έτρεξαν στην πόλη και στους αγρούς να διαδώσουν το γεγονός. Βγήκε ο κόσμος και βλέπει τον πρώην δαιμονισμένο, σωφρονούντα και ιματισμένο, να κάθεται κοντά στα πόδια του Ιησού, και φοβήθηκαν τόσο πολύ, που ζήτησαν από τον Χριστό να φύγει. Μπήκε, λοιπόν ο Ιησούς στο πλοίο για να αναχωρήσει και ο πρώην δαιμονισμένος παρακαλούσε να πάει μαζί του. Ο Κύριος όμως τον προέτρεψε να επιστρέψει στο σπίτι του και να διηγείται το θαύμα που έκανε ο Θεός σε αυτόν, όπως και έκανε.

Ο λόγος του Θεού και η αγαθή γη [Κυριακή Δ΄ Λουκά] (13.10.2019)

Κατά την σημερινή Θεία Λειτουργία, αδελφοί χριστιανοί, ακούσαμε τον Κύριό μας να μάς διηγείται την παραβολή του σπορέως1, ο οποίος βγήκε να σπείρει τον σπόρο του. Καθώς έσπερνε, κάποιος από τον σπόρο έπεσε στον δρόμο, καταπατήθηκε και φαγώθηκε από τα πουλιά. Άλλος έπεσε στην πέτρα και αφού φύτρωσε ξεράθηκε, επειδή δεν είχε δύναμη. Άλλος πάλι έπεσε μέσα στα αγκάθια, τα οποία φύτρωσαν μαζί του και τον έπνιξαν. Κι άλλος έπεσε στην αγαθή γη, φύτρωσε και έφερε εκατονταπλάσιο καρπό. Σαν τέλειωσε την παραβολή είπε ο Χριστός: «Όποιος έχει αφτιά για να ακούει, ας ακούσει». Απόρησαν οι μαθητές και τον ρώτησαν τί σημαίνει τούτη η παρομοίωση. «Σε σάς δόθηκε να γνωρίζετε τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού» αποκρίθηκε, «ενώ στους υπόλοιπους φανερώνονται με παραβολές, ώστε ενώ βλέπουν να μην βλέπουν και ενώ ακούν να μην καταλαβαίνουν. Η δε παραβολή τούτο σημαίνει: ο σπόρος είναι ο λόγος του Θεού κι εκείνοι στον δρόμο είναι όσοι ακούν τον λόγο του Θεού και ύστερα έρχεται ο διάβολος και παίρνει τον λόγο αυτό, ώστε να μην πιστέψουν και να μην σωθούν. Οι δε στην πέτρα, είναι εκείνοι που ακούν με χαρά τον λόγο αλλά δεν έχουν ρίζα κι έτσι πρόσκαιρα πιστεύουν και σε καιρό πειρασμού τα παρατάνε. Κι αυτος που έπεσε στα αγκάθια είναι όσοι ακούν αλλά καθώς πορεύονται συμπνίγονται από τις μέριμνες και από τον πλούτο και από τις ηδονές του βίου και δεν καρποφορούν. Τέλος, η καλή γη είναι όσοι έχουν καλή και αγαθή καρδιά και αφού ακούσουν τον λόγο του Θεού τον τηρούν και καρποφορούν με υπομονή. Όποιος έχει αφτιά για να ακούει, ας ακούσει».

Η πηγή της ζωής [Κυριακή Γ΄ Λουκά] (6.10.2019)

Την περασμένη Κυριακή, αδελφοί χριστιανοί, μάς δίδαξε ο Κύριός μας την αγάπη προς τους αδελφούς μας και τον τρόπο με τον οποίο οφείλουμε να την ασκούμε· σήμερα μάς δίνει με το παράδειγμά του τις αποδείξεις της άκρας φιλανθρωπίας του και της παντοδυναμίας του. Πορεύονταν, μάς λέει ο ευαγγελιστής Λουκάς1 προς την πόλη Ναΐν, και τον ακολουθούσαν οι μαθητές του και πλήθος κόσμου. Καθώς έφτασαν στην πύλη της πόλεως, συνάντησαν μια νεκρική πομπή, κόσμο πολύ και μια χήρα μάνα που θρηνούσε το μονάκριβο φιο της. Όταν την είδε ο Κύριος, την σπλαχνίστηκε και τής είπε· -Μήν κλαις. Κι αφού πλησίασε, άγγιξε την σορό και είπε· -Νεαρέ, σ' εσένα μιλώ, σήκω πάνω! Εκείνος τότε αναστήθηκε και ανακάθισε κι ο Χριστός τον παρέδωσε στην μητέρα του. Μεγάλο δέος κατέλαβε τότε τους παρισταμένους, οι οποίοι δόξαζαν τον Θεό λέγοντας ότι μεγάλος προφήτης φανερώθηκε ανάμεσά μας και ότι ο Θεός επισκέφθηκε τον λαό του.

Οι υιοί του Υψίστου [Κυριακή Β’ Λουκά] (29.9.2019)

Την περασμένη Κυριακή, αγαπητοί χριστιανοί, είδαμε πώς οι ψαράδες της Γαλιλαίας παράτησαν τα πάντα και ακολούθησαν τον Χριστό, και ότι εάν θέλουμε κι εμείς να τον ακολουθήσουμε, είναι ανάγκη να θέσουμε προτεραιότητα την αγάπη προς τον Θεό και προς τον πλησίον, ώστε και τα βιοτικά πράγματα να συνεργούν στο αγαθό. Βέβαια, ίσως κανείς διστάζει ή ο λογισμός τού λέει ότι σήμερα τα πράγματα είναι δυσκολότερα γιατί οι συνθήκες της εποχής μας είναι διαφορετικές κι επειδή εμείς δεν έχουμε την δυνατότητα να συναναστραφούμε πρόσωπο προς πρόσωπο με τον θεάνθρωπο Ιησού. Για τον λόγο αυτό σήμερα, στην περικοπή του Ευαγγελίου που ακούσαμε νωρίτερα, ο Κύριος Ιησούς Χριστός μάς διδάσκει με ποιόν τρόπο μπορούμε να τον μιμηθούμε και να γίνουμε υιοί του Υψίστου, δηλαδή παιδιά του Θεού.

Η κλήση των αποστόλων [Κυριακή Α’ Λουκά] (22.9.2019)

Από σήμερα, αδελφοί χριστιανοί, ξεκινά η περίοδος του Λουκά, δηλαδή οι περικοπές του Ευαγγελίου που διαβάζουμε στην εκκλησία είναι από το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο. Το βιβλίο του Ευαγγελίου που βρίσκεται πάντα επάνω στην Αγία Τράπεζα, περιέχει περικοπές από τα τέσσερα πρώτα βιβλία της Καινής Διαθήκης, οι οποίες διαβάζονται κάθε ημέρα στην εκκλησία. Αρχίζει την Κυριακή του Πάσχα με το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, χωρισμένο όπως είπαμε σε περικοπές, το οποίο καλύπτει όλη την περίοδο μέχρι και την Κυριακή της Πεντηκοστής. Από την Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος και μέχρι τις παραμονές της Υψώσεως του τιμίου Σταυρού, οι περικοπές προέρχονται από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, ενώ μετά την Ύψωση ακολουθούν τα αναγνώσματα από το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο. Κατά την περίοδο, τέλος, του Τριωδίου, διαβάζεται το κατά Μάρκον Ευαγγέλιο, κι έτσι μέσα σε ένα χρόνο ολοκληρώνεται η ανάγνωση και των εσσάρων Ευαγγελίων. Με παρόμοιο τρόπο είναι χωρισμένο σε περικοπές και το άλλο λειτουργικό βιβλίο, ο Απόστολος, το οποίο περιέχει περικοπές από τις Πράξεις των Αποστόλων και τις λοιπές επιστολές τις Καινής Διαθήκης, οι οποίες διαβάζονται κάθε ημέρα στην εκκλησία, αμέσως πριν την περικοπή του ιερού Ευαγγελίου.

Κυριακή μετά την Ύψωση (15.9.2019)

Την περασμένη Κυριακή, αγαπητοί χριστιανοί, ο Χριστός μάς είπε ότι θεός ών έγινε άνθρωπος και σταυρώθηκε για χάρη μας, ώστε όποιος πιστεύει σε αυτόν να μην χάνεται αλλά να έχει ζωή αιώνιο. Και κατά την χτεσινή εορτή της Υψώσεως του τιμίου Σταυρού, θυμηθήκαμε το Πάθος του Κυρίου και την εύρεση του Σταυρού από την αγία Ελένη. Σήμερα, Κυριακή μετά την Ύψωση, μάς ομιλεί και πάλι ο Χριστός και μάς λέει: «Όποιος θέλει να με ακολουθήσει, ας απαρνηθεί τον εαυτό του κι ας σηκώσει τον σταυρό του κι ας με ακολουθήσει. Γιατί όποιος θέλει να σώσει την ψυχή του, θα την χάσει‧ όποιος όμως χάσει την ψυχή του για μένα και για το ευαγγέλιο, αυτός θα την σώσει. Γιατί σε τι θα ωφεληθεί ο άνθρωπος αν κερδήσει τον κόσμο όλο αλλά χάσει την ψυχή του; ή τί αντάλλαγμα μπορεί να δώσει ο άνθρωπος για την ψυχή του; Όποιος θεωρήσει ντροπή εμένα και τους λόγους μου σε τούτη την γενεά την αμαρτωλή και μοιχαλίδα, και ο υιός του ανθρώπου θα τον ντροπιάσει όταν θα έρθει με την πατρική του δόξα μαζί με τους αγίους αγγέλους. Αλήθεια σάς λέω, ότι υπάρχουν κάποιοι ανάμεσά σας, οι οποίοι δεν θα γευτούν θάνατο μέχρι να δουν την βασιλεία του Θεού να έχει έλθει με δύναμη»¹.

Η Ύψωση του τιμίου Σταυρού (14.9.2019)

Σήμερα, αγαπητοί χριστιανοί, γιορτάζουμε την Ύψωση του τιμίου Σταυρού, γεγονός που σχετίζεται αρχικά με την εύρεσή του από την αγία Ελένη, την μητέρα του πρώτου χριστιανού αυτοκράτορα, του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Το συναξάρι της ημέρας, το οποίο διαβάζεται νωρίς το πρωί, περίπου στα μισά της ιεράς ακολουθίας του Όρθρου, μάς πληροφορεί ότι ο Μέγας Κωνσταντίνος, κάποια στιγμή πριν γίνει αυτοκράτορας, επρόκειτο να δώσει μια μάχη στα περίχωρα της Ρώμης αντιμέτωπος με τον στρατηγό Μαγνέντιο, σύμφωνα με κάποιους ιστορικούς‧ άλλοι πάλι λένε ότι η μάχη αυτή δόθηκε στον Δούναβη εναντίον των Σκυθών. Βλέποντας, τέλος πάντων, την αριθμητική υπεροχή των αντιπάλων, τον κατέλαβε αγωνία και φόβος για την έκβαση της μάχης. Τότε είδε, μεσημεριάτικα, έναν σταυρό στον ουρανό σχηματισμένο από αστέρια και γύρω του μια επιγραφή στα λατινικά, την γλώσσα που ήξερε και μιλούσε: εν τούτω νίκα.

Κυριακή προ της Υψώσεως και το γενέθλιο της Θεοτόκου (8.9.2019)

    Την περασμένη Κυριακή, αγαπητοί χριστιανοί, η αγία μας Eκκλησία μάς είπε ότι θα μάς μιλήσει για τον Χριστό, ο οποίος είναι η ελπίδα, η γιατρειά και ο λυτρωτής του κόσμου. Σήμερα γιορτάζει την γέννηση της Υπεραγίας Θεοτόκου και παράλληλα μάς προετοιμάζει για την πρώτη μεγάλη γιορτή που σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε, αυτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Με τον τρόπο αυτό μάς εισάγει στο μυστήριο της ενανθρωπήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού και της  εκούσιας σταυρικής του θυσίας, για χάρη δική μας και από την υπερβολική αγάπη του προς εμάς. Αυτό μάς το είπε ο ίδιος ο Χριστός, στην περικοπή του Ευαγγελίου που ακούσαμε σήμερα.
    Αλλά ας πούμε πρώτα δυο λόγια για την γέννηση της Παναγίας. Οι γονείς της, ο Ιωακείμ και η Άννα, ήταν φιλόθεοι άνθρωποι και πλούσιοι, αλλά δεν είχαν παιδιά, κι εκείνη την εποχή ήταν μεγάλη ντροπή να μην έχει παιδιά ένα ζευγάρι. Προσεύχονταν λοιπόν επίμονα και με δάκρυα και οι δυο και παρακαλούσαν τον Θεό να τούς δώσει ένα παιδί, και προσέφεραν διπλές τις συνηθισμένες τότε θυσίες και προσφορές στον ναό, ελπίζοντας στο έλεος και στην φιλανθρωπία του. Και ο Θεός όχι μόνο άκουσε τις προσευχές τους και έλυσε την στείρωση της Άννας, αλλά ευδόκησε να έλθει στον κόσμο η γυναίκα εκείνη που έμελλε να γεννήσει τον θεάνθρωπο Ιησού.

Αρχή της Ινδίκτου (1η Σεπμτεμβρίου)

    Αγαπητοί χριστιανοί, καλή και ευλογημένη εκκλησιαστική χρονιά! Στην εποχή μας, βέβαια, το έτος αρχίζει την πρώτη Ιανουαρίου‧ τον καιρό, όμως, που αποκρυσταλλώθηκε ο λειτουργικός κύκλος της εκκλησίας, το έτος άρχιζε τον Σεπτέμβριο, και έτσι η γιορτή αυτή, η εκκλησιαστική δηλαδή πρωτοχρονιά, έχει παραμείνει στα βιβλία της εκκλησίας, κι όχι άσκοπα. Αν το καλοσκεφτούμε, ο ετήσιος κύκλος της καλλιέργειας της γης, και ειδικότερα του σιταριού, αρχίζει το φθινόπωρο και τελειώνει με την συγκομιδή, μέσα στο καλοκαίρι. Αλλά και οι διάφορες εργασίες και δραστηριότητες των ανθρώπων, ακόμα και σήμερα ξεκινούν το φθινόπωρο. Και το σημαντικότερο, τον Σεπτέμβριο αρχίζει η σχολική χρονιά, δηλαδή η διαδικασία της μάθησης και της γνώσης.
    Δράττει, λοιπόν, η αγία μας εκκλησία την ευκαιρία αυτή και την υιοθετεί, ως απαρχή της διδασκαλίας όλων των χριστιανών, και ξεδιπλώνει ενώπιόν μας όλη την αλήθεια της πίστεώς μας, με αφετηρία την σημερινή αφορμή. Και ενώ τα λειτουργικά μας βιβλία, το ιερό Ευαγγέλιο, ο Απόστολος, η Οκτώηχος, αρχίζουν την Κυριακή του Πάσχα, όπως θα έχουμε την ευκαιρία, πρώτα ο Θεός, να δούμε όταν έλθει ο κατάλληλος καιρός, το διδακτικό και κατηχητικό της έργο αρχινά σήμερα, αναπόσπαστα συνυφασμένο με την Θεία Ευχαριστία.

Κυριακή των Μυροφόρων

Ομιλία του εν αγίοις πατρός ημών Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου, Εἰς τὴν ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ· καὶ εἰς τὰς μυροφόρους.

Έντονα και τώρα, όπως πάντα, κυριαρχούν στο νου μου τα θαύματα της Αναστάσεως και τα φοβερά θεάματα των μυστηρίων γεμίζουν με κατάπληξη την ψυχή μου. Γιατί η ατιμία γέννησε δόξα και το πάθος ανέβλυσε απάθεια στους ανθρώπους. Γιατί το ξύλο της τιμωρίας μάς γλίτωσε από την δουλεία του ξύλου, και τα καρφιά ανέσκαψαν την πολύρριζο αμαρτία. Γιατί το αγκάθινο στεφάνι ανέτρεψε την καθολική κατάρα και ο επονείδιστος σταυρός απήλλαξε τον κόσμο από την ντροπή. Γιατί η πλευρά που τρυπήθηκε από τη λόγχη έγινε πύλη ενός κόσμου μυστηρίων και ο τριήμερος τάφος απεδείχθη οίκος ζωής. Γιατί ο τελώνης εξέφρασε τα δόγματα της θεολογίας και ο άγγελος έσπειρε στις ψυχές των γυναικών τα χαρμόσυνα λόγια.

Ν. Λυγερός, Ο αγώνας της Εκκλησίας της Κρήτης για τον Ελληνισμό

Ο αγώνας της Εκκλησίας της Κρήτης για τον Ελληνισμό

Ν. Λυγερός

Η Εκκλησία της Κρήτης για τον Ελληνισμό δίνει αγώνα σε καθημερινή βάση και το παράδειγμά της είναι εντυπωσιακό αυτές τις ημέρες όπου όλοι περιμένουν από όλους για να δουν μια εξέλιξη στην κατάστασή τους. Σε αυτό το πλαίσιο, πρωτοστατεί ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος με το επιτελείο του. Διότι παίρνει ξεκάθαρη θέση στα εθνικά θέματα, δίνει το σημείο αναφοράς σε όλους τους πιστούς και βέβαια δεν κρύβεται πίσω από μια διπλωματία που φοβάται την ιδεολογική προσέγγιση. Έτσι η Εκκλησία της Κρήτης ανεβαίνει στις επάλξεις κάθε φορά που υπάρχει ανάγκη κι όχι μόνο για τα εκκλησιαστικά θέματα. Έχει πάρει παραδειγματική θέση τόσο για το θέμα της ΑΟΖ όσο και για το Σκοπιανό, κι αυτό σημαίνει πολλά ειδικά στην περιοχή που έχει παίξει ένα ιστορικό ρόλο για την Μακεδονία και θα παίξει ένα στρατηγικό ρόλο για τα ενεργειακά. Όμως ο ρόλος της Εκκλησίας της Κρήτης δεν περιορίζεται στο γεγονός ότι παίρνει θέση για μερικά θέματα αφού είναι ικανή να πάρει πρωτοβουλίες και να προωθήσει εθνικά θέματα την ώρα που άλλοι το αποφεύγουν γιατί κοιτούν αποκλειστικά τα συμφέροντά τους στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις δίχως να δίνουν σημασία στον Ελληνισμό και στη στρατηγική που πρέπει να ακολουθήσει για να αλλάξει τα δεδομένα. Κατά συνέπεια η συνοχή της σκέψης της Εκκλησίας της Κρήτης αποτελεί φάρο για το νησί που θα παίξει ένα κομβικό ρόλο για τις εξελίξεις της Ανατολικής Μεσογείου σε σχέση με τη στρατηγική της όλης Ευρωπαϊκής Ένωσης.

 Πηγή: www.lygeros.org/articles.php?n=42856&l=gr