Όπου απουσιάζει ο φωτισμός του Θεού, εκεί υπάρχει σύγχυση και πνευματικό σκοτάδι, τα οποία γεννούν έριδες, διχοστασίες και μάχες. Παράδειγμα, ο πύργος της Βαβέλ· άνθρωποι τυφλωμένοι από εωσφορική έπαρση, μαζεύτηκαν να φτιάξουν ένα κτίσμα, που θά ΄φτανε ίσα με το Θεό. Η διήγηση αναφέρει ότι ο Θεός σύγχισε τις γλώσσες των ανθρώπων, με αποτέλεσμα να μη μπορούν να συνεννοηθούν και τελικά να εγκαταλείψουν το εγχείρημα. Βέβαια, η διαφορετική γλώσσα είναι μάλλον εμπόδιο συνεννόησης, και μάλιστα εύκολο ως προς την υπέρβασή του, παρά γενεσιουργός διχοστασίας. Ώστε ο Θεός έθεσε ένα μικρό εμπόδιο, για να φανεί η γύμνια των επιχειρούντων. Γιατί εκείνος που δεν λογαριάζει τον Θεό, δεν αργεί να ποδοπατήσει και τον άνθρωπο.
Θεμέλιο της πίστης μας και, κατά συνέπεια, της ζωής μας ολόκληρης, έχουμε θέσει οι πιστοί τον Χριστό· έτσι λέμε και αυτό ομολογούμε. Έχουμε, όμως, πραγματικά θέσει θεμέλιο της πίστης μας, της σκέψης μας και της ζωής μας τον Χριστό;
Ας πιάσουμε την πίστη. Ελάχιστα διαβάζουμε την Αγία Γραφή ή, έστω, την Καινή Διαθήκη, σχεδόν καθόλου τους Πατέρες της Εκκλησίας. Συχνά στα κηρύγματα ακούμε για «χριστιανικό ήθος», για υποχρεώσεις των πιστών ή των κρατούντων, για τους εχθρούς της πίστεως που απεργάζονται την «αποχριστιανοποίηση» της κοινωνίας· ο Χριστός απουσιάζει, και μαζί του το κήρυγμα για μετάνοια, γιατί ακόμα και το «αγάπα τον εχθρό σου κι ευεργέτησέ τον» συνιστά αλλαγή νοοτροπίας. Στο στόμα των περισσοτέρων χριστιανών, καθώς και στα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα, κυριαρχεί το κουτσομπολιό, η διαφήμιση ή η κατάκριση προσώπων, η «προφητεία» του τάδε γέροντα για τα πολιτικά θέματα της υφηλίου κλπ. Λησμονούμε ότι την πιο πάνω φράση την έγραψε ο απόστολος Παύλος εναντιούμενος στην προσωπολατρεία της εποχής του· -Μήπως ο Παύλος σταυρώθηκε για σάς; ρωτά, ή μήπως βαφτιστήκατε στο όνομα του Παύλου; Περιβάλλουμε, ακόμη, με αυθεντία λόγια και γραπτά σύγχρονων θεολόγων, κληρικών και μη, παραγνωρίζοντες ότι τόσο τα πρόσωπα όσο και τα λόγια τους έχουν αξία μόνο εφ' όσον συμφωνούν με τον λόγο του Ευαγγελίου. Οι αληθινοί ιεροκήρυκες και οι γνήσιοι γεροντάδες συμφωνούν με το Ευαγγέλιο, δεν προβάλλουν την αφεντιά τους ούτε ανέχονται το λιβάνισμα των ανθρώπων· αλλά δείχνουν τον Χριστό και μιλούν για μετάνοια και για ταπείνωση και για την κατά Θεόν αγάπη.
Ας ἐλθουμε όμως και στα πρακτικά, στα καθημερινά, κι ας τα ζυγιάσουμε με μέτρο τον Χριστό. Χρήματα δικά του δεν είχε, ούτε καταθέσεις στις τράπεζες· αρκούνταν σε ένα ρούχο κι ένα ζευγάρι πέδιλα. Μήτε κατοικία ευρύχωρη διέθετε, μήτε εξοχικό και άλλες ανέσεις. Αλλά και το μεταφορικό του μέσο, τη μοναδική φορά που χρησιμοποίησε, δανεικό ήταν και μάλιστα ταπεινός όνος κι όχι αράβικο άτι. Έγινε άνθρωπος για να σώσει τον άνθρωπο, από υπερβάλλουσα αγάπη· πείνασε, δίψασε, συκοφαντήθηκε, ραπίστηκε, σταυρώθηκε για δικό μας χατήρι· καταδέχτηκε τον ληστή, την πόρνη, τον τελώνη, υπέμεινε τον θάνατο και με τον δικό του θάνατο κατήργησε τον το κράτος έχοντα του θανάτου, δηλαδή τον διάβολο, παρέχοντας ζωή και αφθαρσία σε άπαν το γένος των βροτών. Στούς μαθητές που θέλησαν να πέσει φωτιά από τον ουρανό, είπε -Δεν γνωρίζετε ποίου πατέρα είστε παιδιά· και για τους σταυρωτές του παρακαλούσε -Πάτερ, άφες αυτοῖς, ου γαρ οίδασι τί ποιούσι. Κι εμείς; ποιό Ευαγγέλιο τηρούμε; ποιές θλίψεις υπομένουμε; ποιόν συγγενή που μάς έβλαψε συγχωρήσαμε; ποιόν εχθρό ευεργετήσαμε; πότε κάναμε ελεημοσύνη χωρίς να το διατυμπανίσουμε; εκτός κι αν προτιμάμε την επίγεια αμοιβή, δηλαδή τον έπαινο των ανθρώπων ή την διά της «ελεημοσύνης» αυτής (δηλαδή του χρηματισμού) επίτευξη αθέμιτων στόχων.
Ας βάλουμε, αδελφοί, στ΄ αλήθεια θεμέλιο της ζωής μας τον Χριστό· ας τον λατρεύουμε έργω και λόγω, γιατί, όπως ο ίδιος είπε, την ημέρα της Κρίσεως θα τού πούνε μερικοί -Κύριε, εμείς στο όνομά σου βγάλαμε δαιμόνια· και θα τούς απαντήσει -Δεν σάς γνωρίζω. Ας έχουμε αφετηρία, σε ό,τι κι αν σκεφτόμαστε και σε ό,τι κι αν πράττουμε, τον ίδιο το Χριστό. Έχοντες τροφές και σκεπάσματα, ας είμαστε αυτάρκεις. Ας μην είμαστε πλεονέκτες· γιατί η πλεονεξία είναι ειδωλολατρία (έτσι λέει το Ευαγγέλιο), γιατί είναι η ρίζα όλων των παθών και όλων των αμαρτιών. Ας επιζητούμε την βασιλεία του Θεού και την δικαιοσύνη του, και ό,τι κι αν χρειαστούμε θα μάς το εξασφαλίσει η άπειρη αγάπη του· ακόμα κι αγγέλους, άμα χρειαστεί, θα στείλει, συνήθως όμως μάς στέλνει ανθρώπους, ώστε να καλλιεργείται ο σύνδεσμος της αγάπης. Πώς είπατε; ότι ο Θεός έχει, αλλά εμείς δεν έχουμε; άρα, αδελφέ μου, ομολογείς ότι δεν πιστεύεις στα λόγια του Χριστού. Αλλά ακόμα κι αν ολιγοπίστησες, ένεκα της τρικυμίας του βίου, ύψωσε το βλέμμα σου προς τον Κύριο κι αυτός θα σε σηκώσει, όπως ανύψωσε τον Πέτρο πάνω από τα κύματα.
Μετάνοια, αδελφοί, δεν είναι μόνο η εξαγόρευση των αμαρτιών· είναι η αλλαγή πλεύσης, τρόπου σκέψης και συνεπακόλουθα του βίου μας. Γι αυτό ο Ιωάννης ο Πρόδρομος φώναζε «Μετανοείτε»· και ο Χριστός το ίδιο κήρυγμα έκανε. Ας μη μάς θαμπώνουν οι πολυτέλειες, η ποικιλία και τα πλούτη· ούτε, πάλι, να επιδιώκουμε την προβολή ή την αναγνώριση του προσώπου μας, δόξες, τιμές και πρωτοκαθεδρίες· ας μην συνάγουμε αφρόνως χρήματα και κτήματα. Ας γίνουμε προς όλους αυτό που εμείς περιμένουμε από αυτούς. Ας μελετάμε την Αγία Γραφή, έστω ένα κεφάλαιο τη μέρα· ας διαβάζουμε αναγώσματα όντως ψυχωφελή, τους Πατέρες της Εκκλησίας μας και ο,τι συμφωνεί με αυτά.
Ο Χριστός μάς καλεί να αφήσουμε την μέριμνα για τα πρόσκαιρα και να ασχοληθούμε με τα αιώνια· για να συμβεί αυτό, χρειάζεται να τόν εμπιστευτούμε. Δεν παύει, πάντως, να μάς καλεί όλους: «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς» (Ματθ. 11.19).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου