Ο Σταυρός του Κυρίου μας αποτελεί για τους πιστούς το όργανο της σωτηρίας μας, καθότι με τον σωματικό θάνατο του Χριστού επατήθη ο θάνατος. Έτσι, από όργανο καταδίκης έγινε πρόξενος σωτηρίας για όλο το ανθρώπινο γένος και από σύμβολο αισχύνης κατέστη τρόπαιο. Το μοναδικό πράγμα για το οποίο καυχάται ο απόστολος Παύλος δεν είναι άλλο από τον Σταυρό: «Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι' οὗ ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ τῷ κόσμῳ» (Γαλ. 6.14).
Στο πρώτο σκέλος αυτής της φράσης παραιτείται ο Απόστολος από κάθε τι για το οποίο θα μπορούσε να καυχηθεί ή να υπερηφανευτεί· δεν προτάσσει την καταγωγή του ούτε την μόρφωσή του· δεν περιαυτολογεί για τα χαρίσματα με τα οποία τον προίκισε ο Θεός ούτε για τα πλήθη των ανθρώπων, ανά την οικουμένη, που εποίμανε με το κήρυγμά του· δεν κομπάζει για τα θαύματα που επιτέλεσε ούτε για την ανάβαση «ἕως τρίτου οὐρανοῦ». Ούτε για την πίστη του καυχάται ούτε για τα έργα του ούτε για την τήρηση των εντολών του νόμου, παρά μόνο για τον Σταυρό του Κυρίου. Και τούτο, επειδή ο Σταυρός και η συνεπακόλουθη Ανάσταση του Χριστού, αποτελούν την αιτία της σωτηρίας μας, την ελπίδα των πιστών, τα εχέγγυα της αιωνίου ζωής.
Δεν σταματά όμως εδώ ο απόστολος Παύλος· με τον Σταυρό του Κυρίου, μάς λέει, σταυρώθηκε για μένα ο κόσμος κι εγώ για τον κόσμο. Δεν αρκεί, δηλαδή, μόνο το καύχημα, δεν φτάνει μόνη η πίστη, χρειάζεται η έμπρακτη εφαρμογή τους, σύμφωνα με τα λόγια του Χριστού: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι» (Μαρκ. 8.34). Η άρνηση του ιδίου θελήματος, για την οποία ομιλεί ο Χριστός, και η σταύρωση του κόσμου, στην οποία αναφέρεται ο απόστολος Παύλος, δεν είναι πράγματα διαφορετικά. «Κόσμος», επί του προκειμένου, δεν είναι η κτίση ή οι άνθρωποι αλλά το κοσμικό φρόνημα, το αλλότριο από το θέλημα του Θεού. Το ίδιον θέλημα, το αντικείμενο στο θέλημα του Θεού, ήταν εκείνο που έδιωξε τον Αδάμ από τον παράδεισο· αυτό, το οποίο απαρνούμαστε, στα λόγια τουλάχιστον, κάθε φορά που προφέρουμε την Κυριακή Προσευχή: «Πάτερ ἡμῶν, ... γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καί ἐπί τῆς γῆς».
Σταυρώθηκε και σταυρώνεται για μας καθημερινά ο κόσμος. Τί σημαίνει αυτό; ότι δεν έχουν για τους χριστιανούς αξία τα κοσμικά πράγματα, η δόξα, ο πλούτος, η ευμάρεια, η πολυτέλεια και τα συνεπακόλουθα αυτών, το ψέμα, η κακολογία, ο δόλος, οι ηδονές, η πλεονεξία. Όποιος επιθυμεί να είναι μαθητής του Χριστού, όλα αυτά τα μισεί, τα φονεύει μέσα του και είναι όχι απλά ξένος, αλλά νεκρός γι αυτά. Είναι, βέβαια, δύσκολο να απαρνηθεί κανείς το θέλημά του και όλα αυτά τα πράγματα που ο κόσμος θεωρεί μεγάλα και σπουδαία· σε τούτο συντελεί και η ροπή του ανθρώπου, μετά την πρώτη εκείνη πτώση, επί τα πονηρά και επί τα χείρω. Όπλο μας στον αγώνα αυτό, τον άνισο ενίοτε, ο Σταυρός του Χριστού, με τον οποίο ο εχθρός καταισχύνεται και ο πιστός αντλεί απαντοχή κι ελπίδα.
Όλα αυτά, ενώ είναι αυτονόητα για τον απόστολο Παύλο, αποτελούν ζητούμενο για τον καθένα μας. Στα λόγια, βέβαια, μπορεί να ασπαζόμαστε το Ευαγγέλιο, τα έργα μας όμως άλλα μαρτυρούν. Πόσες και πόσες φορές δεν καυχώμαστε, εμείς, οι χριστιανοί, για την καταγωγή μας, για τη μόρφωση, την κοινωνική καταξίωση, τις αποδοχές και τις ανέσεις τις δικές μας και των παιδιών μας· πόσες και πόσες φορές δεν μεταχειριζόμαστε κάποιο μέσον προκειμένου να κερδίσουμε μια πρόσκαιρη εξυπηρέτηση· πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε χρησιμοποιήσει αθέμιτες μεθόδους ώστε να κερδίσουμε μια θέση ή χρήματα ή δόξα ή εξουσία. Ή, μήπως, η πλεονεξία δεν είναι αυτή που οδήγησε την κοινωνία μας στην κατάρρευση, στην πνευματική πρώτα κι έπειτα στην οικονομική; Αν το 90 – 95% των Ελλήνων είμαστε χριστιανοί και εφαρμόζουμε τα λόγια του Ευαγγελίου, τότε πώς εξαπλώθηκε στον κόσμο και θριάμβευσε η αδικία;
Αλλά δεν φταίνε «οι άλλοι»· η δική μας ακηδία ευθύνεται για τα προβλήματα του κόσμου, το γεγονός ότι αντί να συσταυρωθούμε με τον Χριστό συσχηματιστήκαμε με τον κόσμο, κρατώντας μονάχα το όνομα του χριστιανού. Όπως εύστοχα παρατήρησε εκλιπών ιεράρχης, «ο σταυρός δεν είναι κόσμημα, είναι ταυτότητα». Εμάς, όμως, μάς ενδιαφέρει μάλλον η ύλη του σταυρού, αν θα είναι από ευγενή μέταλλα και στολισμένος με πολύτιμους λίθους, παρά η σημασία του για τη ζωή μας.
Ο σταυρός του Κυρίου μας είναι μαρτυρία πίστεως και μαρτύριο συνειδήσεως· ο σταυρός είναι καύχημα των πιστών και θάνατος του κόσμου. Στώμεν καλώς και ας ακολουθήσουμε τον Κύριο στον Γολγοθά, για να γευτούμε και την Ανάστασή Του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου