«Χριστός γεννᾶται, δοξάσατε», στο σπήλαιο της Βηθλεέμ, «ἐν φάτνῃ τῶν ἀλόγων, ὁ βασιλεύς τοῦ Ἰσραήλ καί ποιητής τῶν ὅλων». Άγγελοι εξ’ ουρανού κατέβηκαν και υμνούν τον σαρκωθέντα άναρχο Θεό με ουράνιες μελωδίες· «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ, καί ἐπί γῆς εἰρήνη· ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία». Ο βους και η όνος αναγνώρισαν τον πλάστη τους, ξαπλωμένο στη φάτνη· ο λαός του Θεού, ο Ισραήλ, ούτε που αντιλήφθηκε το γεγονός. Απασχολημένος με την απογραφή, γιατί οι εντολές του Καίσαρα επιβάλλεται να τηρούνται, και απορροφημένος από τις καθημερινές μέριμνες, δεν έχει χρόνο να δει το θαύμα, για το οποίο προσδοκά. Δυο - τρεις βοσκοί αμέριμνοι, πρόβατα λογικά μη έχοντα ποιμένα, ακούνε του αγγέλου τη φωνή και προσκυνούνε τον Ποιμένα τον Καλόν. Κοντά σ’ αυτούς τρεις Μάγοι, τρεις σοφοί που για Θεό δεν άκουσαν ποτέ, είδαν στο σύμπαν τα σημάδια Του και το άστρο το ξεχωριστό και εξ ανατολής δώρα κομίζουν· χρυσό, στον Κύριο του παντός, και λίβανο, στον προ αιώνων Θεό, και σμύρνα, για την τριήμερο Ταφή του.
