Κυριακή μετά την Ύψωση (15.9.2019)

Την περασμένη Κυριακή, αγαπητοί χριστιανοί, ο Χριστός μάς είπε ότι θεός ών έγινε άνθρωπος και σταυρώθηκε για χάρη μας, ώστε όποιος πιστεύει σε αυτόν να μην χάνεται αλλά να έχει ζωή αιώνιο. Και κατά την χτεσινή εορτή της Υψώσεως του τιμίου Σταυρού, θυμηθήκαμε το Πάθος του Κυρίου και την εύρεση του Σταυρού από την αγία Ελένη. Σήμερα, Κυριακή μετά την Ύψωση, μάς ομιλεί και πάλι ο Χριστός και μάς λέει: «Όποιος θέλει να με ακολουθήσει, ας απαρνηθεί τον εαυτό του κι ας σηκώσει τον σταυρό του κι ας με ακολουθήσει. Γιατί όποιος θέλει να σώσει την ψυχή του, θα την χάσει‧ όποιος όμως χάσει την ψυχή του για μένα και για το ευαγγέλιο, αυτός θα την σώσει. Γιατί σε τι θα ωφεληθεί ο άνθρωπος αν κερδήσει τον κόσμο όλο αλλά χάσει την ψυχή του; ή τί αντάλλαγμα μπορεί να δώσει ο άνθρωπος για την ψυχή του; Όποιος θεωρήσει ντροπή εμένα και τους λόγους μου σε τούτη την γενεά την αμαρτωλή και μοιχαλίδα, και ο υιός του ανθρώπου θα τον ντροπιάσει όταν θα έρθει με την πατρική του δόξα μαζί με τους αγίους αγγέλους. Αλήθεια σάς λέω, ότι υπάρχουν κάποιοι ανάμεσά σας, οι οποίοι δεν θα γευτούν θάνατο μέχρι να δουν την βασιλεία του Θεού να έχει έλθει με δύναμη»¹.

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος εξηγώντας αυτά τα λόγια μάς λέει² ότι ο Χριστός δεν μάς αναγκάζει θέλοντας και μη να τόν ακολουθήσουμε, αλλά μάς προτρέπει, αφήνει το θέμα στην βούληση και στην προαίρεσή μας και καλεί όποιον θέλει, άνδρα ή γυναίκα, άρχοντα ή αρχόμενο, πλούσιο ή φτωχό, να βαδίσει αυτόν τον δρόμο που οδηγεί στην σωτηρία. Και τί σημαίνει να απαρνηθεί τον εαυτό του; Όταν κάποιος αρνηθεί έναν φίλο ή αδελφό ή γείτονα, ακόμα κι αν τον δει να μαστιγώνεται ή να βασανίζεται δεν τον βοηθά ούτε συμπάσχει, αφού μια κι έξω έχει αποξενωθεί από εκείνον. Παρομοίως, όποιος απαρνιέται τον εαυτό του δεν λογαριάζει το σώμα του αν τόν μαστιγώνουν για τον Θεό, ή τον κλωτσούν ή τον βασανίζουν, αλλά είναι πρόθυμος να τα υποστεί όλα, λες και δεν συμβαίνουν στον ίδιο, αλλά σε κάποιον άλλο.

Τί σημαίνει, πάλι, να σηκώσει τον σταυρό του; όπως ο στρατηγός που εξασφαλίζει ένα ισχυρό όπλο το δίνει στους στρατιώτες του, έτσι και ο Χριστός μάς δίνει το ισχυρότερο πνευματικό όπλο, τον σταυρό, ο οποίος είναι και σπαθί και ασπίδα και περικεφαλαία και θώρακας και έπαθλο και θησαυρός παντοτινός. Και όταν μάς καλεί να σηκώσουμε τον σταυρό μας, δεν εννοεί, βέβαια, να πάρουμε ένα σταυρουδάκι και να περιφερόμαστε, αλλά μάς καλεί να είμαστε έτοιμοι κάθε μέρα να πεθάνουμε για την αγάπη του Θεού.

Και για να μη νομίσει κανείς ότι αρκεί η ετοιμότητα για πνευματική πάλη ακόμα και έως θανάτου (επειδή υπάρχουν και ληστές που είναι εξίσου ριψοκίνδυνοι), γι αυτό προσέθεσε και το «ας με ακολουθήσει». Δηλαδή, δεν ζητώ μόνο τον ανδρείο, μάς λέει ο Χριστός, ούτε τον τολμηρό, αλλά τον επιεική και τον σεμνό και τον ενάρετο άνθρωπο.

Ας περιφράξουμε, αδελφοί, τον εαυτό μας με την δύναμη του Σταυρού και οπλισμένοι στο εξής με αυτόν ας διανύσουμε τον βίο μας με σωφροσύνη κι ας περιφρονήσουμε τις επίγειες χαρές. Γιατί ο πλούτος και η δόξα και η εξουσία και ο έρωτας και τα παρόμοια είναι γλυκά επειδή αγαπάμε την ζωούλα μας κι έχουμε προσηλωθεί στον παρόντα βίο. Καλή και γλυκειά η παρούσα ζωή, είναι άλλωστε δώρο του Θεού. Αλλά όταν φανεί η μέλλουσα, τότε δικαίως περιφρονείται η παρούσα και εφήμερη.

Ας μη ντραπούμε, λοιπόν, τούτο το σύμβολο της σωτηρίας μας, γα χάρη των ηδονών, αλλά ας περιφέρουμε ως στεφάνι νίκης τον σταυρό του Χριστού, δηλαδή των παθών την νέκρωση. Διότι ο,τιδήποτε κι αν κάνουμε οι χριστιανοί, με το σημείο του σταυρού το σφραγίζουμε: στο βάπτισμα, στην θεία Ευχαριστία, στην χειροτονία, σε όλα τα μυστήρια και τις ιερές ακολουθίες, ο σταυρός είναι παρών. Αλλά και τα σπίτια μας, και το σώμα μας, το μέτωπο και την διάνοιά μας σφραγίζουμε καθημερινά με το σημείο του σταυρού. Και κάνουμε το σημείο του σταυρού σε κάθε μας δραστηριότητα, επειδή ο Χριστός με την θυσία του σε αυτόν διέλυσε όλα τα έργα του διαβόλου.

Όταν λοιπόν, αδελφοί χριστιανοί, σχηματίζουμε το σημείο του σταυρού, ας φέρνουμε στο νου μας το Πάθος του Χριστού και όλα όσα προαναφέραμε, και τότε σβήνει ο θυμός και κάθε πάθος ανθρώπινο. Όταν κάνουμε τον σταυρό μας, ας φέρνουμε νοερά τον εαυτό μας ενώπιον του Κυρίου. Αυτό σημαίνει λογική λατρεία. Και τότε η ζωή μας αγιάζεται με την δύναμη του Σταυρού, και οι πειρασμοί διαλύονται και του παραδείσου οι πύλες ανοίγονται και δοξάζεται το όνομα του Θεού, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.

1Μάρκ. η’ 34 – θ’ 1.

2PG 52.836 εξ.