Ο εορτασμός της γέννησης του Χριστού σηματοδοτεί κάθε χρόνο δύο διαφορετικά γεγονότα: την ανάμνηση της ενανθρώπησης του Θεού και την ανανέωση μέσα μας της ελπίδας για τον επικείμενο νέο χρόνο. Η ελπίδα λοιπόν γεννιέται ξανά! Από κάθε άποψη, πνευματική και υλική, ουράνια και επίγεια, υπερκόσμια και γήινη, μέσα μας και γύρω μας, με προοπτικές που έχουν να κάνουν με το βασανιστικό παρόν αλλά και με το μέλλον των ονείρων μας, όποια κι αν είναι αυτά.
Η γέννηση του Χριστού αποτελεί την απαρχή της σωτηρίας των ανθρώπων από την αμαρτία, είναι η εκπλήρωση της υπόσχεσης του Θεού στον Αδάμ, η πραγμάτωση της ελπίδας του ανθρώπου για μια ζωή πιο κοντά στον Θεό. Από την στιγμή αυτή αρχίζει το θαύμα της σωτηρίας μας, αφού ο νεογέννητος Ιησούς είναι αυτός που με την διδασκαλία Του, την θυσία Του και την Ανάστασή Του μας προσφέρει την προοπτική της δικής μας αναστάσιμης πορείας, μέσα από την πνευματική μας αναγέννηση.
Η γέννηση του Χριστού αποτελεί την απαρχή της σωτηρίας των ανθρώπων από την αμαρτία, είναι η εκπλήρωση της υπόσχεσης του Θεού στον Αδάμ, η πραγμάτωση της ελπίδας του ανθρώπου για μια ζωή πιο κοντά στον Θεό. Από την στιγμή αυτή αρχίζει το θαύμα της σωτηρίας μας, αφού ο νεογέννητος Ιησούς είναι αυτός που με την διδασκαλία Του, την θυσία Του και την Ανάστασή Του μας προσφέρει την προοπτική της δικής μας αναστάσιμης πορείας, μέσα από την πνευματική μας αναγέννηση.
Όλοι μας έχουμε την ανάγκη να αναγεννηθούμε πνευματικά, να διορθώσουμε τον δύσκολο χαρακτήρα μας, να βρούμε το αληθινό νόημα της ζωής μας! Αυτή λοιπόν η ευκαιρία μας δίνεται τώρα, αυτή η ελπίδα για έναν καλύτερο άνθρωπο μέσα μας ανατέλλει ξανά, η αίσθηση του νέου ξεκινήματος, η ώθηση της επανέναρξης του πνευματικού αγώνα.
Γι’ αυτό ψάλλουν οι άγγελοι το « Δόξα εν Υψίστοις…», οι μάγοι ταξιδεύουν από τα βάθη της ανατολής, οι βοσκοί υποκλίνονται ταπεινά, το άστρο φέγγει επίμονα κι εμείς γιορτάζουμε το όντως χαρμόσυνο γεγονός.
Ας δράξουμε λοιπόν την ευκαιρία τα φετινά Χριστούγεννα, ας μην αφήσουμε την ελπίδα να σβήσει ή να ξεχαστεί μέσα στην βιοπάλη της καθημερινότητας, αλλά ας την βάλουμε καλά μέσα στην ζωή μας. Δεν είναι ουτοπικό να ελπίζουμε σ’ ένα καλύτερο αύριο, σε μια καλύτερη κοινωνία, σε μια καλύτερη Εκκλησία, σε μια καλύτερη Πολιτική, σε μια καλύτερη διαβίωση, σε μια καλύτερη επικοινωνία με τον συνάνθρωπο, σε μια καλύτερη σχέση με τον εαυτό μας, σε μια καλύτερη κοινωνία μας με τον Θεό. Αρκεί να το θέλουμε και να το προσπαθούμε!
Είναι γνωστό ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Αυτές τις ημέρες μας προσφέρεται μια άλλη προοπτική: ότι η ελπίδα μπορεί να γεννιέται πολλές φορές, να ανανεώνεται, να μας βοηθά να ξεπερνάμε την απελπισία από τις τρικυμίες και τις αποτυχίες της ζωής, να παίρνουμε θάρρος, δύναμη, αντοχή και να πορευόμαστε τον δρόμο που έχουμε χαράξει. Αυτή η Ελπίδα που γεννιέται στην φάτνη των αλόγων ας συνοδεύει την πορεία μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου