Μοναχός μόνος μένων οὐ μένει μόνος,
μόνῳ μυσταγωγούμενος Θεῷ τρισυποστάτω,
μονήν ποιοῦντι μυστικήν ἔνδον ἐν τῇ καρδίᾳ.
Μετά τοῦ κόσμου κοινωνός, ἀγγελικῶς διάγει,
ἕνεκα γοῦν τῆς εὐχῆς προκρίνων ἠσυχίαν
μετανοεῖ ὡς ἑαυτός ἁμαρτωλός ὤν μόνος,
ὄνομα δέ Ἰησοῦ μανθάνει ἀεί λέγειν
μαστίζων τόν μισόκαλον, στενάζων ἐκ καρδίας,
μετάνοιαν ποιούμενος ὑπέρ βροτῶν ἁπάντων.
