του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκυρας, Παξών
και διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου
και διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου
Παιδιά μου εν Κυρίω αγαπητά,
«Αὔτη ἡ κλητή καί ἁγία ἡμέρα, ἡ μία τῶν σαββάτων, ἡ βασιλίς καί κυρία· ἑορτῶν ἑορτή καί πανήγυρις ἐστι πανηγύρεων». Σήμερα η Εκκλησία μας εορτάζει, σήμερα οι χριστιανοί πανηγυρίζουμε, από περάτων έως περάτων της γης· σήμερα έλαμψε στην οικουμένη το ανέσπερο φως της Αναστάσεως του Κυρίου μας· σήμερα ο Χριστός ελευθέρωσε όλους τους ανθρώπους από τα δεσμά της αμαρτίας. Ως απόγονοι του Αδάμ, κληρονόμοι της εξορίας του ήμασταν· ως μέλη Χριστού, γινόμαστε συγκληρονόμοι της αιωνίου ζωής, και της Βασιλείας του Θεού. Και όλα τούτα μάς τα προσφέρει ο Θεός όχι επειδή τα αξίζαμε ούτε γιατί τα κερδίσαμε με αγώνες, αλλά από την άπειρη αγάπη και φιλανθρωπία του προς εμάς.
Ας μη νομίζουμε, αγαπητοί, ότι αυτά είναι κενά λόγια· μέγα και ανεξιχνίαστο είναι το μυστήριο της φιλανθρωπίας του Θεού, και πάλι μεγάλες και πλούσιες οι ευεργεσίες του προς όλους εκείνους που με πίστη αποδέχονται τον Κύριό μας Ιησού Χριστό ως Υιό του Θεού και σωτήρα του κόσμου. Και όποιος ζητά απόδειξη, ας δει τον κενό τάφο και τους στρατιώτες που τον φρουρούν· ας δει τους αγγέλους που μιλούν στις μυροφόρες· ας δει τον Πέτρο και τον Ιωάννη που έτρεξαν στο μνήμα και είδαν τα οθόνια τυλιγμένα και αδειανά· ας δει τους μάρτυρες που νίκησαν τις απειλές των τυράννων· ας δει τους αγίους που θαυματουργούν και που τα ιερά τους λείψανα ευωδιάζουν ευωδία μυστική και υπερκόσμια· και τέλος, ας δει μέσα του την ανεξήγητη χαρά και αγαλλίαση που τού προξενεί η Ανάσταση του Χριστού.
Ο Χριστός Ανέστη, και η χαρά που μάς δίνει είναι μεγαλύτερη από εκείνη που μπορεί να προσφέρει η οποιαδήποτε ανθρώπινη νίκη· και τούτο επειδή με την ανάστασή του ανόρθωσε όλη την ανθρώπινη φύση. Έτσι, δεν είμαστε απλά συμμέτοχοι της χαράς, αλλά συγκοινωνοί
Παιδιά μου εν Κυρίω αγαπητά,
«Αὔτη ἡ κλητή καί ἁγία ἡμέρα, ἡ μία τῶν σαββάτων, ἡ βασιλίς καί κυρία· ἑορτῶν ἑορτή καί πανήγυρις ἐστι πανηγύρεων». Σήμερα η Εκκλησία μας εορτάζει, σήμερα οι χριστιανοί πανηγυρίζουμε, από περάτων έως περάτων της γης· σήμερα έλαμψε στην οικουμένη το ανέσπερο φως της Αναστάσεως του Κυρίου μας· σήμερα ο Χριστός ελευθέρωσε όλους τους ανθρώπους από τα δεσμά της αμαρτίας. Ως απόγονοι του Αδάμ, κληρονόμοι της εξορίας του ήμασταν· ως μέλη Χριστού, γινόμαστε συγκληρονόμοι της αιωνίου ζωής, και της Βασιλείας του Θεού. Και όλα τούτα μάς τα προσφέρει ο Θεός όχι επειδή τα αξίζαμε ούτε γιατί τα κερδίσαμε με αγώνες, αλλά από την άπειρη αγάπη και φιλανθρωπία του προς εμάς.
Ας μη νομίζουμε, αγαπητοί, ότι αυτά είναι κενά λόγια· μέγα και ανεξιχνίαστο είναι το μυστήριο της φιλανθρωπίας του Θεού, και πάλι μεγάλες και πλούσιες οι ευεργεσίες του προς όλους εκείνους που με πίστη αποδέχονται τον Κύριό μας Ιησού Χριστό ως Υιό του Θεού και σωτήρα του κόσμου. Και όποιος ζητά απόδειξη, ας δει τον κενό τάφο και τους στρατιώτες που τον φρουρούν· ας δει τους αγγέλους που μιλούν στις μυροφόρες· ας δει τον Πέτρο και τον Ιωάννη που έτρεξαν στο μνήμα και είδαν τα οθόνια τυλιγμένα και αδειανά· ας δει τους μάρτυρες που νίκησαν τις απειλές των τυράννων· ας δει τους αγίους που θαυματουργούν και που τα ιερά τους λείψανα ευωδιάζουν ευωδία μυστική και υπερκόσμια· και τέλος, ας δει μέσα του την ανεξήγητη χαρά και αγαλλίαση που τού προξενεί η Ανάσταση του Χριστού.
Ο Χριστός Ανέστη, και η χαρά που μάς δίνει είναι μεγαλύτερη από εκείνη που μπορεί να προσφέρει η οποιαδήποτε ανθρώπινη νίκη· και τούτο επειδή με την ανάστασή του ανόρθωσε όλη την ανθρώπινη φύση. Έτσι, δεν είμαστε απλά συμμέτοχοι της χαράς, αλλά συγκοινωνοί της Αναστάσεως και μέτοχοι της αιωνίου ζωής. Και μάς καλεί όλους σήμερα, νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες, δίκαιους και αμαρτωλούς, αγωνιστές και ράθυμους, να προσέλθουμε κοντά του, και να λάβουμε το δώρο της αφθαρσίας· ακόμα κι αν είμαστε κουρασμένοι, ακόμα και αν φέρουμε φορτία δυσανάλογα για τους ώμους μας, ακόμα και εάν είμαστε πληγωμένοι και καταπονημένοι, μάς καλεί για να μάς αναπαύσει και για να μάς ζωογονήσει.
Ο Χριστός δεν ήρθε, αγαπητοί, στον κόσμο για να ικανοποιήσει τις γήινες επιθυμίες μας, αλλά για να μάς ανυψώσει από την λάσπη της αμαρτίας και για να μάς ανυψώσει στους ουρανούς. Γι αυτό και περιφρόνησε τον πλούτο, γι αυτό και αρνήθηκε την δόξα των ανθρώπων, για αυτό και κήρυξε την αγάπη η οποία γίνεται θυσία, υπομένει, υφίσταται το πάθος και οδηγεί στην Ανάσταση. Αν μπορούσαμε να συναισθανθούμε το μεγαλείο της αγάπης του Θεού, από ευγνωμοσύνη και μόνο προς αυτόν δεν θα μπορούσαμε παρά να ανταποδίδουμε ετούτη την αγάπη προς τους αδελφούς μας· αυτό συνέβαινε στην αποστολική εποχή, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν διαφορές μεταξύ των πιστών, ούτε κάποιοι να πλεονεκτούν και κάποιοι άλλοι να υστερούνται.
Οι άνθρωποι ζητούν, όχι μόνο στις μέρες μας, την δικαιοσύνη· και την περιορίζουν, δυστυχώς, στην εξάλειψη της εγκληματικότητας και στην βοήθεια των αναξιοπαθούντων. Όσοι νόμοι και εάν ισχύσουν, όσοι μηχανισμοί και εάν στηθούν, αυτοί θα θεραπεύουν τις συνέπειες και όχι αυτή καθαυτή την αδικία. Νομίζουμε ότι ζούμε σε μία πρωτοφανή κρίση· εάν όμως μελετήσουμε την ανθρώπινη ιστορία, θα διαπιστώσουμε ότι παρόμοιες «κρίσεις» υφίστανται σε κάθε εποχή· και τούτο, επειδή οι κοινωνικές κρίσεις δεν οφείλονται στους καιρούς αλλά στους ανθρώπους, και σε κάθε εποχή υπάρχουν άνθρωποι άδικοι, άρπαγες, αμαρτωλοί, φιλόδοξοι και εγωιστές.
Η κάθε κοινωνική ή οικονομική κρίση, είναι αποτέλεσμα της πνευματικής ακαταστασίας, είναι απόδειξη ότι μέσα στις καρδιές μας δεν υπάρχει δικαιοσύνη, ούτε υγιή κριτήρια πνευματικά. Λησμονήσαμε τον λόγο του Κυρίου: «Ζη-τεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν»· θέσαμε πρώτα τα υλικά, και γιαυτό ασθενούμε πνευματικά. Και αντί να δούμε την ασθένειά μας, βάλλουμε κατά των συνανθρώπων μας και κατηγορούμε τους πάντες.
Ωστόσο, ας μη απελπιζόμαστε· δεν χάθηκε κάθε ελπίδα. Ανέστη ο Κύριος, και μάς καλεί όλους σε μετάνοια, ώστε να ζήσουμε μαζί του την προσωπική μας ανάσταση. Ανέστη ο Κύριος, ας αναστηθούμε κι εμείς· ανέστη ο Κύριος, ας αφήσουμε τον παλαιό άνθρωπο μαζί με τις γήινες επιθυμίες του, ας ανοίξουμε την καρδιά μας πρώτα στον Χριστό κι έπειτα σε όλους τους αδελφούς μας. Ίσως φαντάζει δύσκολο, κι όμως, αυτό που απαιτείται είναι μόνο η προαίρεσή μας· και μαζί με την προαίρεση θα έλθει και η καταλλαγή, και η συγγνώμη, και η βοήθεια παρά Κυρίου.
Ανέστη, λοιπόν, ο Κύριος· ας αφήσουμε τα σκοτάδια και ας λάβουμε φως από το ανέσπερο φως που πηγάζει από τον πανάγιο Τάφο. Ας χειροκροτήσουμε, ας δοξολογήσουμε και ας ευχαριστήσουμε τον Θεό για την μεγάλη του ευεργεσία, και ας ψάλλουμε με μία φωνή τον επινίκιο ύμνο: «Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θανάτῳ θάνατον πατήσας, καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος». της Αναστάσεως και μέτοχοι της αιωνίου ζωής. Και μάς καλεί όλους σήμερα, νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες, δίκαιους και αμαρτωλούς, αγωνιστές και ράθυμους, να προσέλθουμε κοντά του, και να λάβουμε το δώρο της αφθαρσίας· ακόμα κι αν είμαστε κουρασμένοι, ακόμα και αν φέρουμε φορτία δυσανάλογα για τους ώμους μας, ακόμα και εάν είμαστε πληγωμένοι και καταπονημένοι, μάς καλεί για να μάς αναπαύσει και για να μάς ζωογονήσει.
Ο Χριστός δεν ήρθε, αγαπητοί, στον κόσμο για να ικανοποιήσει τις γήινες επιθυμίες μας, αλλά για να μάς ανυψώσει από την λάσπη της αμαρτίας και για να μάς ανυψώσει στους ουρανούς. Γι αυτό και περιφρόνησε τον πλούτο, γι αυτό και αρνήθηκε την δόξα των ανθρώπων, για αυτό και κήρυξε την αγάπη η οποία γίνεται θυσία, υπομένει, υφίσταται το πάθος και οδηγεί στην Ανάσταση. Αν μπορούσαμε να συναισθανθούμε το μεγαλείο της αγάπης του Θεού, από ευγνωμοσύνη και μόνο προς αυτόν δεν θα μπορούσαμε παρά να ανταποδίδουμε ετούτη την αγάπη προς τους αδελφούς μας· αυτό συνέβαινε στην αποστολική εποχή, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν διαφορές μεταξύ των πιστών, ούτε κάποιοι να πλεονεκτούν και κάποιοι άλλοι να υστερούνται.
Οι άνθρωποι ζητούν, όχι μόνο στις μέρες μας, την δικαιοσύνη· και την περιορίζουν, δυστυχώς, στην εξάλειψη της εγκληματικότητας και στην βοήθεια των αναξιοπαθούντων. Όσοι νόμοι και εάν ισχύσουν, όσοι μηχανισμοί και εάν στηθούν, αυτοί θα θεραπεύουν τις συνέπειες και όχι αυτή καθαυτή την αδικία. Νομίζουμε ότι ζούμε σε μία πρωτοφανή κρίση· εάν όμως μελετήσουμε την ανθρώπινη ιστορία, θα διαπιστώσουμε ότι παρόμοιες «κρίσεις» υφίστανται σε κάθε εποχή· και τούτο, επειδή οι κοινωνικές κρίσεις δεν οφείλονται στους καιρούς αλλά στους ανθρώπους, και σε κάθε εποχή υπάρχουν άνθρωποι άδικοι, άρπαγες, αμαρτωλοί, φιλόδοξοι και εγωιστές.
Η κάθε κοινωνική ή οικονομική κρίση, είναι αποτέλεσμα της πνευματικής ακαταστασίας, είναι απόδειξη ότι μέσα στις καρδιές μας δεν υπάρχει δικαιοσύνη, ούτε υγιή κριτήρια πνευματικά. Λησμονήσαμε τον λόγο του Κυρίου: «Ζη-τεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν»· θέσαμε πρώτα τα υλικά, και γιαυτό ασθενούμε πνευματικά. Και αντί να δούμε την ασθένειά μας, βάλλουμε κατά των συνανθρώπων μας και κατηγορούμε τους πάντες.
Ωστόσο, ας μη απελπιζόμαστε· δεν χάθηκε κάθε ελπίδα. Ανέστη ο Κύριος, και μάς καλεί όλους σε μετάνοια, ώστε να ζήσουμε μαζί του την προσωπική μας ανάσταση. Ανέστη ο Κύριος, ας αναστηθούμε κι εμείς· ανέστη ο Κύριος, ας αφήσουμε τον παλαιό άνθρωπο μαζί με τις γήινες επιθυμίες του, ας ανοίξουμε την καρδιά μας πρώτα στον Χριστό κι έπειτα σε όλους τους αδελφούς μας. Ίσως φαντάζει δύσκολο, κι όμως, αυτό που απαιτείται είναι μόνο η προαίρεσή μας· και μαζί με την προαίρεση θα έλθει και η καταλλαγή, και η συγγνώμη, και η βοήθεια παρά Κυρίου.
Ανέστη, λοιπόν, ο Κύριος· ας αφήσουμε τα σκοτάδια και ας λάβουμε φως από το ανέσπερο φως που πηγάζει από τον πανάγιο Τάφο. Ας χειροκροτήσουμε, ας δοξολογήσουμε και ας ευχαριστήσουμε τον Θεό για την μεγάλη του ευεργεσία, και ας ψάλλουμε με μία φωνή τον επινίκιο ύμνο: «Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θανάτῳ θάνατον πατήσας, καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος».
«Αὔτη ἡ κλητή καί ἁγία ἡμέρα, ἡ μία τῶν σαββάτων, ἡ βασιλίς καί κυρία· ἑορτῶν ἑορτή καί πανήγυρις ἐστι πανηγύρεων». Σήμερα η Εκκλησία μας εορτάζει, σήμερα οι χριστιανοί πανηγυρίζουμε, από περάτων έως περάτων της γης· σήμερα έλαμψε στην οικουμένη το ανέσπερο φως της Αναστάσεως του Κυρίου μας· σήμερα ο Χριστός ελευθέρωσε όλους τους ανθρώπους από τα δεσμά της αμαρτίας. Ως απόγονοι του Αδάμ, κληρονόμοι της εξορίας του ήμασταν· ως μέλη Χριστού, γινόμαστε συγκληρονόμοι της αιωνίου ζωής, και της Βασιλείας του Θεού. Και όλα τούτα μάς τα προσφέρει ο Θεός όχι επειδή τα αξίζαμε ούτε γιατί τα κερδίσαμε με αγώνες, αλλά από την άπειρη αγάπη και φιλανθρωπία του προς εμάς.
Ας μη νομίζουμε, αγαπητοί, ότι αυτά είναι κενά λόγια· μέγα και ανεξιχνίαστο είναι το μυστήριο της φιλανθρωπίας του Θεού, και πάλι μεγάλες και πλούσιες οι ευεργεσίες του προς όλους εκείνους που με πίστη αποδέχονται τον Κύριό μας Ιησού Χριστό ως Υιό του Θεού και σωτήρα του κόσμου. Και όποιος ζητά απόδειξη, ας δει τον κενό τάφο και τους στρατιώτες που τον φρουρούν· ας δει τους αγγέλους που μιλούν στις μυροφόρες· ας δει τον Πέτρο και τον Ιωάννη που έτρεξαν στο μνήμα και είδαν τα οθόνια τυλιγμένα και αδειανά· ας δει τους μάρτυρες που νίκησαν τις απειλές των τυράννων· ας δει τους αγίους που θαυματουργούν και που τα ιερά τους λείψανα ευωδιάζουν ευωδία μυστική και υπερκόσμια· και τέλος, ας δει μέσα του την ανεξήγητη χαρά και αγαλλίαση που τού προξενεί η Ανάσταση του Χριστού.
Ο Χριστός Ανέστη, και η χαρά που μάς δίνει είναι μεγαλύτερη από εκείνη που μπορεί να προσφέρει η οποιαδήποτε ανθρώπινη νίκη· και τούτο επειδή με την ανάστασή του ανόρθωσε όλη την ανθρώπινη φύση. Έτσι, δεν είμαστε απλά συμμέτοχοι της χαράς, αλλά συγκοινωνοί
Παιδιά μου εν Κυρίω αγαπητά,
«Αὔτη ἡ κλητή καί ἁγία ἡμέρα, ἡ μία τῶν σαββάτων, ἡ βασιλίς καί κυρία· ἑορτῶν ἑορτή καί πανήγυρις ἐστι πανηγύρεων». Σήμερα η Εκκλησία μας εορτάζει, σήμερα οι χριστιανοί πανηγυρίζουμε, από περάτων έως περάτων της γης· σήμερα έλαμψε στην οικουμένη το ανέσπερο φως της Αναστάσεως του Κυρίου μας· σήμερα ο Χριστός ελευθέρωσε όλους τους ανθρώπους από τα δεσμά της αμαρτίας. Ως απόγονοι του Αδάμ, κληρονόμοι της εξορίας του ήμασταν· ως μέλη Χριστού, γινόμαστε συγκληρονόμοι της αιωνίου ζωής, και της Βασιλείας του Θεού. Και όλα τούτα μάς τα προσφέρει ο Θεός όχι επειδή τα αξίζαμε ούτε γιατί τα κερδίσαμε με αγώνες, αλλά από την άπειρη αγάπη και φιλανθρωπία του προς εμάς.
Ας μη νομίζουμε, αγαπητοί, ότι αυτά είναι κενά λόγια· μέγα και ανεξιχνίαστο είναι το μυστήριο της φιλανθρωπίας του Θεού, και πάλι μεγάλες και πλούσιες οι ευεργεσίες του προς όλους εκείνους που με πίστη αποδέχονται τον Κύριό μας Ιησού Χριστό ως Υιό του Θεού και σωτήρα του κόσμου. Και όποιος ζητά απόδειξη, ας δει τον κενό τάφο και τους στρατιώτες που τον φρουρούν· ας δει τους αγγέλους που μιλούν στις μυροφόρες· ας δει τον Πέτρο και τον Ιωάννη που έτρεξαν στο μνήμα και είδαν τα οθόνια τυλιγμένα και αδειανά· ας δει τους μάρτυρες που νίκησαν τις απειλές των τυράννων· ας δει τους αγίους που θαυματουργούν και που τα ιερά τους λείψανα ευωδιάζουν ευωδία μυστική και υπερκόσμια· και τέλος, ας δει μέσα του την ανεξήγητη χαρά και αγαλλίαση που τού προξενεί η Ανάσταση του Χριστού.
Ο Χριστός Ανέστη, και η χαρά που μάς δίνει είναι μεγαλύτερη από εκείνη που μπορεί να προσφέρει η οποιαδήποτε ανθρώπινη νίκη· και τούτο επειδή με την ανάστασή του ανόρθωσε όλη την ανθρώπινη φύση. Έτσι, δεν είμαστε απλά συμμέτοχοι της χαράς, αλλά συγκοινωνοί της Αναστάσεως και μέτοχοι της αιωνίου ζωής. Και μάς καλεί όλους σήμερα, νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες, δίκαιους και αμαρτωλούς, αγωνιστές και ράθυμους, να προσέλθουμε κοντά του, και να λάβουμε το δώρο της αφθαρσίας· ακόμα κι αν είμαστε κουρασμένοι, ακόμα και αν φέρουμε φορτία δυσανάλογα για τους ώμους μας, ακόμα και εάν είμαστε πληγωμένοι και καταπονημένοι, μάς καλεί για να μάς αναπαύσει και για να μάς ζωογονήσει.
Ο Χριστός δεν ήρθε, αγαπητοί, στον κόσμο για να ικανοποιήσει τις γήινες επιθυμίες μας, αλλά για να μάς ανυψώσει από την λάσπη της αμαρτίας και για να μάς ανυψώσει στους ουρανούς. Γι αυτό και περιφρόνησε τον πλούτο, γι αυτό και αρνήθηκε την δόξα των ανθρώπων, για αυτό και κήρυξε την αγάπη η οποία γίνεται θυσία, υπομένει, υφίσταται το πάθος και οδηγεί στην Ανάσταση. Αν μπορούσαμε να συναισθανθούμε το μεγαλείο της αγάπης του Θεού, από ευγνωμοσύνη και μόνο προς αυτόν δεν θα μπορούσαμε παρά να ανταποδίδουμε ετούτη την αγάπη προς τους αδελφούς μας· αυτό συνέβαινε στην αποστολική εποχή, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν διαφορές μεταξύ των πιστών, ούτε κάποιοι να πλεονεκτούν και κάποιοι άλλοι να υστερούνται.
Οι άνθρωποι ζητούν, όχι μόνο στις μέρες μας, την δικαιοσύνη· και την περιορίζουν, δυστυχώς, στην εξάλειψη της εγκληματικότητας και στην βοήθεια των αναξιοπαθούντων. Όσοι νόμοι και εάν ισχύσουν, όσοι μηχανισμοί και εάν στηθούν, αυτοί θα θεραπεύουν τις συνέπειες και όχι αυτή καθαυτή την αδικία. Νομίζουμε ότι ζούμε σε μία πρωτοφανή κρίση· εάν όμως μελετήσουμε την ανθρώπινη ιστορία, θα διαπιστώσουμε ότι παρόμοιες «κρίσεις» υφίστανται σε κάθε εποχή· και τούτο, επειδή οι κοινωνικές κρίσεις δεν οφείλονται στους καιρούς αλλά στους ανθρώπους, και σε κάθε εποχή υπάρχουν άνθρωποι άδικοι, άρπαγες, αμαρτωλοί, φιλόδοξοι και εγωιστές.
Η κάθε κοινωνική ή οικονομική κρίση, είναι αποτέλεσμα της πνευματικής ακαταστασίας, είναι απόδειξη ότι μέσα στις καρδιές μας δεν υπάρχει δικαιοσύνη, ούτε υγιή κριτήρια πνευματικά. Λησμονήσαμε τον λόγο του Κυρίου: «Ζη-τεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν»· θέσαμε πρώτα τα υλικά, και γιαυτό ασθενούμε πνευματικά. Και αντί να δούμε την ασθένειά μας, βάλλουμε κατά των συνανθρώπων μας και κατηγορούμε τους πάντες.
Ωστόσο, ας μη απελπιζόμαστε· δεν χάθηκε κάθε ελπίδα. Ανέστη ο Κύριος, και μάς καλεί όλους σε μετάνοια, ώστε να ζήσουμε μαζί του την προσωπική μας ανάσταση. Ανέστη ο Κύριος, ας αναστηθούμε κι εμείς· ανέστη ο Κύριος, ας αφήσουμε τον παλαιό άνθρωπο μαζί με τις γήινες επιθυμίες του, ας ανοίξουμε την καρδιά μας πρώτα στον Χριστό κι έπειτα σε όλους τους αδελφούς μας. Ίσως φαντάζει δύσκολο, κι όμως, αυτό που απαιτείται είναι μόνο η προαίρεσή μας· και μαζί με την προαίρεση θα έλθει και η καταλλαγή, και η συγγνώμη, και η βοήθεια παρά Κυρίου.
Ανέστη, λοιπόν, ο Κύριος· ας αφήσουμε τα σκοτάδια και ας λάβουμε φως από το ανέσπερο φως που πηγάζει από τον πανάγιο Τάφο. Ας χειροκροτήσουμε, ας δοξολογήσουμε και ας ευχαριστήσουμε τον Θεό για την μεγάλη του ευεργεσία, και ας ψάλλουμε με μία φωνή τον επινίκιο ύμνο: «Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θανάτῳ θάνατον πατήσας, καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος». της Αναστάσεως και μέτοχοι της αιωνίου ζωής. Και μάς καλεί όλους σήμερα, νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες, δίκαιους και αμαρτωλούς, αγωνιστές και ράθυμους, να προσέλθουμε κοντά του, και να λάβουμε το δώρο της αφθαρσίας· ακόμα κι αν είμαστε κουρασμένοι, ακόμα και αν φέρουμε φορτία δυσανάλογα για τους ώμους μας, ακόμα και εάν είμαστε πληγωμένοι και καταπονημένοι, μάς καλεί για να μάς αναπαύσει και για να μάς ζωογονήσει.
Ο Χριστός δεν ήρθε, αγαπητοί, στον κόσμο για να ικανοποιήσει τις γήινες επιθυμίες μας, αλλά για να μάς ανυψώσει από την λάσπη της αμαρτίας και για να μάς ανυψώσει στους ουρανούς. Γι αυτό και περιφρόνησε τον πλούτο, γι αυτό και αρνήθηκε την δόξα των ανθρώπων, για αυτό και κήρυξε την αγάπη η οποία γίνεται θυσία, υπομένει, υφίσταται το πάθος και οδηγεί στην Ανάσταση. Αν μπορούσαμε να συναισθανθούμε το μεγαλείο της αγάπης του Θεού, από ευγνωμοσύνη και μόνο προς αυτόν δεν θα μπορούσαμε παρά να ανταποδίδουμε ετούτη την αγάπη προς τους αδελφούς μας· αυτό συνέβαινε στην αποστολική εποχή, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν διαφορές μεταξύ των πιστών, ούτε κάποιοι να πλεονεκτούν και κάποιοι άλλοι να υστερούνται.
Οι άνθρωποι ζητούν, όχι μόνο στις μέρες μας, την δικαιοσύνη· και την περιορίζουν, δυστυχώς, στην εξάλειψη της εγκληματικότητας και στην βοήθεια των αναξιοπαθούντων. Όσοι νόμοι και εάν ισχύσουν, όσοι μηχανισμοί και εάν στηθούν, αυτοί θα θεραπεύουν τις συνέπειες και όχι αυτή καθαυτή την αδικία. Νομίζουμε ότι ζούμε σε μία πρωτοφανή κρίση· εάν όμως μελετήσουμε την ανθρώπινη ιστορία, θα διαπιστώσουμε ότι παρόμοιες «κρίσεις» υφίστανται σε κάθε εποχή· και τούτο, επειδή οι κοινωνικές κρίσεις δεν οφείλονται στους καιρούς αλλά στους ανθρώπους, και σε κάθε εποχή υπάρχουν άνθρωποι άδικοι, άρπαγες, αμαρτωλοί, φιλόδοξοι και εγωιστές.
Η κάθε κοινωνική ή οικονομική κρίση, είναι αποτέλεσμα της πνευματικής ακαταστασίας, είναι απόδειξη ότι μέσα στις καρδιές μας δεν υπάρχει δικαιοσύνη, ούτε υγιή κριτήρια πνευματικά. Λησμονήσαμε τον λόγο του Κυρίου: «Ζη-τεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν»· θέσαμε πρώτα τα υλικά, και γιαυτό ασθενούμε πνευματικά. Και αντί να δούμε την ασθένειά μας, βάλλουμε κατά των συνανθρώπων μας και κατηγορούμε τους πάντες.
Ωστόσο, ας μη απελπιζόμαστε· δεν χάθηκε κάθε ελπίδα. Ανέστη ο Κύριος, και μάς καλεί όλους σε μετάνοια, ώστε να ζήσουμε μαζί του την προσωπική μας ανάσταση. Ανέστη ο Κύριος, ας αναστηθούμε κι εμείς· ανέστη ο Κύριος, ας αφήσουμε τον παλαιό άνθρωπο μαζί με τις γήινες επιθυμίες του, ας ανοίξουμε την καρδιά μας πρώτα στον Χριστό κι έπειτα σε όλους τους αδελφούς μας. Ίσως φαντάζει δύσκολο, κι όμως, αυτό που απαιτείται είναι μόνο η προαίρεσή μας· και μαζί με την προαίρεση θα έλθει και η καταλλαγή, και η συγγνώμη, και η βοήθεια παρά Κυρίου.
Ανέστη, λοιπόν, ο Κύριος· ας αφήσουμε τα σκοτάδια και ας λάβουμε φως από το ανέσπερο φως που πηγάζει από τον πανάγιο Τάφο. Ας χειροκροτήσουμε, ας δοξολογήσουμε και ας ευχαριστήσουμε τον Θεό για την μεγάλη του ευεργεσία, και ας ψάλλουμε με μία φωνή τον επινίκιο ύμνο: «Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θανάτῳ θάνατον πατήσας, καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος».
Μετά πατρικών ευχών και εν Χριστώ αναστάντι αγάπη
ο Μητροπολίτης σας
ο Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων Νεκτάριος
ο Μητροπολίτης σας
ο Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων Νεκτάριος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου