Kυριακή προ της Υψώσεως (7-9-2014)

Το καύχημα του Σταυρού
Γαλ. 6, 11-17
Ἀδελφοί, ἴδετε πηλίκοις ὑμῖν γράμμασιν ἔγραψα τῇ ἐμῇ χειρί. 12 ὅσοι θέλουσιν εὐπροσωπῆσαι ἐν σαρκί, οὗτοι ἀναγκάζουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι, μόνον ἵνα μὴ τῷ σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ διώκωνται. 13 οὐδὲ γὰρ οἱ περιτετμημένοι αὐτοὶ νόμον φυλάσσουσιν, ἀλλὰ θέλουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι, ἵνα ἐν τῇ ὑμετέρᾳ σαρκὶ καυχήσωνται. 14 Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι' οὗ ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ τῷ κόσμῳ. 15 ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ οὔτε περιτομή τι ἰσχύει οὔτε ἀκροβυστία, ἀλλὰ καινὴ κτίσις. 16 καὶ ὅσοι τῷ κανόνι τούτῳ στοιχήσουσιν, εἰρήνη ἐπ' αὐτοὺς καὶ ἔλεος, καὶ ἐπὶ τὸν Ἰσραὴλ τοῦ Θεοῦ. 17 Τοῦ λοιποῦ κόπους μοι μηδεὶς παρεχέτω· ἐγὼ γὰρ τὰ στίγματα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματί μου βαστάζω.

Κυριακή προ της Yψώσεως του τιμίου Σταυρού σήμερα, και ο απόστολος Παύλος φέρνει ενώπιόν μας ένα δίλημμα που προέκυψε στην εποχή του, εάν δηλαδή οι χριστιανοί πρέπει να περιτέμνονται ή όχι. Το ζήτημα αυτό, όσο απλό κι αν φαίνεται, στην ουσία διαπραγματεύεται το ερώτημα εάν και κατά πόσον οι χριστιανοί οφείλουν να εφαρμόζουν τις εντολές του νόμου, δηλαδή της Παλαιάς Διαθήκης. Και τούτο, επειδή οι εξ ιουδαίων χριστιανοί της εποχής εκείνης θεωρούσαν ότι, εφόσον ο Χριστός δεν ήρθε να καταλύσει τον νόμο αλλά όπως είπε ο ίδιος* να τον τελειοποιήσει, έπρεπε και οι εξ εθνών χριστιανοί να περιτέμνονται, τηρώντας την θεμελιώδη διάταξη του Μωσαϊκού νόμου. Μάλιστα, όπως εξηγεί ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, πολλοί ισχυρίζονταν ότι και ο απόστολος Παύλος ήταν υπέρ αυτής της απόψεως.

Προκειμένου να διαλύσει αυτές τις φήμες, ο απόστολος Παύλος εφιστά την προσοχή όλων λέγοντας “δείτε ότι σάς το λέω γραπτά” και μην έχετε πλέον καμία αμφιβολία: “όσοι ανάμεσά σας θέλουν να διακριθούν κατά την σάρκα, αυτοί σάς αναγκάζουν να περιτέμνεστε, μόνο και μόνο για να μη διώκονται για τον Σταυρό του Χριστού”. Τηρούν δηλαδή επακριβώς τον Νόμο και ζητούν και από εσάς το ίδιο, προκειμένου να καυχώνται διπλά για τον εαυτό τους. Αυτό όμως δεν πηγάζει από ευσέβεια, αλλά από ιδιοτέλεια και κενοδοξία, κινούμενο με σαρκικά – δηλαδή κοσμικά – κριτήρια και επομένως προσκρούει στο θέλημα του Θεού. Διότι επιζητούν να καυχώνται για την δική σας σάρκα, σαν να είναι διδάσκαλοι που έχουν μαθητές ή οπαδούς. Απόδειξη γι αυτό είναι ότι και οι ίδιοι δεν φυλάσσουν ουσιαστικά τον νόμο, αλλά στέκονται σε εξωτερικά σημεία, γεγονός το οποίο κατέκρινε πολλές φορές ο Χριστός.

“Εγώ όμως δεν καυχώμαι για τίποτα από αυτά”, μάς λέει ο απόστολος Παύλος, “αλλά για τον Σταυρό του Χριστού”, ο οποίος για τον κόσμο είναι επονείδιστος και σκάνδαλο, για τον ουρανό όμως και για εμάς αποτελεί μέγιστη δόξα και καύχημα. Καύχημα, γιατί ο Χριστός για μένα ανέλαβε δούλου μορφή, και έπαθε όλα όσα έπαθε από την πολλή Του αγάπη για μένα, τον δούλο, τον εχθρό, τον αγνώμονα. “Ο Χριστός μάς εξαγόρασε από την κατάρα του νόμου, γενόμενος υπέρ ημών κατάρα” (Εφεσ. 3, 13), και εάν ο Θεός ο ίδιος δεν ντράπηκε να σταυρωθεί, θα ντραπώ εγώ τον Σταυρό του Κυρίου; Όχι μόνο δεν ντρέπομαι, αλλά “διά του Σταυρού σταυρώθηκε ο κόσμος για μένα και εγώ για τον κόσμο”. Και κόσμο ονομάζει όχι την γη ή τον ουρανό ή την δημιουργία εν γένει, αλλά το κοσμικό φρόνημα, τα βιοτικά πράγματα, την δόξα, τον πλούτο και όλα όσα ο κόσμος θεωρεί λαμπρά και σημαντικά. Όλα αυτά είναι νεκρά για μένα γιατί δεν με προάγουν πνευματικά, γιατί με απομακρύνουν από την αγάπη του Θεού, και από τη στιγμή που δεν με αφορούν είμαι κι εγώ νεκρός γι αυτά.

Πώς όμως η μη τήρηση του Μωσαϊκού νόμου δεν αντιτίθεται στο θέλημα του Θεού; “Γιατί εν Χριστώ Ιησού δεν ισχύει ούτε περιτομή ούτε απερίτμητη φύση, αλλά καινή κτίσις”, τονίζει ο απόστολος Παύλος. Και αλλού στην ίδια επιστολή, την προς Εφεσίους, λέει ότι δεν δικαιώνει ο νόμος τον άνθρωπο αλλά η πίστη στον Θεό, η οποία αποτελεί την επαγγελία του Θεού στον Αβραάμ. Ωστόσο, εξαιτίας της αμαρτίας, ο νόμος δόθηκε για να γίνει παιδαγωγός εις Χριστόν, και διέπεται από την ίδια επαγγελία του Θεού. Επομένως τώρα, δεν έχουμε ανάγκη από παιδαγωγό, εφόσον δεν είμαστε πλέον δούλοι αλλά τέκνα Θεού εξ υιοθεσίας, μιας που όσοι έχουμε βαπτισθεί εις Χριστόν, έχουμε ενδυθεί τον ίδιο τον Χριστό (πρβλ. Εφεσ. 3, 1-29).

Για τον ισραηλιτικό λαό, η περιτομή ήταν το σύμβολο της αφιερώσεως στον Θεό. Για μάς τους χριστιανούς ο Σταυρός του Χριστού είναι το σύμβολο της υιοθεσίας, και επομένως ο παλαιός νόμος τελειοποιείται διά του Σταυρού και δεν έχει ανάγκη από τους εξωτερικούς τύπους. Το ίδιο συμβαίνει και με τις σκληρές, συχνά, εντολές του νόμου: στην ποινή του λιθοβολισμού, ο Χριστός προτάσσει το “μή κρίνετε, ίνα μη κριθήτε”, στο οφθαλμόν αντί οφθαλμού το “αγαπάτε τους εχθρούς ημών”, στην καύχηση του Φαρισαίου το “ο Θεός ιλασθητί μοι τω αμαρτωλώ” του Τελώνη.

Η διάκριση ανάμεσα στο πλήρωμα της χάριτος του Θεού και στην τήρηση του παλαιού νόμου δυσκολεύει συχνά κι εμάς, τους σημερινούς χριστιανούς. Πολλές φορές μάλιστα αξιώνουμε επίμονα την τήρηση κάποιων από τις εντολές της Παλαιάς Διαθήκης, και άθελά μας εμπίπτουμε σε αυτά που καυτηριάζει ο απόστολος Παύλος στην σημερινή περικοπή. Κινούμαστε δηλαδή με σαρκικά, κοσμικά κριτήρια και όχι σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Εμμένουμε στην τήρηση κάποιων εξωτερικών τύπων, επιζητούμε τον έπαινο των ανθρώπων και ψάχνουμε για μιμητές του εαυτού μας, και όχι μιμητές του Χριστού. Οι ίδιοι δεν είμαστε συνεπείς σε αυτά που λέμε, εφόσον ούτε την περιτομή εφαρμόζουμε, ούτε παραδίδουμε σε λιθοβολισμό τους αμαρτωλούς και γενικά δεν εφαρμόζουμε τον Νόμο στο σύνολό του. Κι όμως, με τα λόγια μας κρίνουμε και κατακρίνουμε τους αδελφούς μας, ακόμα και εκείνους που δεν θέλουν να υποταχθούν στις σκληρές αξιώσεις μας.

Όμως, “ὁ νόμος διὰ Μωϋσέως ἐδόθη, ἡ χάρις καὶ ἡ ἀλήθεια διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο” (Ιω. 1.17). Αντίδοτο αυτής της ανθρωπαρέσκειας και κενοδοξίας η οποία προσηλώνεται στον Νόμο, είναι ο Σταυρός του Χριστού. Αυτός είναι το καύχημά μας, το όπλο μας, η σφραγίδα μας εν Χριστώ. Επάνω στον Σταυρό καλούμαστε κι εμείς να σταυρώσουμε τον παλαιό άνθρωπο με τις επιθυμίες του και με τις αμαρτίες του, προκειμένου να συναναστηθούμε με τον Κύριο Ιησού Χριστό και να ζήσουμε ως γνήσια τέκνα του Θεού την πληρότητα και την χάρη της καινής κτίσεως. Αμήν.

π. Χ.Β.
_____________________
*Ματθ. 5.17: “Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι ἀλλὰ πληρῶσαι”.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου