Γαλ. 3.23 - 4.5
Ἀδελφοί, πρὸ τοῦ ἐλθεῖν τὴν πίστιν ὑπὸ νόμον ἐφρουρούμεθα συγκεκλεισμένοι εἰς τὴν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθῆναι. Ὥστε ὁ νόμος παιδαγωγὸς ἡμῶν γέγονεν εἰς Χριστόν, ἵνα ἐκ πίστεως δικαιωθῶμεν· ἐλθούσης δὲ τῆς πίστεως οὐκέτι ὑπὸ παιδαγωγόν ἐσμεν. Πάντες γὰρ υἱοὶ Θεοῦ ἐστε διὰ τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ· ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε. Οὐκ ἔνι ᾿Ιουδαῖος οὐδὲ ῞Ελλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ. Εἰ δὲ ὑμεῖς Χριστοῦ, ἄρα τοῦ ᾿Αβραὰμ σπέρμα ἐστὲ καὶ κατ᾿ ἐπαγγελίαν κληρονόμοι. Λέγω δέ, ἐφ᾿ ὅσον χρόνον ὁ κληρονόμος νήπιός ἐστιν, οὐδὲν διαφέρει δούλου, κύριος πάντων ὤν, ἀλλὰ ὑπὸ ἐπιτρόπους ἐστὶ καὶ οἰκονόμους ἄχρι τῆς προθεσμίας τοῦ πατρός. Οὕτω καὶ ἡμεῖς, ὅτε ἦμεν νήπιοι, ὑπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου ἦμεν δεδουλωμένοι· ὅτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν.
Εορτάζουμε σήμερα την μνήμη της Αγίας Παρασκευής, η οποία μαρτύρησε για την πίστη στον Χριστό και ανεδείχθη πιο ανδρεία από πολλούς άνδρες κατά τη φύση, και αστέρας λαμπρότατος του νοητού στερεώματος της Εκκλησίας. Το αποστολικό ανάγνωσμα που έχει οριστεί να διαβάζουμε, οφείλεται πιθανότατα στη φράση που λέει ότι «όσοι έχετε βαπτιστεί στον Χριστό, έχετε ενδυθεί τον Χριστό. Δεν υπάρχει Ιουδαίος και Έλληνας, δούλος και ελεύθερος, αρσενικό και θηλυκό· γιατί όλοι εσείς είστε ένας άνθρωπος εν Χριστώ Ιησού». Αυτή η διαπίστωση βρίσκεται στο μέσο της περικοπής, η οποία τονίζει τη διαφορά ανάμεσα στον νόμο που καθιέρωσε η Παλαιά Διαθήκη και στην πίστη που εγκαινίασε η Καινή Διαθήκη.
Προτού να έλθει η πίστη, μάς λέει ο απόστολος Παύλος, περιφρουρούμασταν από από τον νόμο της Παλαιάς Διαθήκης, για την πίστη που έμελλε να αποκαλυφθεί με την Καινή Διαθήκη. Επομένως, ο νόμος ήταν παιδαγωγός προκειμένου να δεχτούμε τον Χριστό και να δικαιωθούμε όχι από τα έργα του νόμου αλλά από την πίστη. Γι αυτό, εφόσον ήλθε η πίστη, δεν βρισκόμαστε κάτω από παιδαγωγό, γιατί όλοι είμαστε παιδιά του Θεού μέσα από την πίστη στον Χριστό, αφού όσοι έχετε βαπτιστεί στον Χριστό, έχετε ενδυθεί τον Χριστό. Δεν υπάρχει Ιουδαίος και Έλληνας, δούλος και ελεύθερος, αρσενικό και θηλυκό· γιατί όλοι εσείς είστε ένας άνθρωπος εν Χριστώ Ιησού. Αν λοιπόν είστε του Χριστού, άρα είσαστε παιδιά του Αβραάμ και κληρονόμοι της πρώτης επαγγελίας του Θεού στον Αβραάμ. Θέλω να πω ότι όσο καιρό ο κληρονόμος είαι νήπιο, δεν διαφέρει σε τίποτα από τον δούλο, κι ας είναι κύριος όλης της περιουσίας, αλλά είναι κάτω από επιτρόπους και οικονόμους, μέχρι την προθεσμία που έχει θέσει ο πατέρας. Ομοίως κι εμείς, όταν ήμασταν νήπιοι στο πνεύμα, ήμασταν υποδουλωμένοι στα στοιχεία του κόσμου· όταν όμως συμπληρώθηκε ο κατάλληλος χρόνος, ο θεός έστειλε τον Υιό του, που γεννήθηκε από γυναίκα και ήταν κάτω από τον νόμο, ώστε να εξαγοράσει εμάς που βρισκόμασταν κάτω από τον νόμο και να λάβουμε την υιοθεσία.
Αυτή είναι η γέννηση εν Πνεύματι Αγίω, για την οποία μίλησε ο Χριστός στον Νικόδημο [1], δηλαδή η πίστη στον Χριστό και η συνεπακόλουθη ελευθερία τόσο από τα δεσμά της αμαρτίας όσο και από την κηδεμονία του νόμου. Ο άνθρωπος που έχει βαπτιστεί στο όνομα του Πατρός και του υιού και του Αγίου Πνεύματος, έχει θάψει τον παλαιό άνθρωπο μαζί με τις επιθυμίες και έχει αναστηθεί μαζί με τον Χριστό [2], και από δούλος έχει αναδειχθεί υιός και κληρονόμος των επαγγελιών του Θεού. Δεν δεσμεύεται πια από τα νεκρά και συμβολικά έργα του νόμου, για τον απλό λόγο ότι γνωρίζει την αλήθεια, που είναι ο Χριστός, και η ζωή του πλέον διέπεται από την κατά Θεόν αγάπη, όπως μάς την δίδαξε ο Χριστός, η οποία θυσιάζεται για όλους.
Αν η αγάπη προς τους αδελφούς μας είναι να θυσιάζουμε ακόμα και την ζωή μας γι αυτούς [3], η αγάπη προς τον Θεό δεν μπορεί να είναι διαφορετική. Γι αυτό οι άγιοι περιφρόνησαν κάθε τι γήινο το οποίο θα μπορούσε, ανάλογα με τις περιστάσεις, να τους εμποδίσει από την αγάπη προς τον Θεό. Γι αυτό οι άγιοι μάρτυρες, και μαζί με αυτούς η Αγία Παρασκευή την οποία τιμούμε σήμερα, δεν υπολόγισαν ακόμα και την ίδια τους τη ζωή, μπροστά στις απειλές και στις διώξεις και στα βασανιστήρια των αρχόντων. Πρόσθεσαν μάλιστα στο βάπτισμα το χριστιανικό και το βάπτισμα του αίματος, με το οποίο απέπλυναν πλήθος αμαρτιών και παραδόθηκαν στα χέρια του δικαιοκρίτου Χριστού ως θύματα άμωμα.
Σήμερα, θα πει κανείς, δεν έχουμε διωγμούς, ώστε να θυσιαστούμε για τον Χριστό. Το λέμε αυτό όχι επειδή είμαστε έτοιμοι να δώσουμε τη ζωή μας για την αγάπη του θεού, αλλά περισσότερο ως δικαιολογία για την χλιαρή στάση μας, για τον επίπλαστο χριστιανικό βίο που έχουμε κατασκευάσει. Αν αναλογιστούμε τον ληστή επάνω στον σταυρό, θα διαπιστώσουμε ότι το ίδιο έκανε· δεν τον ένοιαξε για τη ζωή του, αλλά για την αγάπη και την φιλανθρωπία του Θεού. Η πόρνη και η αιμορροούσα δεν νοιάστηκαν για το τι θα πούνε οι άνθρωποι γύρω τους, αλλά προσέτρεξαν ταπεινά στον Κύριο, ζητώντας σιωπηλά ή και με λόγια το έλεός του. Ο Ζακχαίος δεν υπολόγισε το αξίωμα και την δόξα που απολάμβανε, αλλά έτρεξε να παρακαλέσει τον Κύριο να έλθει στην οικία του. Οι ασκητές της ερήμου δεν έχυσαν το αίμα τους αλλά περιόρισαν τις βιοτικές τους ανάγκες στο ελάχιστο, προκειμένου να αφιερώσουν ει δυνατόν όλο τον χρόνο τους στην προσευχή και στην εργασία των εντολών του Θεού. Αλλά και ο φτωχός τσαγκάρης της Αλεξάνδρειας, για να έχει στην καρδιά του ταπείνωση και μνήμη Θεού, αξιώθηκε να γίνει δάσκαλος του δασκάλου της ερήμου, Μεγάλου Αντωνίου.
Αυτή την αγάπη, η οποία δεν λυπάται κόπους και θυσίες, δεν διακρίνει τους αδελφούς, πάντα στέγει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει και ουδέποτε εκπίπτει, ας παρπακαλέσουμε τον Κύριο, με την πρεσβεία πάντων των Αγίων, να εμπνέει στις καρδιές μας, ώστε καθημερινά να δίνουμε το μαρτύριο της συνειδήσεως και να γινόμαστε, με την χάρη του θεού, άξιοι αγωνιστές του πνευματικού σταδίου. Αμήν.
π. Χ.Β.
--------
[1] Βλ. Ιω. 3.1-23
[2] Πρβλ. Κολοσ. 2.12-14: «συνταφέντες αὐτῷ ἐν τῷ βαπτίσματι, ἐν ᾧ καὶ συνηγέρθητε διὰ τῆς πίστεως τῆς ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ τοῦ ἐγείραντος αὐτὸν ἐκ τῶν νεκρῶν. καὶ ὑμᾶς, νεκροὺς ὄντας ἐν τοῖς παραπτώμασι καὶ τῇ ἀκροβυστίᾳ τῆς σαρκὸς ὑμῶν, συνεζωοποίησεν ὑμᾶς σὺν αὐτῷ, χαρισάμενος ἡμῖν πάντα τὰ παραπτώματα, ἐξαλείψας τὸ καθ' ἡμῶν χειρόγραφον τοῖς δόγμασιν ὃ ἦν ὑπεναντίον ἡμῖν, καὶ αὐτὸ ἦρεν ἐκ τοῦ μέσου προσηλώσας αὐτὸ τῷ σταυρῷ».
[3] Βλ. Ιω. 15.12-13: «αὕτη ἐστὶν ἡ ἐντολὴ ἡ ἐμή, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς. μείζονα ταύτης ἀγάπην οὐδεὶς ἔχει, ἵνα τις τὴν ψυχὴν αὐτοῦ θῇ ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ».
Εορτάζουμε σήμερα την μνήμη της Αγίας Παρασκευής, η οποία μαρτύρησε για την πίστη στον Χριστό και ανεδείχθη πιο ανδρεία από πολλούς άνδρες κατά τη φύση, και αστέρας λαμπρότατος του νοητού στερεώματος της Εκκλησίας. Το αποστολικό ανάγνωσμα που έχει οριστεί να διαβάζουμε, οφείλεται πιθανότατα στη φράση που λέει ότι «όσοι έχετε βαπτιστεί στον Χριστό, έχετε ενδυθεί τον Χριστό. Δεν υπάρχει Ιουδαίος και Έλληνας, δούλος και ελεύθερος, αρσενικό και θηλυκό· γιατί όλοι εσείς είστε ένας άνθρωπος εν Χριστώ Ιησού». Αυτή η διαπίστωση βρίσκεται στο μέσο της περικοπής, η οποία τονίζει τη διαφορά ανάμεσα στον νόμο που καθιέρωσε η Παλαιά Διαθήκη και στην πίστη που εγκαινίασε η Καινή Διαθήκη.
Προτού να έλθει η πίστη, μάς λέει ο απόστολος Παύλος, περιφρουρούμασταν από από τον νόμο της Παλαιάς Διαθήκης, για την πίστη που έμελλε να αποκαλυφθεί με την Καινή Διαθήκη. Επομένως, ο νόμος ήταν παιδαγωγός προκειμένου να δεχτούμε τον Χριστό και να δικαιωθούμε όχι από τα έργα του νόμου αλλά από την πίστη. Γι αυτό, εφόσον ήλθε η πίστη, δεν βρισκόμαστε κάτω από παιδαγωγό, γιατί όλοι είμαστε παιδιά του Θεού μέσα από την πίστη στον Χριστό, αφού όσοι έχετε βαπτιστεί στον Χριστό, έχετε ενδυθεί τον Χριστό. Δεν υπάρχει Ιουδαίος και Έλληνας, δούλος και ελεύθερος, αρσενικό και θηλυκό· γιατί όλοι εσείς είστε ένας άνθρωπος εν Χριστώ Ιησού. Αν λοιπόν είστε του Χριστού, άρα είσαστε παιδιά του Αβραάμ και κληρονόμοι της πρώτης επαγγελίας του Θεού στον Αβραάμ. Θέλω να πω ότι όσο καιρό ο κληρονόμος είαι νήπιο, δεν διαφέρει σε τίποτα από τον δούλο, κι ας είναι κύριος όλης της περιουσίας, αλλά είναι κάτω από επιτρόπους και οικονόμους, μέχρι την προθεσμία που έχει θέσει ο πατέρας. Ομοίως κι εμείς, όταν ήμασταν νήπιοι στο πνεύμα, ήμασταν υποδουλωμένοι στα στοιχεία του κόσμου· όταν όμως συμπληρώθηκε ο κατάλληλος χρόνος, ο θεός έστειλε τον Υιό του, που γεννήθηκε από γυναίκα και ήταν κάτω από τον νόμο, ώστε να εξαγοράσει εμάς που βρισκόμασταν κάτω από τον νόμο και να λάβουμε την υιοθεσία.
Αυτή είναι η γέννηση εν Πνεύματι Αγίω, για την οποία μίλησε ο Χριστός στον Νικόδημο [1], δηλαδή η πίστη στον Χριστό και η συνεπακόλουθη ελευθερία τόσο από τα δεσμά της αμαρτίας όσο και από την κηδεμονία του νόμου. Ο άνθρωπος που έχει βαπτιστεί στο όνομα του Πατρός και του υιού και του Αγίου Πνεύματος, έχει θάψει τον παλαιό άνθρωπο μαζί με τις επιθυμίες και έχει αναστηθεί μαζί με τον Χριστό [2], και από δούλος έχει αναδειχθεί υιός και κληρονόμος των επαγγελιών του Θεού. Δεν δεσμεύεται πια από τα νεκρά και συμβολικά έργα του νόμου, για τον απλό λόγο ότι γνωρίζει την αλήθεια, που είναι ο Χριστός, και η ζωή του πλέον διέπεται από την κατά Θεόν αγάπη, όπως μάς την δίδαξε ο Χριστός, η οποία θυσιάζεται για όλους.
Αν η αγάπη προς τους αδελφούς μας είναι να θυσιάζουμε ακόμα και την ζωή μας γι αυτούς [3], η αγάπη προς τον Θεό δεν μπορεί να είναι διαφορετική. Γι αυτό οι άγιοι περιφρόνησαν κάθε τι γήινο το οποίο θα μπορούσε, ανάλογα με τις περιστάσεις, να τους εμποδίσει από την αγάπη προς τον Θεό. Γι αυτό οι άγιοι μάρτυρες, και μαζί με αυτούς η Αγία Παρασκευή την οποία τιμούμε σήμερα, δεν υπολόγισαν ακόμα και την ίδια τους τη ζωή, μπροστά στις απειλές και στις διώξεις και στα βασανιστήρια των αρχόντων. Πρόσθεσαν μάλιστα στο βάπτισμα το χριστιανικό και το βάπτισμα του αίματος, με το οποίο απέπλυναν πλήθος αμαρτιών και παραδόθηκαν στα χέρια του δικαιοκρίτου Χριστού ως θύματα άμωμα.
Σήμερα, θα πει κανείς, δεν έχουμε διωγμούς, ώστε να θυσιαστούμε για τον Χριστό. Το λέμε αυτό όχι επειδή είμαστε έτοιμοι να δώσουμε τη ζωή μας για την αγάπη του θεού, αλλά περισσότερο ως δικαιολογία για την χλιαρή στάση μας, για τον επίπλαστο χριστιανικό βίο που έχουμε κατασκευάσει. Αν αναλογιστούμε τον ληστή επάνω στον σταυρό, θα διαπιστώσουμε ότι το ίδιο έκανε· δεν τον ένοιαξε για τη ζωή του, αλλά για την αγάπη και την φιλανθρωπία του Θεού. Η πόρνη και η αιμορροούσα δεν νοιάστηκαν για το τι θα πούνε οι άνθρωποι γύρω τους, αλλά προσέτρεξαν ταπεινά στον Κύριο, ζητώντας σιωπηλά ή και με λόγια το έλεός του. Ο Ζακχαίος δεν υπολόγισε το αξίωμα και την δόξα που απολάμβανε, αλλά έτρεξε να παρακαλέσει τον Κύριο να έλθει στην οικία του. Οι ασκητές της ερήμου δεν έχυσαν το αίμα τους αλλά περιόρισαν τις βιοτικές τους ανάγκες στο ελάχιστο, προκειμένου να αφιερώσουν ει δυνατόν όλο τον χρόνο τους στην προσευχή και στην εργασία των εντολών του Θεού. Αλλά και ο φτωχός τσαγκάρης της Αλεξάνδρειας, για να έχει στην καρδιά του ταπείνωση και μνήμη Θεού, αξιώθηκε να γίνει δάσκαλος του δασκάλου της ερήμου, Μεγάλου Αντωνίου.
Αυτή την αγάπη, η οποία δεν λυπάται κόπους και θυσίες, δεν διακρίνει τους αδελφούς, πάντα στέγει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει και ουδέποτε εκπίπτει, ας παρπακαλέσουμε τον Κύριο, με την πρεσβεία πάντων των Αγίων, να εμπνέει στις καρδιές μας, ώστε καθημερινά να δίνουμε το μαρτύριο της συνειδήσεως και να γινόμαστε, με την χάρη του θεού, άξιοι αγωνιστές του πνευματικού σταδίου. Αμήν.
π. Χ.Β.
--------
[1] Βλ. Ιω. 3.1-23
[2] Πρβλ. Κολοσ. 2.12-14: «συνταφέντες αὐτῷ ἐν τῷ βαπτίσματι, ἐν ᾧ καὶ συνηγέρθητε διὰ τῆς πίστεως τῆς ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ τοῦ ἐγείραντος αὐτὸν ἐκ τῶν νεκρῶν. καὶ ὑμᾶς, νεκροὺς ὄντας ἐν τοῖς παραπτώμασι καὶ τῇ ἀκροβυστίᾳ τῆς σαρκὸς ὑμῶν, συνεζωοποίησεν ὑμᾶς σὺν αὐτῷ, χαρισάμενος ἡμῖν πάντα τὰ παραπτώματα, ἐξαλείψας τὸ καθ' ἡμῶν χειρόγραφον τοῖς δόγμασιν ὃ ἦν ὑπεναντίον ἡμῖν, καὶ αὐτὸ ἦρεν ἐκ τοῦ μέσου προσηλώσας αὐτὸ τῷ σταυρῷ».
[3] Βλ. Ιω. 15.12-13: «αὕτη ἐστὶν ἡ ἐντολὴ ἡ ἐμή, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς. μείζονα ταύτης ἀγάπην οὐδεὶς ἔχει, ἵνα τις τὴν ψυχὴν αὐτοῦ θῇ ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου