Σημεῖον ἀντιλεγόμενον





«Χριστός γεννᾶται, δοξάσατε», στο σπήλαιο της Βηθλεέμ, «ἐν φάτνῃ τῶν ἀλόγων, ὁ βασιλεύς τοῦ Ἰσραήλ καί ποιητής τῶν ὅλων». Άγγελοι εξ’ ουρανού κατέβηκαν και υμνούν τον σαρκωθέντα άναρχο Θεό με ουράνιες μελωδίες· «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ, καί ἐπί γῆς εἰρήνη· ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία». Ο βους και η όνος αναγνώρισαν τον πλάστη τους, ξαπλωμένο στη φάτνη· ο λαός του Θεού, ο Ισραήλ, ούτε που αντιλήφθηκε το γεγονός. Απασχολημένος με την απογραφή, γιατί οι εντολές του Καίσαρα επιβάλλεται να τηρούνται, και απορροφημένος από τις καθημερινές μέριμνες, δεν έχει χρόνο να δει το θαύμα, για το οποίο προσδοκά. Δυο - τρεις βοσκοί αμέριμνοι, πρόβατα λογικά μη έχοντα ποιμένα, ακούνε του αγγέλου τη φωνή και προσκυνούνε τον Ποιμένα τον Καλόν. Κοντά σ’ αυτούς τρεις Μάγοι, τρεις σοφοί που για Θεό δεν άκουσαν ποτέ, είδαν στο σύμπαν τα σημάδια Του και το άστρο το ξεχωριστό και εξ ανατολής δώρα κομίζουν· χρυσό, στον Κύριο του παντός, και λίβανο, στον προ αιώνων Θεό, και σμύρνα, για την τριήμερο Ταφή του.

Ἡ ἀνάμνησις τῆς ἀχράντου Γεννήσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ


  (Εκ του Μηνολογίου του αυτοκράτορος Βασιλείου του Β')

     Βλέποντας ο φιλάνθρωπος Θεός το γένος των ανθρώπων από τον διάβολο να τυραννιέται, σπλαγχνίστηκε. Και αφού έστειλε τον άγγελό του Γαβριήλ, είπε στην Θεοτόκο «Χαῖρε, κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετά σοῦ». Και αμέσως συνελήφθη ο Κύριος και Θεός μας μέσα στην πάναγνη μήτρα της. Και όταν πέρασαν ενιά μήνες από τη σύλληψη, βγήκε διάταγμα από τον Αύγουστο Καίσαρα, να απογραφεί όλη η οικουμένη. Και στάλθηκε ο Κυρίνιος στα Ιεροσόλυμα, στην Βηθλεέμ, να κάνει την απογραφή. Ανέβηκε κι ο Ιωσήφ, ο φύλακας της Παρθένου μαζί με αυτήν, για να απογραφεί στην Βηθλεέμ. Κι επειδή επρόκειτο να γεννήσει η Παρθένος, αφού δεν βρήκε κάποιο οίκημα εξαιτίας του πολύ κόσμου, εισήλθε σε φτωχικό σπήλαιο, κι εκεί γέννησε χωρίς φθορά τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Και τύλιξε στα σπάργανα, ως βρέφος, τον Κτίστη των όλων, και τόν εναπέθεσε στην φάτνη των αλόγων, ως μέλλοντα να μάς απελευθερώσει από την αλογία.



ἀρχαρίου τεττίγισμα*




Οἱ φυγάδες τοῦ κόσμου
νυχθημέρως θρηνοῦμεν
ἐν ναοῖς χρυσοποικίλτοις
-ἀλλ’ εἰς δόξαν Θεοῦ·
καί τά στίφη ὁρῶντες
κοσμικῶν συρρεόντων,
ἀναπέμπομεν ὕμνον
τῷ Ὑψίστῳ πολύν!

Περιάγοντες πόλεις
προσηλύτους ποιοῦμεν
ἡσυχίαν διάγειν
φλυαροῦντες ἀεί·
ἣν αὐτοί λησμονοῦμεν
καί ὅτι ἔξω κελλίου
μοναχός ἀπολεῖται
ὡς ἰχθύς ἐπί γῆν.

Ἐμαυτόν κατακρίνων
δός μοι δάκρυα, Μῆτερ,
ἱκετεύσατε πάντων
τῶν Ἁγίων χοροί
τῷ κριτῇ μου καί πλάστῃ
μή παρίδῃ εἰς τέλος
καί μετάνοιαν δίδῃ.
ᾯ ἡ δόξα. Ἀμήν.


 ------------- 
* Ἀρχάριος μέν διά τό «οὔπω γέγονα μοναχός», τοῦ Ἀββᾶ Μακαρίου τοῦ Αἰγυπτίου· ὡς τέττιξ δέ φωνάς περιπλέκων, μή ἐργαζόμενος τά πρός σωτηρίαν. Εὔξασθε, ὑπέρ ἐμοῦ, ἀδελφοί. π. Χ.Β.


Φύλο και ταυτότητα· μια εκκλησιαστική θεώρηση


φωτογαφία: Κώστας Μπαλάφας

(Ομιλία που εκφωνήθηκε στη Σχολή Γονέων της Ιεράς Μητροπόλεως Χαλκίδος την 2.12.2017) [.pdf]



Το θέμα που θα μάς απασχολήσει σήμερα, Πανοσιολογιώτατε, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, συζητήθηκε αρκετά τον τελευταίο καιρό, με αφορμή τον νόμο που πρόσφατα ψηφίστηκε από τη Βουλή, ο οποίος επιτρέπει την «διόρθωση της ταυτότητας του φύλου», και τα ερωτήματα που προξενεί αυτή η καινοτομία. Θα ήθελα, όμως, πρώτα, να ευχαριστήσω τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη σας κ. Χρυσόστομο, για την πρόσκληση στην ταπεινότητά μου και για την παραχώρηση του βήματος, μιας που η διδαχή του λαού του Θεού είναι έργο πρωτίστως του επισκόπου και έπειτα των επί τούτου εντεταλμένων κληρικών· με την ευχή του, λοιπόν, ας έλθουμε να μαθητεύσουμε στον λόγο του Ευαγγελίου και στην σωτήρια διδασκαλία της αγίας μας Εκκλησίας.

Η συζήτηση για το φύλο και την ταυτότητα του φύλου δεν είναι πρόσφατη· βρίσκεται στο προσκήνιο των συζητήσεων των αποκαλουμένων διεμφυλικών κοινοτήτων πάνω από δύο δεκαετίες. Βέβαια, η κοινή γνώμη ασχολήθηκε με το θέμα μόλις κατά το τελευταίο διάστημα, ένεκα της ψηφίσεως του σχετικού νόμου· και όσο βιαστικά και επιφανειακά ασχολήθηκε, άλλο τόσο βιαστικά και αψήφιστα το λησμόνησε, για να καταπιαστεί ο καθένας είτε με τα προβλήματά του είτε με ό,τι τού προσφέρει η εγχώρια δημοσιογραφία. Ακόμα όμως και οι συντάκτες του νόμου, όπως φαίνεται, αντέγραψαν άνευ ετέρας βασάνου την ρητορική των ομοφυλοφιλικών και λοιπών διεμφυλικών ομάδων1· βέβαια, στην ξενόγλωσση ορολογία γίνεται σαφής διάκριση ανάμεσα στο βιολογικό φύλο (sex) και στο «κοινωνικό φύλο» ή γένος (gender), πράγμα που δεν συμβαίνει ξεκάθαρα στον ψηφισθέντα νόμο 4491/2017. Ας δούμε όμως τί ορίζει ο νόμος:

Τιμή αγίου μίμησις αγίου εστί


     Με πολλή χαρά πληροφορηθήκαμε οι πιστοί την αγιοκατάταξη του γέροντος Ιακώβου (Τσαλίκη) του εν Ευβοία, η μνήμη του οποίου ορίστηκε να τιμάται στις 22 Νοεμβρίου. Ήδη δε, έχουν προγραμματιστεί, σε διάφορους τόπους, ομιλίες, ημερίδες, αγρυπνίες και λοιπές λατρευτικές εκδηλώσεις προς τιμήν του νέου αμαράντου άνθους της Εκκλησίας του Χριστού. Η Εκκλησία, βέβαια, δεν κατασκευάζει αγίους, δεν «αγιοποιεί», αλλά αφουγκράζεται το κοινό αίσθημα των πιστών και προβάλλει τους ποικιλοτρόπως δοξασμένους από τον Θεό αγίους, ώστε να αποτελούν υπόδειγμα για τους πιστούς και καταφυγή και παρηγοριά στις τρικυμίες του βίου.

«Θεμέλιον γὰρ ἄλλον οὐδεὶς δύναται θεῖναι παρὰ τὸν κείμενον, ὅς ἐστιν Ἰησοῦς Χριστός» (Α΄ Κορ. 3.11)



Όπου απουσιάζει ο φωτισμός του Θεού, εκεί υπάρχει σύγχυση και πνευματικό σκοτάδι, τα οποία γεννούν έριδες, διχοστασίες και μάχες. Παράδειγμα, ο πύργος της Βαβέλ· άνθρωποι τυφλωμένοι από εωσφορική έπαρση, μαζεύτηκαν να φτιάξουν ένα κτίσμα, που θά ΄φτανε ίσα με το Θεό. Η διήγηση αναφέρει ότι ο Θεός σύγχισε τις γλώσσες των ανθρώπων, με αποτέλεσμα να μη μπορούν να συνεννοηθούν και τελικά να εγκαταλείψουν το εγχείρημα. Βέβαια, η διαφορετική γλώσσα είναι μάλλον εμπόδιο συνεννόησης, και μάλιστα εύκολο ως προς την υπέρβασή του, παρά γενεσιουργός διχοστασίας. Ώστε ο Θεός έθεσε ένα μικρό εμπόδιο, για να φανεί η γύμνια των επιχειρούντων. Γιατί εκείνος που δεν λογαριάζει τον Θεό, δεν αργεί να ποδοπατήσει και τον άνθρωπο.


Θεμέλιο της πίστης μας και, κατά συνέπεια, της ζωής μας ολόκληρης, έχουμε θέσει οι πιστοί τον Χριστό· έτσι λέμε και αυτό ομολογούμε. Έχουμε, όμως, πραγματικά θέσει θεμέλιο της πίστης μας, της σκέψης μας και της ζωής μας τον Χριστό;

Το καύχημα των χριστιανών



Ο Σταυρός του Κυρίου μας αποτελεί για τους πιστούς το όργανο της σωτηρίας μας, καθότι με τον σωματικό θάνατο του Χριστού επατήθη ο θάνατος. Έτσι, από όργανο καταδίκης έγινε πρόξενος σωτηρίας για όλο το ανθρώπινο γένος και από σύμβολο αισχύνης κατέστη τρόπαιο. Το μοναδικό πράγμα για το οποίο καυχάται ο απόστολος Παύλος δεν είναι άλλο από τον Σταυρό: «Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι' οὗ ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ τῷ κόσμῳ» (Γαλ. 6.14). 

Ἡσυχία προκοπὴ μοναζόντων


Ἀδελφὸς ἠρώτησε γέροντα λέγων· Τί ἐστιν ἡσυχία καὶ τίς ἡ ὠφέλεια αὐτῆς; Ὁ δὲ γέρων εἶπεν αὐτῷ· Ἡσυχία ἐστὶ τὸ καθεσθῆναι ἐν κελλίῳ μετὰ γνώσεως καὶ φόβου Θεοῦ ἀπεχόμενον μνησικακίας καὶ ὑψηλοφροσύνης. Ἡ τοιαύτη ἡσυχία γεννήτριά ἐστι πασῶν τῶν ἀρετῶν καὶ φυλάσσει τὸν μοναχὸν ἀπὸ τῶν πεπυρωμένων βελῶν τοῦ ἐχθροῦ μὴ ἐῶσα αὐτὸν τιτρώσκεσθαι ὑπ΄ αὐτῶν.

Η ταπείνωση ενός ισχυρού




Καθώς έμπαινε ο Χριστός στην Καπερναούμ, Τον πλησίασε ένας εκατόνταρχος, λέγοντάς Του ότι ο δούλος του ήταν παράλυτος και ταλαιπωρούνταν άσχημα. -Έρχομαι, να τον θεραπεύσω, του απαντά ο Ιησούς, κι εκείνος αποκρίνεται: “Κύριε, δεν είμαι άξιος για να έρθεις στο σπίτι μου. Πες μονάχα ένα λόγο, και θα θεραπευτεί. Γιατί κι εγώ είμαι άνθρωπος που έχω εξουσία, κι έχω από κάτω μου στρατιώτες, και λέω στον ένα πήγαινε, και πηγαίνει, και στον άλλο έλα, κι έρχεται, και στον δούλο μου κάνε αυτό, και το κάνει”. Θαύμασε ο Ιησούς την πίστη του εκατόνταρχου, και είπε “αληθινά, τόση πίστη δεν βρήκα σε κανένα Ισραηλίτη. Και σας λέω ότι στη Βασιλεία των Ουρανών πολλοί από την ανατολή και από τη δύση θα έρθουν και θα καθίσουν δίπλα στον Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ, ενώ οι υιοί της Βασιλείας θα εξοριστούν στο αιώνιο σκοτάδι, όπου θα είναι ο θρήνος και ο τρόμος”. Στράφηκε τέλος στον εκατόνταρχο και του είπε: “πήγαινε, ας γίνει όπως πίστεψες”. Και την ίδια στιγμή ο υπηρέτης του εκατόνταρχου θεραπεύτηκε (Ματθ. 8, 5-13).