Την περασμένη Κυριακή, αδελφοί χριστιανοί, με αφορμή την συγκύπτουσα του Ευαγγελίου ο άγιος Ιππόλυτος Ρώμης μάς μίλησε για την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας‧ παραπλήσιο είναι και το νόημα της σημερινής παραβολής που διηγήθηκε ο Χριστός1. Κάποιος άνθρωπος, είπε, παράθεσε ένα μεγάλο δείπνο και κάλεσε πολλούς και όταν ήλθε η ώρα έστειλε τους δούλους του να πουν στους καλεσμένους «Ελάτε, γιατί ήδη όλα είναι έτοιμα». Τότε άρχισαν όλοι να παραιτούνται και ο μεν ένας είπε «Αγόρασα χωράφι και πηγαίνω να το δω, γι αυτό σε παρακαλώ μη με λογαριάζεις», ο δεύτερος «Αγόρασα πέντε ζευγάρια βόδια και πάω να τα δοκιμάσω, οπότε σε παρακαλώ μη με λογαριάζεις» και άλλος είπε «Παντρεύτηκα, και δεν θα μπορέσω να έλθω». Επέστρεψε ο δούλος και είπε αυτά στον κύριό του, ο οποίος οργισμένος τού είπε να βγει αμέσως στους δρόμους και στις πλατείες και να φέρει στο δείπνο τους φτωχούς και τους ανάπηρους και τους τυφλούς. «Κύριε, έγινε όπως πρόσταξες και ακόμα υπάρχει χώρος», είπε ο δούλος‧ και ο κύριος τού είπε: «Βγες στους δρόμους και στους φράχτες και ανάγκασε να έλθουν, για να γεμίσει το σπίτι μου. Γιατί σας το λέω ότι κανείς από τους προσκεκλημένους δεν θα γευτεί το δείπνο μου. Διότι πολλοί μεν είναι οι καλεσμένοι, λίγοι όμως οι εκλεκτοί».
Το δείπνο για το οποίο μάς μιλά σήμερα ο Χριστός, δεν είναι άλλο από την Βασιλεία του, την ετοιμασμένη για τους ανθρώπους από καταβολής κόσμου, όπως θα μάς πει ο ίδιος σε άλλη ευκαιρία. Με άλλα λόγια η Βασιλεία του Θεού, η κοινωνία δηλαδή του ανθρώπου με τον Θεό και κατ` επέκταση του κτιστού με τον άκτιστο δημιουργό του, είναι ο σκοπός της δημιουργίας του κόσμου. Ολόκληρο το σχέδιο της θείας οικονομίας σε τούτο το τέλος συμβάλλει και αποσκοπεί, στην απολύτρωση του ανθρώπου από τα δεσμά του θανάτου και στην αιώνιο ζωή. Έτσι, η Παλαιά Διαθήκη ξεκινά με την δημιουργία του κόσμου και του Αδάμ, που εξαιτίας της παρακοής γίνεται έκπτωτος της κοινωνίας με τον Θεό και λαμβάνει στη συνέχεια την υπόσχεση της απολύτρωσης. Όλοι οι προφήτες προαναγγέλλουν την Βασιλεία του Θεού και ο νόμος προετοιμάζει τους ανθρώπους, τους καλεί να μετανοήσουν και να γίνουν αποδέκτες της προσκλήσεως του Θεού. Η Καινή Διαθήκη πάλι, ξεκινά με την γέννηση του Χριστού, του νέου Αδάμ, ο οποίος αρχίζει το κήρυγμά του με την φράση: «Μετανοείτε, γιατί ήλθε η Βασιλεία των ουρανών» και ανεβαίνει στον σταυρό για να ανορθώσει το ανθρώπινο γένος και να μάς ανεβάσει μέχρι τον θρόνο του Θεού.
Η Βασιλεία του Θεού δεν είναι απλώς κάτι το οποίο θα συμβεί κατά την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας, αφού όπως ο ίδιος μάς είπε, έχει ήδη έλθει. Γιατί ο μόσχος ο σιτευτός βρίσκεται πάνω στο τραπέζι και ο αμνός ο αίρων την αμαρτία του κόσμου έχει θυσιαστεί στον Σταυρό και έχει ήδη αναδειχθεί νικητής του θανάτου. Οικοδεσπότης είναι ο Χριστός και δείπνο ο Χριστός, ο προσφέρων και προσφερόμενος, όπως λέμε σε κάθε Θεία Λειτουργία. Ο δούλος που μεταφέρει τα καλέσματα είναι οι προφήτες και οι απόστολοι και οι άγγελοι. Οι πρώτοι καλούσαν κατά κύριο λόγο τον «περιούσιο λαό» του Θεού. Οι απόστολοι μάς καλούν όλους και μάς λένε ότι λαός περιούσιος και έθνος άγιον είμαστε όλοι οι άνθρωποι, όταν πιστεύουμε στον Χριστό. Οι άγγελοι πάλι, είναι αυτοί που θα ηχήσουν τις σάλπιγγες της πλήρους και οριστικής φανέρωσης της Βασιλείας του Θεού, κατά την ημέρα της Κρίσεως.
Καλεσμένοι, επομένως, είμαστε όλοι μας. Όπως οι καλεσμένοι της παραβολής, έτσι κι εμείς κάποιες φορές ασχολούμαστε με πράγματα βιοτικά και αφήνουμε κατά μέρος την πρόσκληση του Θεού. Δεν είναι κακό η ενασχόληση με τα βιοτικά, κακό είναι η προσκόλληση σε αυτά και μάλιστα σε βαθμό που να μην αφήνουμε χρόνο στον εαυτό μας για τα πνευματικά. Μήπως δεν είχαν χρόνο οι καλεσμένοι μετά από το δείπνο να δουν τα κτήματά τους ή την γυναίκα τους ή τα υποστατικά τους; Αλλά κι εμείς, συχνά έχουμε λογισμούς που προφασίζονται κάποια ανάγκη, άλλοτε δήθεν επιτακτική και άλλοτε εντελώς ανούσια, προκειμένου να αναβάλλουμε τα πνευματικά και κυρίως τον εκκλησιαμό της Κυριακής. Λες και θα προλάβουμε μέσα σε δυο ώρες να κάνουμε όσα δεν κάναμε τις υπόλοιπες εκατόν εξήντα έξη της εβδομάδας.
Καθώς πλησιάζουμε, αδελφοί χριατιανοί, στην μεγάλη γιορτή των Χριστουγέννων, η σημερινή παραβολή μάς υπενθυμίζει ότι το μεγάλο δείπνο της Βασιλείας του Θεού δεν είναι πλέον υπόσχεση ή πρόσκληση που αφορά στο απώτερο μέλλον αλλα πραγματικότητα που ήδη τρέχει. Για τον λόγο αυτό μάς καλεί όλους να προσέλθουμε στο μεγάλο αυτό μυστήριο της σωτηριας μας δίχως αναβολή, διότι κινδυνεύουμε να μείνουμε απ’ έξω, σαν τους ανθρώπους που «γιορτάζουν» Χριστοιύγεννα χωρίς Χριστό. Ας αφήσουμε, επομένως, λίγο στην άκρη τις βιοτικές μέριμνες και τους περισπασμούς του κόσμου, κι ας προσέλθουμε εν μετανοία και εξομολογήσει στο Ποτήριον της Ζωής, ώστε να γίνουμε κοινωνοί του μεγάλου δείπνου της Βασιλείας του Θεού. Αμήν.
----------------------------
1Λουκ. ιδ΄ 16 - 24
Η Βασιλεία του Θεού δεν είναι απλώς κάτι το οποίο θα συμβεί κατά την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας, αφού όπως ο ίδιος μάς είπε, έχει ήδη έλθει. Γιατί ο μόσχος ο σιτευτός βρίσκεται πάνω στο τραπέζι και ο αμνός ο αίρων την αμαρτία του κόσμου έχει θυσιαστεί στον Σταυρό και έχει ήδη αναδειχθεί νικητής του θανάτου. Οικοδεσπότης είναι ο Χριστός και δείπνο ο Χριστός, ο προσφέρων και προσφερόμενος, όπως λέμε σε κάθε Θεία Λειτουργία. Ο δούλος που μεταφέρει τα καλέσματα είναι οι προφήτες και οι απόστολοι και οι άγγελοι. Οι πρώτοι καλούσαν κατά κύριο λόγο τον «περιούσιο λαό» του Θεού. Οι απόστολοι μάς καλούν όλους και μάς λένε ότι λαός περιούσιος και έθνος άγιον είμαστε όλοι οι άνθρωποι, όταν πιστεύουμε στον Χριστό. Οι άγγελοι πάλι, είναι αυτοί που θα ηχήσουν τις σάλπιγγες της πλήρους και οριστικής φανέρωσης της Βασιλείας του Θεού, κατά την ημέρα της Κρίσεως.
Καλεσμένοι, επομένως, είμαστε όλοι μας. Όπως οι καλεσμένοι της παραβολής, έτσι κι εμείς κάποιες φορές ασχολούμαστε με πράγματα βιοτικά και αφήνουμε κατά μέρος την πρόσκληση του Θεού. Δεν είναι κακό η ενασχόληση με τα βιοτικά, κακό είναι η προσκόλληση σε αυτά και μάλιστα σε βαθμό που να μην αφήνουμε χρόνο στον εαυτό μας για τα πνευματικά. Μήπως δεν είχαν χρόνο οι καλεσμένοι μετά από το δείπνο να δουν τα κτήματά τους ή την γυναίκα τους ή τα υποστατικά τους; Αλλά κι εμείς, συχνά έχουμε λογισμούς που προφασίζονται κάποια ανάγκη, άλλοτε δήθεν επιτακτική και άλλοτε εντελώς ανούσια, προκειμένου να αναβάλλουμε τα πνευματικά και κυρίως τον εκκλησιαμό της Κυριακής. Λες και θα προλάβουμε μέσα σε δυο ώρες να κάνουμε όσα δεν κάναμε τις υπόλοιπες εκατόν εξήντα έξη της εβδομάδας.
Καθώς πλησιάζουμε, αδελφοί χριατιανοί, στην μεγάλη γιορτή των Χριστουγέννων, η σημερινή παραβολή μάς υπενθυμίζει ότι το μεγάλο δείπνο της Βασιλείας του Θεού δεν είναι πλέον υπόσχεση ή πρόσκληση που αφορά στο απώτερο μέλλον αλλα πραγματικότητα που ήδη τρέχει. Για τον λόγο αυτό μάς καλεί όλους να προσέλθουμε στο μεγάλο αυτό μυστήριο της σωτηριας μας δίχως αναβολή, διότι κινδυνεύουμε να μείνουμε απ’ έξω, σαν τους ανθρώπους που «γιορτάζουν» Χριστοιύγεννα χωρίς Χριστό. Ας αφήσουμε, επομένως, λίγο στην άκρη τις βιοτικές μέριμνες και τους περισπασμούς του κόσμου, κι ας προσέλθουμε εν μετανοία και εξομολογήσει στο Ποτήριον της Ζωής, ώστε να γίνουμε κοινωνοί του μεγάλου δείπνου της Βασιλείας του Θεού. Αμήν.
----------------------------
1Λουκ. ιδ΄ 16 - 24
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου