Η πρώτη Κυριακή του Ματθαίου, αδελφοί χριστιανοί, αποτελεί την κατακλείδα της περιόδου του Πεντηκοσταρίου και γέφυρα τρόπον τινά για τα διδάγματα που πρόκειται εν συνεχεία να μάς παρουσιάσει η αγία μας Εκκλησία. Εορτάσαμε την Ανάσταση του Κυριου μας και την Ανάληψή του στους ουρανούς και την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος στους αγίους αποστόλους, το οποίο φωτίζει και αγιάζει πάντα άνθρωπο και όλον συγκροτεί τον θεσμό της Εκκλησίας. Κατά λογική σειρά, σήμερα τιμούμε και εορτάζουμε τους Άγιους Πάντες, οι οποίοι έγιναν δοχεία της χάριτος του Παρακλήτου και ως άλλοι αστέρες κατακοσμούν το νοητό στερέωμα της Εκκλησίας. Είναι αυτοί που η καρδιά τους φλεγόταν από αγάπη για τον Χριστό και όλη τους η ζωή αποτελούσε ομολογία τούτης της αγάπης. Γι αυτό και με τα λόγια τους και με τα έργα τους έγιναν κήρυκες της αληθείας και μάρτυρες της πίστεως και πολλοί από αυτούς δεν δίστασαν ακόμη και το αίμα τους να χύσουν για την αγάπη του Χριστού. Γι αυτή την αγάπη μάς ομιλεί ο ίδιος ο Χριστός στην σημερινή περικοπή του ιερού Ευαγγελίου [1].
Ο καθένας που θα με ομολογήσει μπροστά στους ανθρώπους, είπε ο Κύριος στους μαθητές του, θα τον ομολογήσω κι εγώ μπροστά στον επουράνιο πατέρα μου‧ και όποιος με αρνηθεί ενώπιον των ανθρώπων, θα τον αρνηθώ κι εγώ ενώπιον του επουράνιου πατέρα μου. Εκεινος που αγαπά τον πατέρα του ή την μητέρα του περισσότερο από εμένα, δεν είναι άξιος για μένα‧ και όποιος αγαπά τον γιο του ή την θυγατέρα του πιο πάνω από εμένα, δεν είναι άξιος για μένα‧ και όποιος δεν λαμβάνει τον σταυρό του και με ακολουθεί, δεν είναι άξιος για μένα. Απαντά ο Πέτρος και τού λέει: - Ιδού, εμείς τα αφήσαμε όλα και σε ακολουθήσαμε‧ τί άρα θα συμβεί σε εμάς; Και ο Ιησούς τούς είπε: - Αλήθεια σάς λέω, ότι εσείς που με ακολουθήσατε, κατά την κοινή ανάσταση, όταν θα καθίσει ο υιός του ανθρώπου στον θρόνο της δόξας του, θα κάθίσετε κι εσείς σε δώδεκα θρόνους και θα κρίνετε τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ. Και ο καθένας που άφησε σπίτια ή αδελφούς ή αδελφές ή πατέρα ή μητέρα ή γυναίκα ή τέκνα ή χωράφια για το όνομά μου, θα λάβει εκατονταπλάσια και θα κληρονομήσει την αιώνιο ζωή. Και πολλοί πρώτοι θα γίνουν έσχατοι και οι έσχατοι πρώτοι.
Ο Χριστός θέτει τον εαυτό του πρώτο στην ιεράρχηση όσων αγαπάμε. Δεν μάς λέει να μην αγαπούμε και να μην τιμούμε τους γονείς μας, αλλά μάς επισημαίνει ότι η πορεία της ζωής μας δεν είναι σωστό να καθορίζεται από την αγάπη μας προς αυτούς, ούτε από τις δικές τους επιθυμίες και κατευθύνσεις, αλλά από την προς τον Θεό αγάπη και από την διδασκαλία του Χριστού. Κι αυτό, γιατί πολλοί γονείς και συγγενείς, ακόμα και σήμερα, επιχειρούν να χειραγωγήσουν τους οικείους τους στις αποφάσις που αφορούν στην ζωή τους και ιδιαιτέρως στην εν Χριστώ ζωη. Όπως δεν είναι λίγες και οι φορές που προσπαθούν να τούς επιβάλλουν την ευσέβεια που οι ίδιοι πιστεύουν πως έχουν. Η εν Χριστώ ζωή, όμως, είναι ζωή εν ελευθερία‧ τίποτα δεν γίνεται με το ζόρι. «Εἴ τις θέλει ὁπίσω μου ἐλθεῖν», είπε ο Χριστός, όχι με την βία, ούτε από ανάγκη ή από φόβο, αλλά από αγάπη προς αυτόν. Γι αυτό, ενώ δεν απορρίπτει την αγάπη προς τους οικείους και συγγενείς, ζητεί από εμάς να τόν αγαπάμε κατά τι περισσότερο, ώστε σε κρίσιμες στιγμές της ζωής μας να μην τον αρνηθούμε, για χάρη της αγάπης μας προς αυτούς. Γιατί η αγάπη των ανθρώπων είναι πρόσκαιρη και ευμετάβλητη, ενώ η αγάπη του Θεού είναι αιώνια και αδιάπτωτη.
«Όσοι αφήσουν για το όνομά μου γονείς και αδέρφια και συγγενείς και περιουσία, θα λάβουν εκατονταπλάσιο μισθό και θα κληρονομήσουν την αιώνιο ζωή. Και θα γίνουν οι πρώτοι έσχατοι και οι έσχατοι πρώτοι». Αλήθεια, πόσοι και πόσοι μάρτυρες προτίμησαν να θυσιάσουν ακόμα και την ζωή τους, παρά να αρνηθουν την πίστη τους στον Χριστό! Πόσοι αντάλλαξαν την αγάπη για τους συγγενείς τους για την αγάπη του Χριστού! Πόσοι υπέμειναν διωγμους και μαρτύρια και θάνατο από τους γονείς τους, τους συζύγους τους ή τους αδελφούς τους. Όλοι αυτοί, οι άσημοι και οι έσχατοι στα μάτια του κόσμου, οι φτωχοί και κατάδικοι, κατέστησαν οι επιφανείς και οι πρώτοι στα μάτια του Θεού αλλά και της οικουμένης. Γιατί, ενώ όλοι γνωρίζουμε τους μάρτυρες της πίστεώς μας με το όνομά τους, και τούς τιμούμε και τους δοξάζουμε, τα ονόματα των επιφανών στις μέρες τους τυράννων και διωκτών έχουν περάσει στη λήθη και όσα λίγα έχουν διατηρηθεί, είναι ως υπενθύμιση απιστίας, σκληροκαρδίας και βαρβαρότητας. Αλλά, όπως μάς λέει μια από τις προφητείες της σημερινής εορτής, «Οι ψυχές των δικαίων βρίσκονται στα χέρια του Θεού και δεν τις αγγίζει βάσανο. Φάνηκαν στα μάτια των αφρόνων ότι πέθαναν και η έξοδός τους από τον παρόντα βίο θεωρήθηκε ως κακοπάθεια και συντριβή, αυτοί όμως βρίσκονται μέσα στην όντως ειρήνη... Και ενώ παιδεύτηκαν λίγο, μεγάλες ευεργεσίες θα απολαύσουν, γιατί ο Θεός τούς δοκίμασε και τούς βρήκε άξιους γι αυτόν... Θα κρίνουν τα έθνη και θα κυβερνήσουν λαούς και ο Κύριος αυτών θα βασιλεύσει αιώνια...»
Αυτό το παράδειγμα των Αγίων Πάντων, το παράδειγμα της αγάπης προς τον Χριστό με κάθε τίμημα, ας κρατούμε ως κανόνα στην ζωή μας, αδελφοί χριστιανοί, κι ας αναπέμπουμε δέηση και δοξολογία προς τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, ψάλλοντες το απολυτίκιο της ημέρας: «Τῶν ἐν ὅλω τῷ κόσμῳ Μαρτύρων σου, ὡς πορφύραν καὶ βύσσον τὰ αἵματα, ἡ Ἐκκλησία σου στολισαμένη, δι' αὐτῶν βοᾷ σοι Χριστὲ ὁ Θεός, τῷ λαῷ σου τοὺς οἰκτιρμούς σου κατάπεμψον, εἰρήνην τῇ πολιτείᾳ σου δώρησαι, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος».
------------------
1. Ματθ. ι΄ 32-33, 37-38, ιθ΄ 27–30.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου