Η κλήση των αποστόλων [Κυριακή Α’ Λουκά] (22.9.2019)


Από σήμερα, αδελφοί χριστιανοί, ξεκινά η περίοδος του Λουκά, δηλαδή οι περικοπές του Ευαγγελίου που διαβάζουμε στην εκκλησία είναι από το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο. Το βιβλίο του Ευαγγελίου που βρίσκεται πάντα επάνω στην Αγία Τράπεζα, περιέχει περικοπές από τα τέσσερα πρώτα βιβλία της Καινής Διαθήκης, οι οποίες διαβάζονται κάθε ημέρα στην εκκλησία. Αρχίζει την Κυριακή του Πάσχα με το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, χωρισμένο όπως είπαμε σε περικοπές, το οποίο καλύπτει όλη την περίοδο μέχρι και την Κυριακή της Πεντηκοστής. Από την Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος και μέχρι τις παραμονές της Υψώσεως του τιμίου Σταυρού, οι περικοπές προέρχονται από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, ενώ μετά την Ύψωση ακολουθούν τα αναγνώσματα από το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο. Κατά την περίοδο, τέλος, του Τριωδίου, διαβάζεται το κατά Μάρκον Ευαγγέλιο, κι έτσι μέσα σε ένα χρόνο ολοκληρώνεται η ανάγνωση και των εσσάρων Ευαγγελίων. Με παρόμοιο τρόπο είναι χωρισμένο σε περικοπές και το άλλο λειτουργικό βιβλίο, ο Απόστολος, το οποίο περιέχει περικοπές από τις Πράξεις των Αποστόλων και τις λοιπές επιστολές τις Καινής Διαθήκης, οι οποίες διαβάζονται κάθε ημέρα στην εκκλησία, αμέσως πριν την περικοπή του ιερού Ευαγγελίου.

Αλλά και η επιλογή των περικοπών δεν είναι τυχαία, όπως θα δούμε αμέσως. Γιατί την περασμένη Κυριακή ο Κύριος μάς κάλεσε να απαρνηθούμε τον εαυτό μας και να σηκώσουμε τον σταυρό μας και να τον ακολουθήσουμε. Η σημερινή περικοπή1 μάς ομιλεί για την κλήση των πρώτων μαθητών από τον Χριστό και για τον τρόπο με τον οποίο εκείνοι τόν ακολούθησαν. Βρέθηκε, λοιπόν, ο Ιησούς στη λίμνη Γεννησαρέτ και κόσμος πολύς μαζεύτηκε να τόν ακούσει. Ήταν εκεί και δυο πλοία και οι ψαράδες τακτοποιούσαν τα δίχτυα. Μπαίνει στο ένα, του Σίμωνα Πέτρου, και τού ζητά να απομακρυνθεί λίγο από την ακτή κι από εκεί δίδασκε τον λαό. Όταν τελείωσε, ζήτησε να ρίξουν και πάλι τα δίχτυα. -Κύριε, απαντά ο Πέτρος, κοπιάσαμε όλη τη νύχτα και δεν πιάσαμε τίποτα όμως αφού το λες θα χαλάσω πάλι τα δίχτυα. Πήγαν λίγο πιο βαθειά, ρίχνουν οι ναυτικοί τα δίχτυα και πιάνουν τόσα πολλά ψάρια, ώστε αναγκάστηκαν να φωνάξουν και τους συνεταίρους τους με το δεύτερο πλοίο, προκειμένου να βγάλουν τα ψάρια στην στεριά. Τότε έπεσε στα γόνατα ο Πέτρος και παρακαλούσε τον Ιησού: Κύριε, φύγε από κοντά μου γιατί είμαι αμαρτωλός άνθρωπος. Ομοίως και οι φίλοι τους, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, είχαν μείνει έκπληκτοι από το θαύμα που έβλεπαν. -Μη φοβάσαι, απαντά ο Ιησούς, από σήμερα θα ψαρεύεις ανθρώπους. Εκείνοι τότε, αφού τα άφησαν όλα, τον ακολούθησαν.
Ποιά είναι αυτά που άφησαν οι πρώτοι απόστολοι; πρώτα - πρώτα τις βάρκες, τα δίχτυα και τα ψάρια. Παράτησαν κάθε δραστηριότητα, δεν νοιάστηκαν ούτε να πουλήσουν την ψαριά και να διαθέσουν έστω τα χρήματα στην οικογενειά τους. Άφησαν τα σπίτια τους και την οικογένειά τους, ο Πέτρος την γυναίκα του και οι άλλοι τους γονείς τους. Δεν γύρισαν πίσω να πάρουν μαζί τους ούτε τροφές ούτε ενδύματα. Τα άφησαν όλα, και ακολούθησαν τον Χριστό.
Αλλά δεν κάλεσε ο Χριστός μόνο εκείνους μάς καλεί όλους, αν θέλουμε να τον ακολουθήσουμε, να απαρνηθούμε τον εαυτό μας και να σηκώσουμε τον σταυρό μας και να τον ακολουθήσουμε. Και είδαμε ότι στην ουσία ζητά να μη διστάσουμε να θυσιάσουμε ακόμα και την ζωή μας για χάρη του. Σήμερα θα λέγαμε ότι μετριάζει λίγο τα πράγματα, ή ότι μάς δείχνει τον τρόπο για να αρχίσουμε να τόν ακολουθούμε. Γιατί, κακά τα ψέματα, δεν είναι και τόσο εύκολο πράγμα να λέει κανείς ότι θυσιάζει ακόμα και την ζωή του για τον Χριστό και πολλαπλάσια δυσκολότερο είναι, βεβαίως, να το πράξει. Για να μη δειλιάσουμε, λοιπόν, μάς καλεί σήμερα ο Χριστός όχι να πεθάνουμε γι αυτόν, αλλά να αφήσουμε κατά μέρος τις βιοτικές μέριμνες.
Κι επειδή πολλοί ίσως έχουν αντιρρήσεις, ότι άμα τα παρατήσουμε όλα πώς θα ζήσουμε; και τα παρόμοια, γι αυτό σε άλλη ευκαιρία θα μάς πει ότι εκείνος που αγαπά πατέρα ή μητέρα ή παιδιά ή αδέρφια περισσότερο από τον Χριστό, δεν είναι άξιος μαθητής του. Προτεραιότητα, δηλαδή, του χριστιανού είναι ο Χριστός και τα υπόλοιπα έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Γι αυτό και πάλι μάς προτρέπει: Ζητείτε πρώτα την βασιλεία του Θεού και την δικαιοσύνη αυτού και όλα τα άλλα, τροφές, ενδύματα, τα προς το ζην και κάθε τι βιοτικό, θα σάς έλθουν επιπρόσθετα.
Ίσως τα λόγια αυτά, αδελφοί χριστιανοί, να μοιάζουν δύσκολα στην εφαρμογή τους, ειδικά στην εποχή που ζούμε, την εγωκεντρική και καταναλωτική των πάντων, ακόμα και των συνειδήσεων. Ευτυχώς, υπάρχουν ανάμεσά μας άνθρωποι αφανείς και άλλοι των οποίων ο Θεός φανερώνει την αγιότητα, οι οποίοι κάνουν πράξη τα λόγια του Ευαγγελίου κι ακολουθούν τον Χριστό στον δρόμο της αγάπης προς τον Θεό και προς τον πλησίον, μέχρι και του σημείου της αυταπάρνησης και της αυτοθυσίας. Άλλο πράγμα, βέβαια, η κατά Θεόν φιλανθρωπία και άλλο οι φιλανθρωπίες των ημερών μας, οργανωμένες ή μη. Γι αυτό το θέμα, αν θέλει ο Θεός, θα μιλήσουμε σε μια άλλη ευκαιρία.
Για σήμερα ας μείνει στο νου και στην καρδιά μας τούτο: ότι αν θέσουμε τον Χριστό προτεραιότητα στην ζωή μας, τότε και τα βιοτικά πράγματα παίρνουν άλλο νόημα. Και από την στιγμή που δεν καθορίζουν πλέον αυτά τις κινήσεις μας, είναι δυνατόν να τα αξιοποιούμε με τέτοιο τρόπο, ώστε η ζωή μας να αγιάζεται και να δοξάζεται το όνομα του Χριστού. Είθε.



1Λουκ. ε’ 1-11.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου