Ο καλός Σαμαρείτης Χριστός [Κυριακή Η΄ Λουκά] (10.11.2019)



Σήμερα, αδελφοί χριστιανοί, ακούσαμε την παραβολή του καλού Σαμαρείτη, με την οποία ο Χριστός έδειξε στον νομικό της εποχής του ότι πλησίον δεν είναι ούτε ο ομοεθνής ούτε ο νομομαθής ή ο ευσεβής άνθρωπος αλλά ο φιλάνθρωπος και ελεήμων. Πρώτος, μάλιστα, φιλάνθρωπος και ελεήμων και γι` αυτό πλησίον όλων των ανθρώπων και πρότυπο για τον καθένα μας, είναι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, όπως θα μάς διδάξει ευθύς αμέσως ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος1.

«Όντως, κατά τον θείο απόστολο, “όλοι μεν τρέχουν στο στάδιο, ένας όμως λαμβάνει το βραβείο”. Έτρεξε σήμερα ο ιερέας, έτρεξε και ο Λευίτης, και μόνος ο Σαμαρείτης πήρε το βραβείο. Γιατί αφού ήλθε κι έτρεξε, προσπέρασε δίχως κόπο εκείνους που ήλθαν και έτρεξαν πριν από αυτόν, μιας που κατόρθωσε,ο αλλόφυλος, όσα δεν έπραξαν οι νομομαθείς. Γιατί αυτοί μεν, όταν είδαν στον άλλο ότι κινδυνεύουν οι ίδιοι, απέκλεισαν από την καρδιά τους κάθε συμπάθεια και αφού έκλεισαν τα μάτια προσπέρασαν τον σωριασμένο σαν νά `ταν νεκρή στήλη, όπως έκανε κάποτε ο πλούσιος στον Λάζαρο που ήταν παραπεταμένος στην θύρα του. Ο δε άπιστος Σαμαρείτης, πιστότερος μάλλον κι από τους ιερείς, αφού παραμέρισε τις δικές του υποθέσεις περιέθαλψε τον ξένο κι αφού λησμόνησε την επείγουσα ανάγκη του ασχολήθηκε με την θεραπεία του πληγωμένου κι ενώ δεν γνώριζε τον νόμο τόν εκπλήρωσε, κάνοντας όλα όσα ο νόμος ορίζει.”Γιατί όταν οι εθνικοί που δεν έχουν νόμο από φυσικού τους εργάζονται ό,τι ορίζει ο νόμος, αυτοί παρ` όλο που δεν έχουν νόμο είναι για τους εαυτούς τους νόμος και αποδεικνύουν ότι έχουν τον νόμο γραμμένο στην καρδιά τους, για τον οποίο συνηγορεί η συνείδησή τους και ζυγιάζει τις σκέψεις τους”.

»Τί λοιπόν λέει ο ευαγγελιστής; “Κάποιος άνθρωπος κατέβαινε από τα Ιεροσόλυμα στην Ιεριχώ και έπεσε σε ληστές, οι οποίοι αφού τον έγδυσαν και τον γέμισαν πληγές έφυγαν, αφήνοντάς τον μισοπεθαμένο. Κατά συγκυρία, κάποιος ιερέας κατέβαινε εκείνο τον δρόμο, και αφού τόν είδε, προσπέρασε. Ομοίως και Λευίτης που βρέθηκε σ` εκείνο τον τόπο, αφού πλησίασε και είδε, αδιαφόρησε. Κάποιος όμως Σαμαρείτης που βάδιζε στην οδό ήλθε κατ` αυτόν και όταν τον είδε τον σπλαγχνίστηκε‧ και αφού ήλθε κοντά του τού έδεσε τα τραύματα, ρίχνοντας πάνω σε αυτά λάδι και κρασί. Στη συνέχεια τόν έβαλε πάνω στο ζωντανό του, τον μετέφερε σε πανδοχείο και τον φρόντισε. Την επόμενη μέρα βγήκε, έδωσε δύο δηνάρια στον πανδοχέα και τού είπε‧ -Φρόντισέ τον και ό,τι αν ξοδέψεις παραπάνω, εγώ όταν επιστρέψω θα στο ανταποδώσω”.

»Ας μάθουμε λοιπόν τί είναι η Ιερουσαλήμ και τί η Ιεριχώ, και ποιοί οι ληστές στους οποίους έπεσε και τί το ένδυμα που τού αφαίρεσαν και τί οι πληγές που γέμισαν τον άνθρωπο, και γιατί έφυγαν αφήνοντάς τον μισοπεθαμένο, και ποιός ο ιερέας και ο Λευίτης και ο Σαμαρείτης, και τί είναι το λάδι, το κρασί και οι επίδεσμοι, και τί το ζωντανό και τί το πανδοχείο και ο πανδοχέας, και τί τα δύο δηνάρια και η πρόσθετη δαπάνη που υποσχέθηκε να πληρώσει επιπλέον, και τί η επάνοδος του Σαμαρείτη. Ποιός είναι λοιπόν ο άνθρωπος που κατεβαίνει από την Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ; Η Ιερουσαλήμ είναι ο παράδεισος, η Ιεριχώ τούτος ο κόσμος. Ο δε άνθρωπος που κατέβαινε από την Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ, είναι ο πρωτόπλαστος Αδάμ‧ γιατί αφού ξέπεσε από τον παράδεισο κατήλθε στην Ιεριχώ, δηλαδή σ` αυτόν εδώ τον κόσμο. Και καθώς ερχόταν έπεσε πάνω σε ληστές, δηλαδή στους πονηρούς και φονικότατους δαίμονες, οι οποίοι αφού τού αφαίρεσαν το ένδυμα της αθανασίας, το οποίο φορούσε πριν από την αμαρτία, τον έντυσαν με φύλλα συκιάς. Γιατί φύλα συκιάς; Διότι είναι τραχιά και πικρά, και επειδή μετά την αμαρτία έπεσαν πάνω του πολλά τραχιά και πικρά πράγματα. Και αφού τον φόρτωσαν πληγές, δηλαδή τις βιοτικές οδύνες. Tο “Με τον ιδρώτα του προσώπου σου θα τρως το ψωμί σου” και “Αγκάθια και τριβόλια θα φυτρώσει η γη” και “Με λύπες θα γεννήσεις παιδιά”, αυτες είναι οι πληγές της ψυχής. Και έφυγαν αφήνοντάς τον μισοπεθαμένο‧ γιατί ο Αδάμ ούτε μεταξύ των ζωντανών ήταν αφού παρέβη την εντολή του Θεού, ούτε νεκρώθηκε εντελώς επειδή δεν αρνήθηκε τελείως τον Θεό.

»Κατά συγκυρία κάποιος ιερέας κατέβαινε την οδό εκείνη. Δεν λέει “κατά συντυχία” αλλά “κατά συγκυρία”. Γιατί κατά συντυχία σημαίνει απρόοπτα και απροσδόκητα, όταν κάποιος βρίσκεται εκεί τυχαία‧ ενώ κατά συγκυρία λέγεται όταν κάποιος κάνει κάτι από πρόνοια του Θεού. Εδώ λοιπόν από θεϊκή πρόνοια κατέβαινε ο ιερέας εκείνος την οδό εκείνη. Και αφού τόν είδε, προσπέρασε. Το ίδιο και ο Λευίτης. Ο μεν ιερέας είναι ο Μωσαϊκός νόμος, ο δε Λευίτης ο προφητικός λόγος. Αυτοί, βεβαίως, από πρόνοια Θεού ήλθαν για να θεραπεύσουν τον τραυματισμένο από τους ληστές‧ αλλά επειδή δεν μπόρεσαν να τον θεραπεύσουν, παρήλθαν. Αφού λοιπόν αυτοί δεν είχαν την δύναμη να αναστήσουν τον πεσμένο, έρχεται ο Σαμαρείτης, ο Δεσπότης Χριστός, ο φύλακας των ψυχών μας‧ γιατί Σαμαρείτης σημαίνει φύλακας. Και δεν είπε “ήλθε προς αυτόν” αλλά “ήλθε κατ` αυτόν”, δηλαδή αφού φόρεσε σάρκα ίδια με αυτόν και υποκείμενος στα ίδια σωματικά πάθη κατά τον ίδιο τρόπο με αυτόν, χωρίς αμαρτία. Και αφού τον είδε, τόν σπλαγχνίστηκε και αφού προσήλθε έδεσε τα τραύματά του επιχέοντας λάδι και κρασί. Ποιοί είναι οι επίδεσμοι και τί το λάδι και τί το κρασί; Επίδεσμοι είναι οι παραγγελίες του Χριστού, το λάδι είναι το άγιο Χρίσμα και ο οίνος είναι το μυστήριο της πίστεως (δηλαδή η Θεία Ευχαριστία). Με τούτα τα τρία θεραπεύονται τα ψυχικά μας τραύματα. Γνωρίζουν οι μυημένοι αυτά που λέγονται.

»Αφού εν συνεχεία επιβίβασε αυτόν στο δικό του ζωντανό, τον οδήγησε σε πανδοχείο. Δικό του ζωντανό ονομάζει ο Χριστός το σώμα, το οποίο για χάρη μας ανέλαβε από την άχραντο Παρθένο. Ανέβασε λοιπόν στο δικό του κτήνος τον τραυματισμένο από τους ληστές επειδή, όπως λέει ο Ησαΐας, “Αυτός ανέλαβε τις ασθένειές μας και βάσταξε τις αρρώστιες μας”. Και τον έφερε σε πανδοχείο, δηλαδή στην αγία Εκκλησία και τόν φρόντισε, πρώτα ο ίδιος απόμόνος του. Και την επομένη αφού βγήκε, δηλαδή μετά την αγία Ανάσταση, έβγαλε δυο δηνάρια και τα έδωσε στον πανδοχέα. Ποιός είναι ο πανδοχέας και τί τα δηνάρια; Ο πανδοχέας είναι ο απόστολος Παύλος, που προβλήθηκε στην εξ` εθνών Εκκλησία‧ ονομάστηκε δε πανδοχέας επειδή δέχτηκε τους πάντες και έλκει τους πάντες στην σωτηρία. Και αφού έβγαλε δυο δηνάρια ο Χριστός μετά την Ανάσταση, την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη, τα έδωσε στον πανδοχέα λέγοντάς του‧ “Φρόντισέ τον, σ` εσένα παραδίνω τον εξ εθνών λαό, τον τραυματισμένο από τους φονικώτατους ληστές. Μονάχα φρόντισε αυτόν και ό,τι αν τυχόν ξοδέψεις παραπάνω, όταν επανέλθω θα στο ξεπληρώσω”. Τί λοιπόν δαπάνησε μαζί με τα δηνάρια; Τις δεκατέσσερις επιστολές που απέστειλε στα έθνη. Τί σημαίνει το “Εγώ όταν επανέλθω θα το αποδώσω;” Εγώ, κατά την Δευτέρα μου Παρουσία, όταν έρχομαι να κρίνω ζώντες και νεκρούς, θα σού αποδώσω όσα επιπλέον δαπάνησες. Καθώς και ο ίδιος ο Παύλος λέει, “αγωνίστηκα τον καλόν αγώνα, ολοκλήρωσα την διαδρομή, λοιπόν μού απομένει το στεφάνι της δικαιοσύνης, το οποίο θα μού αποδώσει εκείνη την ημέρα ο Κύριος, ο δίκαιος κριτής‧ όχι μόνο σ` εμένα, αλλά σε όλους όσους έχουν αγαπήσει την φανέρωσή του”. Αυτό λοιπόν το στεφάνι, αδελφοί, μακάρι να κατορθώσουμε όλοι μας, με την χάρη και φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στον οποίο πρέπει μαζί με τον Πατέρα και το Άγιον Πνεύμα κάθε δόξα και κράτος τώρα και στους αιώνες. Αμήν».

__________________
1 Ὁμιλία εἰς τὴν τοῦ κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγελίου παραβολὴν λέγουσαν͵ Ἄνθρωπός τις κατέβαινε͵ καὶ λῃσταῖς περιέπεσεν. PG 61.755 εξ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου