Β' Κορ. 6, 16 - 7, 1.
Νεοελληνική απόδοση
Αδελφοί, σεις είστε ναός του Θεού, όπως είπε ο Θεός, ότι “θα οικίσω μέσα τους και θα συμπορευθώ μαζί τους, και θα είμαι Θεός τους, και εκείνοι λαός μου. Γι αυτό λέει ο Κύριος, φύγετε και ξεχωρίστε από αυτούς (εννοεί τους αμαρτωλούς και ειδωλολάτρες), και μη αγγίζετε ακάθαρτο πράγμα, κι εγώ θα σας δεχτώ και θα είμαι πατέρας σας και σεις θα είστε υιοί και θυγατέρες μου, λέει ο παντοκράτωρ Κύριος”. Έχοντας επομένως, αγαπητοί, τούτες τις παραγγελίες, ας καθαρίσουμε τους εαυτούς μας από κάθε ρύπο σωματικό και πνευματικό, καλλιεργώντας την αγιότητα με σεβασμό προς τον Θεό.
Σχόλια
- Κεντρική ιδέα της σημερινής αποστολικής περικοπής είναι η προτροπή της καλλιέργειας της αγιότητας στη ζωή μας. Αφετηρία για αυτή την πνευματική πορεία αποτελεί το γεγονός ότι ο άνθρωπος είναι ναός του Θεού, μέσο της η αποστασιοποίηση του ανθρώπου από την αμαρτία και τέλος η ενοίκηση του ίδιου του Θεού στον άνθρωπο.
- Τί σημαίνει όμως ότι ο άνθρωπος είναι ναός του Θεού; κατά τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας, ο άνθρωπος είναι δημιούργημα του Θεού, πλασμένος από ύλη αλλά και από ψυχή ζώσα. Αυτό τον αντιδιαστέλλει από τα άλλα ζώα, τα οποία διαθέτουν μια “πνοή ζωής”, όχι όμως αθάνατη ψυχή, συνείδηση και έλλογη σκέψη. Επιπλέον, όπως θαυμάσια ερμηνεύουν οι Πατέρες της Εκκλησίας, σκοπός της δημιουργίας του ανθρώπου είναι η κοινωνία αγάπης με τον Θεό, κατά τα πρότυπα της Αγίας Τριάδος, η ενοίκηση του Αγίου Πνεύματος στον άνθρωπο και η μετοχή στις θείες ενέργειες. Οι νηπτικοί Πατέρες ομιλούν επιπλέον για την θέα του ακτίστου Φωτός, του φωτισμού της ψυχής κατά τον τρόπο της Μεταμορφώσεως, όπου ο Χριστός αποκάλυψε στους μαθητές Του μέρος από την θεότητά Του. Και όλη αυτή η πνευματική ανάταση και εμπειρία, το πλήρωμα δηλαδή της αγάπης και της κοινωνίας με τον Θεό, περιγράφεται απλά με τον όρο “θέωση”.
- Σε τί συνίσταται πρακτικά η αγιότητα; συνίσταται στην ταύτιση της ζωής μας με το θέλημα του Θεού, γι αυτό και στην Κυριακή Προσευχή λέμε κάθε μέρα “γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επί της γης”. Δεν είναι δυνατόν να σέβεται κανείς τον Θεό και παράλληλα να ζει αντίθετα προς το θέλημά Του. Και επειδή η ανθρώπινη φύση είναι τρεπτή, φυσικό είναι να υπάρξουν και πτώσεις, ωστόσο ο νους και η προσπάθειά μας οφείλει να βρίσκεται προς την κατεύθυνση της αρετής, των πραγμάτων εκείνων που αντιστρατεύονται την αμαρτία και καλλιεργούν την αγάπη προς τον πλησίον, η οποία οδηγεί στην αγάπη και την γνώση του Θεού.
- Η κάθαρση από τον σωματικό και τον πνευματικό ρύπο ασφαλώς αποτελεί προϋπόθεση για την προσέγγισή μας προς τον Θεό. Πνευματικό ρύπο συνιστά κάθε αμαρτωλή επιθυμία ή σκέψη, η οποία απομακρύνει τον άνθρωπο από το θέλημα του Θεού, και στην οποία η ψυχή συναινεί. Και όταν η επιθυμία αυτή πραγματοποιείται, στις περισσότερες περιπτώσεις ρυπαίνει και το σώμα, είτε αφορά λόγια ή πράξεις ή χειρονομίες. Πηγή της κάθε αμαρτίας δεν είναι άλλη από τον ανθρώπινο εγωισμό, που όταν εκδηλώνεται διαρρηγνύει τον σύνδεσμο της αγάπης προς τον πλησίον, πολύ δε περισσότερο προς τον Θεό. Η επιμέλεια επομένως ώστε να καθαρίσουμε, στα μέτρα του δυνατού, συνολικά τον άνθρωπο από κάθε ρύπο της ψυχής και του σώματος, αποτελεί μια πνευματική πρωτίστως διεργασία. Όταν καθαρισθεί το έσωθεν του ανθρώπου, τότε με φυσικό τρόπο θα λάμψει και από έξω. Το αντίθετο συνιστά υποκρισία, την οποία ο Χριστός στηλίτευσε καυστικά στα περίφημα “ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριταί...”.
- Ακόμη πιο πρακτικά, ο αγώνας μας για καθαρισμό της ζωής μας και για την προσέγγιση του Θεού, απαιτεί: α) συναίσθηση της πνευματικής μας καταστάσεως, διότι αν δεν έχουμε συναίσθηση ότι κάπου υστερούμε, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να προσπαθήσουμε για το καλύτερο, β) μετάνοια, δηλαδή απόφαση σταθερή για αλλαγή του τρόπου της ζωής μας, γ) Εξομολόγηση, με την οποία αίρεται κάθε πνευματικό βάρος και δίνονται οι κατευθυντήριες γραμμές της πνευματικής ζωής, και δ) συμμετοχή στη Μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, μέσα από την οποία ολοκληρώνεται η κοινωνία της αγάπης με τους αδελφούς μας και με τον Θεό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου