1 Κύριος ποιμαίνει με καὶ οὐδέν με ὑστερήσει.
2 εἰς τόπον χλόης, ἐκεῖ με κατεσκήνωσεν, ἐπὶ ὕδατος ἀναπαύσεως ἐξέθρεψέ με,
3 τὴν ψυχήν μου ἐπέστρεψεν. ὡδήγησέ με ἐπὶ τρίβους δικαιοσύνης ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ.
4 ἐὰν γὰρ καὶ πορευθῶ ἐν μέσῳ σκιᾶς θανάτου, οὐ φοβηθήσομαι κακά, ὅτι σὺ μετ᾿ ἐμοῦ εἶ· ἡ ράβδος σου καὶ ἡ βακτηρία σου, αὗταί με παρεκάλεσαν.
5 ἡτοίμασας ἐνώπιόν μου τράπεζαν, ἐξεναντίας τῶν θλιβόντων με· ἐλίπανας ἐν ἐλαίῳ τὴν κεφαλήν μου, καὶ τὸ ποτήριόν σου μεθύσκον με ὡσεὶ κράτιστον.
6 καὶ τὸ ἔλεός σου καταδιώξει με πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου, καὶ τὸ κατοικεῖν με ἐν οἴκῳ Κυρίου εἰς μακρότητα ἡμερῶν.
Κύριος ποιμαίνει με, κι όμως καθημερινά ζητώ διάφορα, για να νιώσω ευτυχισμένος. Τοις πάσι τα πάντα γέγονε, και πάντως υστερούμαι. Κύριος ποιμαίνει με, και εν τοις πράγμασι αποίμαντος μένω.
Ετοίμασε τόπο για μένα εύκαρπο, όαση δροσερή, με οδήγησε σε τρίβους δικαιοσύνης. Εντούτοις, η ζωή μου δεν διαφέρει από εκείνων τους οποίους ο Χριστός ονόμασε αμαρτωλούς και υποκριτές.
Γι αυτό και φοβούμαι τα κακά και τις θλίψεις της ζωής. Η φωνή η λέγουσα «εν τω κόσμω θλίψιν έξητε, αλλά θαρσείτε εγώ νενίκηκα τον κόσμον» μένει κενό ρήμα, σύνθημα επαναλαμβανόμενο και ουδέποτε πραγματοποιούμενο.
Μετ'εμού είναι, αλλ' εγώ μετ' Εκείνου ου συντάσσομαι. Η ράβδος Του και η βακτηρία Του δεν με παρηγορούν, αλλά τις έχω για να τύπτω τους αδελφούς μου.
Κι όμως, τράπεζα πνευματική μπροστά μου στρώνει, σε πείσμα των θλιβόντων. Όχι εκ του κόσμου τούτου, ούτε με δόξες ή αγαθά υλικά ή απόδοση δικαιοσύνης, όπως θα περίμενε ο κόσμος. Τράπεζα με μόσχο σιτευτό, και έλαιον αγαλλιάσεως, και ποτήριον Ζωής σωτηρίου, να τέρπομαι και να ευφραίνομαι μαζί με τους αγγέλους.
Το έλεός σου, Κύριε, η αγάπη και η ευσπλαγχνία σου με καταδιώκει καθημερινά, κι εγώ τραβώ αντίθετα.
Φώτισόν μου το σκότος, ώστε να κατοικήσω εν οίκω Κυρίου, ή μάλλον να κατοικήσεις στον εν εμοί ναό του Πνεύματός σου του Αγίου.
______________________
Ευχαριστώ τον φίλο Άνθιμο για την όμορφη φωτογραφία, κατηφορίζοντας από την κορυφή του Άθω προς τη Σκήτη της Αγίας Άννης.
