Σημεῖον ἀντιλεγόμενον





«Χριστός γεννᾶται, δοξάσατε», στο σπήλαιο της Βηθλεέμ, «ἐν φάτνῃ τῶν ἀλόγων, ὁ βασιλεύς τοῦ Ἰσραήλ καί ποιητής τῶν ὅλων». Άγγελοι εξ’ ουρανού κατέβηκαν και υμνούν τον σαρκωθέντα άναρχο Θεό με ουράνιες μελωδίες· «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ, καί ἐπί γῆς εἰρήνη· ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία». Ο βους και η όνος αναγνώρισαν τον πλάστη τους, ξαπλωμένο στη φάτνη· ο λαός του Θεού, ο Ισραήλ, ούτε που αντιλήφθηκε το γεγονός. Απασχολημένος με την απογραφή, γιατί οι εντολές του Καίσαρα επιβάλλεται να τηρούνται, και απορροφημένος από τις καθημερινές μέριμνες, δεν έχει χρόνο να δει το θαύμα, για το οποίο προσδοκά. Δυο - τρεις βοσκοί αμέριμνοι, πρόβατα λογικά μη έχοντα ποιμένα, ακούνε του αγγέλου τη φωνή και προσκυνούνε τον Ποιμένα τον Καλόν. Κοντά σ’ αυτούς τρεις Μάγοι, τρεις σοφοί που για Θεό δεν άκουσαν ποτέ, είδαν στο σύμπαν τα σημάδια Του και το άστρο το ξεχωριστό και εξ ανατολής δώρα κομίζουν· χρυσό, στον Κύριο του παντός, και λίβανο, στον προ αιώνων Θεό, και σμύρνα, για την τριήμερο Ταφή του.

Κι αν μάθανε οι αρχιερείς και οι γραμματείς, από τους μάγους, τα σημάδια και τις Γραφές ερμήνεψαν ορθά, στη φάτνη δεν καταδέχονται να πάνε και ετοιμάζουν το σταυρό. Και ο Ηρώδης, υποτελής του επι γης θεού Καίσαρα μα βασιλιάς μιας σπιθαμής στο άκρο της οικουμένης, τρέμει μη τού στερήσει κάτι από τα κεκτημένα του το φτωχό παιδί που «οὐκ ἔχει ποῦ τήν κεφαλήν κλῖναι»· και για να είναι σίγουρος, θυσιάζει τα τέκνα του λαού του.

Κι εμείς; πώς προσεγγίζουμε την φάτνη; όχι μονάχα σήμερα, ούτε μονάχα μες στην εκκλησιά. Αλλά κάθε μέρα, κάθε στιγμή της ζωής μας. Αν αμαρτάνουμε, αν αδικούμε τους αδελφούς μας, αν κρίνουμε, κατακρίνουμε, καταλαλούμε, ζηλεύουμε, φθονούμε ή μισούμε· με μια λέξη, αν δεν αγαπούμε τον κόσμο όλο όπως μάς αγάπησε ο Χριστός, με αυτοθυσία, τότε μοιάζουμε με τον άθεο Ηρώδη ή με τους ευσεβείς σταυρωτές του Χριστού. Αν η θύραθεν μόρφωσή μας είναι μεγάλη, με λίγη πίστη γινόμαστε προσκυνητές του θαύματος. Αν στη ζωή μας είμαστε απλοί, σαν τους βοσκούς, τότε ευλαβικά ας προσκυνήσουμε, ακούγοντας με προσοχή τον ύμνο των αγγέλων. Και ταπεινά ας επιστρέψουμε «ἕκαστος ἐφ’ ᾧ ἐτάχθη»· μη περιμένουμε και μην ελπίσουμε να αλλάξει η ζωή μας· θα μεταμορφωθεί, από την εντός μας βεβαία ελπίδα. Γιατί, «ἐτέχθη ἡμῖν σήμερον σωτήρ».



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου