Η εορταστική περίοδος του αγίου Δωδεκαημέρου ορίζεται αλλά και επικεντρώνεται στις δύο μεγάλες γιορτές των Χριστουγέννων και των Θεοφανίων. Στην πρώτη έρχεται ο Θεός στη γη, αφού πρώτα κυοφορήθηκε στην Παρθένο Μαρία. Στην δεύτερη, ο Θεάνθρωπος Ιησούς φανερώνεται στους ανθρώπους και αναλαμβάνει το έργο της Λύτρωσης, για το οποίο και έγινε άνθρωπος.
Στους τρεις πρώτους αιώνες αυτές οι δύο μεγάλες εορτές δεν ήταν ξεχωριστές, αλλά αποτελούσαν μαζί τα Επιφάνεια, εκφράζοντας έτσι την μεγάλη σημασία και των δύο γεγονότων, την μία φανέρωση του Θεού στον κόσμο. Με μια προσεκτική ματιά θα διακρίνουμε ότι τα δύο γεγονότα έχουν πολλά κοινά σημεία, με κυριότερο βέβαια το πρόσωπο του Ιησού Χριστού.
Κατά την Γέννηση, τον Ιησού υποδέχεται η φάτνη, τόπος προορισμένος να δέχεται την τροφή των αλόγων ζώων. Στην Βάπτιση, Τον υποδέχεται ο Ιορδάνης, προορισμένος να δέχεται τους αμαρτωλούς που εξομολογούνταν στον Ιωάννη. Δεν υπάρχει εδώ το άστρο που οδήγησε τους μάγους, αλλά το Άγιο Πνεύμα σε σχήμα περιστεριού, που στέκεται πάνω από τον Χριστό και τον δείχνει σε όσους Τον ατενίζουν.
Άγγελοι έψαλλαν το «Δόξα εν Υψίστοις Θεώ…» εκείνη την άγια νύχτα και είπαν στους βοσκούς: «ετέχθη σήμερον σωτήρ», και σήμερα η φωνή του Πατρός καταδεικνύει τον αγαπητό Υιό Του! Η Παναγία ήταν εκείνη που Τον κυοφόρησε και Τον έφερε στον κόσμο, και ο Πρόδρομος Ιωάννης αυτός που προετοίμασε την οδό του Κυρίου και παρά τις αντιρρήσεις του βάπτισε τον Διδάσκαλο.
Στη Βηθλεέμ οι μάγοι υποκλίθηκαν στον νεογέννητο βασιλέα, εκπροσωπώντας την σοφία της ανθρωπότητας. Στον Ιορδάνη υποκλίνονται στον Ιησού οι Άγγελοι, εκπροσωπώντας την σοφία του κόσμου, ορατού και αοράτου! Στην φάτνη έδραμαν οι ποιμένες, οι απλοί και άδολοι άνθρωποι. Στην Βάπτιση τους συναντάμε στα πρόσωπα των μαθητών του Ιωάννη, να επιβεβαιώνουν, μαζί με τους πρώτους, την προφητική ρήση: «ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε φως μέγα»!
Αυτό το Θεϊκό φως, που φανερώθηκε τούτες τις ημέρες στην ανθρωπότητα με την Γέννηση και με την Βάπτιση του Χριστού αποτελεί και την αιτία της χαράς για όλους εμάς τους χριστιανούς. Μιας χαράς που πηγάζει μέσα από το είναι μας, που σαφώς διαφέρει από το επίπλαστο προσωπείο της χαράς στο οποίο μας έχουν συνηθίσει οι «εκδηλώσεις» που διοργανώνονται τα τελευταία χρόνια.
Η εναλλαγή των χρωμάτων, η λάμψη των φώτων, η αρμονία των ήχων, το πανηγύρι των πυροτεχνημάτων και η ποικιλία των γεύσεων μας μαγεύουν όλους, μας κάνουν να αισθανόμαστε όμορφα, χαρούμενα, ονειρικά! Συμφωνούμε με αυτά, όταν όμως συνδέονται και σχετίζονται με το νόημα των ημερών, με το πνεύμα των εορτών που διανύουμε, όπως αδρά σκιαγραφήθηκε πιο πάνω. Γιατί αν παραμείνουμε μόνο στις εξωτερικές εκδηλώσεις, αν δεν ασχοληθούμε με την ουσία των πραγμάτων και δεν κατανοήσουμε το βαθύτερο νόημα και περιεχόμενό τους, από αύριο όλα αυτά θα αποτελούν απλά όμορφες αναμνήσεις κάποιων ανέμελων στιγμών, γιατί το σήμερα δεν θα αλλάξει ούτε στο ελάχιστο, παρά τις πολυάριθμες και πομπώδεις ευχές που ανταλλάξαμε τούτες τις ημέρες.
Φώτα λοιπόν σήμερα! Φώτα όλες οι μέρες, από τα Χριστούγεννα μέχρι και σήμερα. Φώτα που φωτίζουν τα μάτια της ψυχής, που θερμαίνουν τις καρδιές, που ακτινοβολούν στο είναι μας, που μας δίνουν την ευκαιρία να γίνουμε πιο φωτεινοί, πιο ανθρώπινοι, πιο αληθινοί. Για να είναι ολόκληρη η ζωή μας φως και χαρά, «Φώτα ολόφωτα», όπως θα ‘λεγε ο Παπαδιαμάντης…
(2002)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου